“คามิน...ยะ...อย่านะ...”
ปรีญาดาร้องห้ามด้วยเสียงแห้งแหบ หล่อนนอนห้องเดียวกับเขามาหลายคืนแต่สำหรับคืนนี้มันแตกต่างออกไปเพราะเป็นครั้งที่หล่อนอยู่ใกล้ชิดกับคามินและสำหรับปรีญาดาลึก ๆ แล้วหล่อนไม่ปฏิเสธว่าเขาเป็นผู้ชายที่มีเสน่ห์มากขนาดไหน เพราะเจ้าพ่อค้าหุ้นหล่อเหลายิ่งกว่านายแบบ และตลอดเวลาที่เขาอ้างตัวว่าเป็นแฟนหล่อนต่อหน้ามารดาก็ไม่มีครั้งไหนเลยที่เขาจะไม่เข้ามาใกล้ชิด และทุกครั้งที่คามินแสดงออกต่อหล่อนเหมือนแฟนกันแม้เป็นช่วงระยะเวลาไม่กี่วันแต่มันยิ่งทำให้หล่อนเกิดความรู้สึกอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน มันร้อนวูบวาบเวลาเขาอยู่ใกล้ และหล่อนเองก็แอบมองเวลาเขาหลับ มันเป็นช่วงที่คามินสงบไร้พิษสงและที่สำคัญ เขาดูดีอย่างไม่น่าเชื่อ แต่ตอนนี้สิ่งที่ปรีญาดาต้องประหลาดใจมากที่สุดคือท่าทีของคามิน เขาไม่ได้งัวเงียเหมือนคนง่วงนอน ตรงข้ามยิ่งร้อนรนอย่างน่าสงสัย แววตาของเขาที่จ้องมองหล่อนก็เป็นประกา
