ปัทมากระวีกระวาดเดินกลับเข้าไปในครัวขณะที่ปรีญาดาหันมาถลึงตาใส่คามิน
“นี่นายทำแบบนี้ได้ยังไง บอกแม่ว่าเป็นแฟนฉัน นายวางแผนอะไรอยู่ห๊ะ”
คามินไหวไหล่ “ไม่ได้วางแผนอะไร ฉันก็ทำตามที่ตั้งใจไว้ยังไง มาที่นี่ตามหาพี่ชายของเธอ ในเมื่อไม่เจอมันก็ต้องมีอะไรแลกเปลี่ยนกันหน่อย”
“แต่นายโกหกแม่ฉันแบบนี้มันแย่กว่าอะไรทั้งหมดเลยนะ แล้วถ้าแม่รู้ว่าไม่ใช่ก็ต้องเสียใจมากเลยรู้ไหม”
“ก็ทำให้ใช่ซะสิ...แบบนี้ไง”
โดยไม่ทันตั้งตัว หญิงสาวถูกร่างสูงใหญ่ของคามินรวบเอวบางของหล่อนเข้าไปหาและก้มหน้าลงมาประกบปากของเขากับปากของหล่อน หญิงสาวยืนตาค้างตัวแข็งไม่นึกว่าคามินจะจู่โจมหลอนอย่างกักขฬะแบบนี้ เขาจูบหล่อนอย่างเร่งรีบก่อนจะปล่อยให้ปรีญาดาเป็นอิสระ หญิงสาวรีบเอามือขยี้ปากทันที
“คามิน...นายฉวยโอกาสกับฉันเหรอ”
“ซ้อมไว้ก่อนไง เดี๋ยวพอเจอของจริงจะได้ตั้งรับแบบชำนาญ แหม...แค่จูบนิดหน่อยนี่ถึงกับตกใจขนาดนี้เลยเหรอ”
