“เดี๋ยวแป้งจะเอาผ้าห่มมาให้เขาค่ะ คามินเขานอนที่โซฟาข้างนอกนี่ได้”
“ได้ไงลูก” ปัทมาเสียงสูง “จะให้แฟนหนูมานอนตากยุงตากลมอยู่ที่ห้องรับแขกนี่ได้ยังไง หนูต้องจัดที่หลับที่นอนในห้องของหนูให้แฟนนะลูก”
“คะ...แต่ว่า...”
“ไม่เป็นไรหรอกครับคุณแม่” คามินแกล้งพูดเสียงอ่อยๆ “แป้งเขาคงเขิน ๆ น่ะครับที่จะต้องนอนห้องเดียวกับผม ถ้ายังไงผมขอนอนที่ห้องรับแขกเนี่ยล่ะครับ”
“ไม่ได้ๆ” ปัทมาทำสีหน้าจริงจัง “พ่อคามินเดินทางมาตั้งไกล จะมานอนในห้องรับแขกแบบนี้ได้ยังไง แม่ถือว่าพ่อคามินก็เป็นลูกชายของแม่อีกคน มาถึงบ้านแม่ก็ต้องต้อนรับกันอย่างดี แป้งพาแฟนไปอาบน้ำอาบท่าแล้วมากินข้างมื้อค่ำ เดี๋ยวแม่จะทำกับข้าวอร่อยๆ ไว้ให้นะจ๊ะ”
“ขอบคุณครับแม่ ผมจะรีบอาบน้ำแล้วมากินกับข้าวฝีมือคุณแม่นะครับ”
คามินเสียงหวานแต่กลับยิ่งทำให้ปรีญาดาอึดอัดแทบบ้า หล่อนจำต้องพาเขาไปที่ห้องนอนและเมื่อปิดประตูลงหญิงสาวก็เสียงเขียวทันที
