แฟนเก่าเร้ารัก

ตอนที่7

สภาพของคนที่ไม่ได้นอนทั้งคืนฟุบหน้าลงกับโต๊ะทำงาน เมื่อคืนหลังจากได้ยินประโยคนั้นจากแฟนเก่ามุกดาก็กดวางสายทันที ไม่ใช่เพราะโกรธแต่เป็นเพราะหัวใจมันทำงานหนักเต้นเร็วจนมือไม้สั่น ทำตัวไม่ถูก ไม่รู้จะตอบกลับประโยคที่สั่นไหวจิตใจยังไงดี มีเพียงทางเดียวคือต้องรีบตัดสายเขาไป

หญิงสาวนั่งสงบสติอารมณ์ของตัวเองอยู่ครู่ใหญ่ พอดีขึ้นก็ล้มตัวนอนแต่ทว่าประโยคนั้นยังดังซ้ำอยู่ในหัวหลอกหลอนจิตใจไม่สงบสุข ผลที่ได้คือขอบตาดำเป็นหมีแพนด้าในเช้าวันถัดมา

“ทำไมสภาพแกเป็นแบบนั้นนอนไม่หลับหรือไง”

เสียงทักทายในยามเช้ามาพร้อมลาเต้เย็นๆจากคาเฟ่ร้านข้างๆ เจ้าเอยวางมันไว้ แล้วเดินอ้อมไปโต๊ะตรงข้ามวางชาเขียวที่โต๊ะของแพรไหมและหย่อนตัวนั่งลงบนโต๊ะทำงานของตัวเอง

“อืม” ตอบในลำคอเพราะกำลังดูดคาเฟอีนเข้าปาก

“แฟนเก่ามาเขย่าใจจนนอนไม่หลับเลยหรือจ๊ะ”

เสียงเย้าแหย่ของเพื่อนสนิททำให้มุกดาถอนปากออกจากหลอด เธอวางแก้วลาเต้ที่พร่องไปกว่าครึ่งลงที่เดิมแล้วหันไปสบตากับเจ้าเอยอย่างจริงจัง

“อะไรนี่ฉันพูดเล่นนะ แกอย่าบอกนะว่าเรื่องจริง”

“ฉันก็ไม่รู้”

“ไหนบอกมูฟออนแล้ว ทำใจได้แล้วกลับมาเป็นรุ่นพี่รุ่นน้องได้”

นั่นมันตอนที่ยังไม่ได้เจอหน้าเขาอีกนี่ มุกดาก็มั่นใจเกินร้อยว่าทำใจได้แล้วจริงๆ แต่ทว่าพอได้เจอหน้ากันอีกครั้งแถมยังได้ขึ้นเตียงรำลึกความหลังกันทั้งคืน ถูกเขาเย้าหยอกเล็กน้อยหัวใจมันก็ว้าวุ่น

ตอนนี้ยังไม่กล้าพูดเต็มปากเลยว่า แฟนเก่าคนนั้นไม่มีผลอะไรต่อใจเธอแล้ว เพราะผ่านไปแค่วันเดียวเธอยังเป็นถึงขนาดนี้

“ฉันเข้าใจแกนะมุก แกรักพี่เวย์มาตั้งนานปลื้มเขาตั้งแต่มัธยมจนถึงมหาลัย ไม่แปลกหรอกถ้ามันจะทำใจยาก”

นั่นสินะ แอบรักมาสามปีได้คบเป็นแฟนสองปีรวมๆก็ห้าปีได้ที่รักผู้ชายคนนี้ ยังไม่นับรวมอีกสองปีที่เลิกกันและเป็นสองปีที่มุกดาต้องรักษาแผลใจตัวเอง สรุปรวมๆแล้วแฟนเก่าที่ชื่อเวธัสวนเวียนอยู่ในชีวิตเธอมาเจ็ดปีเต็ม

“ฉันถามแกจริงๆเถอะมุก ตอนนั้นแกบอกเลิกพี่เวย์ทำไม”

