"หา! เอ่อ…ได้สิ" เหมยได้แต่รับคำอย่างมึนงง ท่าทางสดใสของเพทายทำเอาสาวน้อยตั้งรับแทบไม่ทัน
"ผู้ชายที่ทำหน้าไม่รับแขกนั่น เหมยเรียกเฮียเพลิงก็ได้ เรามีกันสามคนพี่น้อง เหมยล่ะมีพี่น้องไหม" เพทายถามไถ่สร้างความสนิทสนม ซึ่งเพลิงนิลทำเพียงมองดูน้องสาวคนเล็กเจื้อยแจ้วเท่านั้น
"ไม่มีหรอก เหมยเป็นลูกคนเดียวน่ะ" สาวน้อยว่า ท่าทางกระอักกระอ่วนของเธอ ทำให้ลุงสิงห์อดยื่นปากมาช่วยไม่ได้
"ทานอาหารเช้าก่อนไหมครับคุณหนูเพ นี่คุณนิลก็ลงมาได้พักใหญ่แล้ว" ลุงสิงห์ว่า
"อ่อ! ก็ได้ค่ะ จริงสิ! เฮียนิลวันนี้เพขอไปดูเฮียเพลิงซ้อมแข่งได้ไหม จะได้พาเหมยไปเปิดหูเปิดตาด้วย นะ ๆ" เพทายทำเสียงอ้อน แต่สำหรับเหมยแล้ว เธอมาที่นี่เพื่อทำงาน จะเที่ยวออกไปข้างนอกตามใจได้อย่างไร
"สนามแข่งร้อนจะตาย ไหนว่ากลัวดำ" นิลกาฬย้อนถาม
"โอ๊ะ! จริงด้วย…งั้นเพพาเหมยไปช็อปปิ้งได้ไหม ท่าทางจะไม่ได้เอาเสื้อผ้ามาเท่าไหร่ ชุดที่ใส่ก็ดูซีดห
