[5 นาทีต่อมา]
"ก๊อกๆๆๆ"
เสียงเคาะประตูดังขึ้นต่อเนื่อง ท่ามกลางความเงียบของห้องที่มีเพียงแสงไฟอ่อน ๆ สาดส่องเข้ามาจากหน้าต่าง เพลินตาอยู่ในอาการตื่นตัวทันที ใจเต้นแรงราวกับจะกระโดดออกมา มือเล็กยกขึ้นสัมผัสประตูอย่างระแวดระวัง
"ลืมอะไรหรือเปล่าคะ... "
เสียงทุ้มนุ่มแผ่วเบาราวกับเป็นคำปลอบประโลมที่พยายามสะกดใจให้สงบ แต่ก็ยังแฝงความวิตกกังวลอยู่ในนั้น
"คุณโปรด !!!"
น้ำเสียงของเพลินตาเต็มไปด้วยความหวัง แต่ทันใดนั้นเอง ร่างสูงของโปรดปราณก็ปรากฏตัว พุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็วไม่ทันให้เธอได้ตั้งตัว
"หมับ !!!!"
มือหนาโอบรอบเอวเธออย่างรวดเร็ว ดึงร่างเล็กเข้ามาใกล้จนแทบจะชิด ผิวสัมผัสร้อนรุ่มเหมือนเปลวไฟที่ลุกโชนในใจ เพลินตาถอนหายใจออกแรง ใบหน้าซีดเผือด สายตากวาดมองอย่างหวาดกลัวในทันที
ด้วยคิดว่าเสียงเคาะประตูที่ดังนั้นเป็นเวหา เพลินรีบเดินไปเปิดประตูทันที แต่พอเห็นว่าคนตรงหน้าคือโปรดปราณ เธอรีบค