ไม่มีใครรู้ถึงสาเหตุของการเลิกราระหว่างมุกดากับเวธัส คนดังของคณะวิศวะตกลงปลงใจเป็นแฟนกับน้องเฟรชชี่ปีหนึ่งเป็นข่าวทอคออฟเดอะทาวน์ดังกระฉ่อนทั้งมหาลัยนานหลายเดือน

รุ่นพี่คนดังกับรุ่นน้องหน้าใสควงคู่ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด ตัวติดกันเหมือนปาท่องโก๋จนเพื่อนๆแซวว่าทิ้งฉายาเครื่องเจ็ดยับกลายเป็นคนคลั่งรักไปซะแล้ว

แต่แล้วจู่ ๆมุกดาก็ร้องไห้สะอึกสะอื้นปานจะขาดใจกลับมา เจ้าเอยกับแพรไหมตกใจมากพอเอ่ยปากถามถึงสาเหตุก็ได้คำตอบเพียงสั้นๆว่าเธอตัดสินใจบอกเลิกรุ่นพี่แล้ว

จนระยะเวลาล่วงเลยมาสองปีแล้วก็ยังไม่รู้เหตุผลที่มุกดาขอเลิกกับเวธัสทั้งที่รักเขามากซะขนาดนั้น

“คุยอะไรกันทำหน้าเครียดเชียว”

แพรไหมเดินเข้ามาสมทบในมือมีแมคบุ๊กเครื่องโปรด เดินลงมาจากชั้นสอง มองมุกดาสลับกับเจ้าเอยแล้วเดินไปนั่งที่โต๊ะทำงานตัวเอง

“เหตุผลที่ฉันเลิกกับพี่เวย์…”

แพรไหมเหลือบตามองมุกดาทันที เรื่องที่ทำให้เพื่อนทั้งสองคนมีสีหน้าเคร่งเครียดคงไม่พ้นเรื่องของเวธัสอดีตแฟนเก่าเพื่อนสนิท

มุกดาเม้มริมฝีปากตัดสินใจอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะยอมเอ่ยปากเล่า ถึงเหตุผลที่เธอเป็นฝ่ายขอเลิกกับอดีตรุ่นพี่

“คงเพราะฉันรักเขามากเกินไป”

รักเขามากเกินไปจนไม่รักตัวเอง

เวธัสคือคนดัง ก่อนคบกับเธอ เขาคือเครื่องเจ็ดยับเดือนเด่นของวิศวะเครื่องกลคนดังของมหาวิทยาลัย ทั้งรูปหล่อบ้านรวยและยังขึ้นชื่อเรื่องลีลาบนเตียงจนได้รับฉายาแปลกๆนั่นมา เขาเป็นคนติดเล่น เฟรนลี่นิสัยดีเข้ากับคนอื่นได้ง่ายโดยเฉพาะสาวๆ

และก็เพราะสาวๆนี่แหละที่ทำให้ความรักของมุกดาที่มีมากจนเอ่อล้นแปรเปลี่ยนเป็นความหึงหวง ความรักทำให้เธอกลายเป็นคนละโมบอยากครอบครองเขาไว้เพียงผู้เดียว

นานวันเข้าผู้หญิงที่เข้าหาเวธัสก็มีมากขึ้นไม่หยุดหย่อน มุกดาตามหึงหวงเขาเป็นบ้าเป็นหลังไม่เป็นอันทำอะไรเลยในแต่ล่ะวัน

เขาไม่ได้ผิดที่เป็นคนเฟลนลี่ใจดีกับทุกคน แต่ความต้องการของมุกดาคืออยากให้เขาใจดีกับเธอแค่คนเดียว

อาการหึงหวงเริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆจากทะเลาะกันเล็กๆน้อยๆก็เริ่มรุนแรงมากขึ้นกัดกร่อนจิตใจของมุกดาจนเจ็บช้ำครั้งแล้วครั้งเล่า เจ็บจนทนไม่ไหวและสุดท้ายเธอก็เป็นฝ่ายเอ่ยปาก

