“เอ๊ะ! นี่นายยังไม่หลับเหรอคามิน”
ปรีญาดาร้องออกมาด้วยความตกใจ หล่อนอกสั่นขวัญแขวนและบอกตัวเองว่าเขาอาจจะละเมอก็เป็นได้ แต่นัยน์ตาของคามินใสแจ๋วเลยทีเดียว ดูยังไงก็ไม่เหมือนคนถูกวางยา ตายละวา...นี่สรุปแล้วยามันได้ผลจริงหรือเปล่านี่ คามินไม่ได้กอดหล่อนเฉย ๆ แต่เขายังกอดรัดตัวหล่อนไว้แน่นและพุดว่า
“ก็เธอมาขยับตัวอยู่ใกล้ ๆ เป็นใครหลับก็บ้าแล้ว”
“นายไม่ง่วงหรอกเหรอ ฉันเห็นนายหลับไปแล้วนี่นา”
“ก็บอกแล้วไงว่ามันหลับไม่ได้ เล่นมาทำขยุกขยิกอยู่ใกล้ๆ แต่อืม...คืนนี้เธอสวยจังเลยนะแป้ง”
เขาพูดแล้วจ้องหน้าหญิงสาวด้วยประกายตาวาววามจนทำให้ปรีญาดาร้อนผ่าวบนแก้ม หล่อนเผลอแสดงความเขินออกมาจนต้องรีบดึงสติกลับมาใหม่และพูดเสียงสั่นๆ
“นี่มันดึกแล้ว นายไม่ง่วงรึยังไงกันนายคามิน ฉันแค่จะเอาผ้าห่มมาห่มให้นาย กลัวจะหนาวตายในห้องฉันก็เท่านั้น”
“เป็นห่วงฉันเหรอแป้ง ...เธอนี่น่ารักเป็นบ้าเลยจริงๆ...ตัวก็หอม
