“ไม่ได้ด่าแล้วหนีทำไม แน่จริงกลับมาพูดกันให้รู้เรื่องสิ ไอ้เพลิง!” กวียังไม่ยอมหยุด ก็ก่อนที่เมียเขาจะเดินมาหามันเธอยังยิ้มพูดคุยปกติอยู่เลย แต่พอมาเจอมัน เธอกลับร้องไห้ขี้มูกโป่ง ไม่ใช่มันแล้วจะเป็นใครที่ทำให้เมียเขาต้องร้องไห้เสียน้ำตาแบบนี้
“พี่วี!” พรรณดาราผลักคนที่เธอกอดไว้ออกสุดแรง หญิงสาวมองหน้าเขาด้วยสายตาคาดโทษ คนอะไรไม่มีเหตุผล ไม่ฟังคนอื่นบ้างเลย เอาแต่เอะอะโวยวายอยู่นั่นแหละ
“ไอ้เพลิงมันว่าอะไรหนู บอกพี่มา พี่จะไปจัดการมันให้” คนห่วงเมียจนขาดสติไม่สังเกตสักนิดว่า เมียโมโหจนจะกลายร่างเป็นนางยักษ์เขมือบหัวเขาอยู่แล้ว
“พี่เพลิงไม่ได้ว่าอะไรหนู” พรรณดาราพยายามอธิบายอย่างใจเย็นทั้งที่ในใจเดือดปุดๆ
“อ้าว! แล้วหนูร้องไห้ทำไมครับ” กวีถามเสียงอ่อนลง เห็นตาดุๆของเธอแล้วชักเสียวสันหลัง
“แล้วทีเมื่อกี้ทำไมไม่ถามก่อน ไปโวยวายพี่เพลิงทำไมคะ คนอะไรชอบใช้อารมณ์เป็นใหญ่”
“ก็พอเห็นหนูร้อง