‘เราเลิกกันเถอะ’

เธอพูดออกไปด้วยแรงอารมณ์หึงก็จริงแต่สิ่งที่น่าผิดหวังมากกว่านั้นคือ เขายอมแพ้มันง่ายๆ ไม่มีถ้อยคำคัดค้านอะไรออกมาจากปากชายหนุ่มเขาไม่รั้งเธอไว้สักนิด มีเพียงความเงียบนิ่งกับดวงตาคมที่สะท้อนความเจ็บปวดออกมา

“พวกแกคงคิดว่ามันไร้สาระ”

พอเล่าจบมุกก็แค้นยิ้มทั้งที่ตอนนี้ใบหน้าเธอเปียกปอนไปด้วยหยดน้ำตา

แพรไหมและเจ้าเอยเดินมาหาร่างเล็กของเพื่อนสาวที่สั่นสะท้านพวกเธอโอบกอดมุกดาเอาไว้ ปลอบประโลมด้วยอ้อมแขนและลูบแผ่นหลังเล็กเบาๆ

“ไม่ไร้สาระเลยสักนิด พวกเรารู้ว่าแกรักพี่เวย์มากขนาดไหนแกไม่ผิดเลยนะมุก”

“เก็บไว้ในใจคนเดียวอึดอัดตายเลย ต่อไปมีเรื่องอะไรก็บอกฉันกับยัยเอยได้นะ อย่าเก็บไว้คนเดียวอีก ที่ผ่านมาพวกฉันไม่ถามเซ้าซี้แกแต่พวกเราเป็นห่วงแกมากนะมุก”

แพรไหมหยิบทิชชูมาช่วยเช็ดน้ำตา

“อืม ขอบใจพวกแกนะตอนนั้นฉันก็เด็กมากๆเอาอารมณ์เป็นใหญ่ไม่คิดไตร่ตรองให้ดีก่อน แต่เรื่องมันผ่านไปแล้วยังไงฉันกับพี่เวย์ก็เลิกกันไปแล้ว”

มุกดาตั้งใจไว้ว่าจะเก็บเอาประสบการณ์การเป็นแฟนกับเวธัสมาปรับปรุงให้ตัวเองเป็นผู้หญิงที่ดีพร้อม มีสติและมีเหตุผลไม่ใช้แต่อารมณ์เหมือนเมื่อก่อนอีก

“พูดอย่างนี้คือแกจะไม่กลับไปรีเทิร์นกับพี่เวย์ว่างั้น”

“ฉันกลัว ฉันไม่อยากกลับไปเป็นแบบเดิม”

สองสาวคลายอ้อมกอดแต่ยังยืนเคียงอยู่ข้างๆมุกดาไม่ไปไหน เจ้าเอยวางมือลงบนไหล่บีบเบาๆคล้ายส่งกำลังใจ

“เรื่องงานล่ะเอายังไงต่อ แกไหวแน่นะ”

มุกดาพยักหน้า โปรเจคชิ้นนี้ตั้งใจทำกันมาหลายเดือนโดยเฉพาะแพรไหมที่ต่อสู้กับการโค้ดเขียนโปรแกรมหนักมากกว่าใครเพื่อน

กว่าจะทำแอปพลิเคชันขึ้นมาเป็นรูปเป็นร่างได้ เสียแรงใจแรงกายและแรงสมองไปเยอะพอสมควร มุกดาไม่ยอมให้ทุกอย่างเสียเปล่าอย่างน้อยๆก็ต้องได้อะไรกลับมาบ้าง เธอจะเอาเรื่องส่วนตัวของตัวเองมาทำให้งานของบริษัทเสียหายไม่ได้

“ฉันจะทำให้เสร็จ พี่เวย์มีตำแหน่งสูงถ้าโปรเจคผ่านเขาคงไม่มีเวลามาวุ่นวายกับเอ้าท์ซอสเล็กๆแบบเราหรอก ฉันจะรีบเช็คพรีเซนต์และนัดคุยงานกับเขาให้จบเร็วๆ”