"พอคืนร่างแล้วยิ่งสวยใช่เล่นนะครับ ไม่ได้เห็นพี่ในร่างนี้นานแล้ว" เพลิงนิลส่งเสียงผ่านมาตามสายลมเย็นยะเยือกยามค่ำคืน ทว่าตรีศูลแทบมองไม่เห็นร่างมนุษย์ของเพลิงนิลที่เคลื่อนไหวอยู่ เขาเห็นเพียงกลุ่มควันดำทะมึนเท่านั้น
กระทั่งร่างอสรพิษของตรีศูลหยุดการเคลื่อนไหว เมื่อเลื้อยมาถึงเขตลวดหนามที่กั้นแบ่งเขตแดนระหว่างไร่ทั้งสอง ก่อนจะค่อย ๆ กลายร่างเป็นมนุษย์และกระโดดข้ามรั้วลวดนามไป ชายหนุ่มยกยิ้มมุมปากเมื่อหันมามองแล้วไม่เห็นแม้แต่เงาของเพลิงนิลไล่ตามมา
"หึ! นึกว่าจะแน่...เฮ้ย!" ทว่าพอหันกลับมาชายหนุ่มก็ต้องอุทานอย่างตกใจ เมื่อตรงหน้าของเขาคือร่างของเพลิงนิลที่ข้ามเขตมาขวางทางเขาไว้
"ไม่ยิ้มต่อล่ะครับ เวลาพี่ยิ้มแล้วสวยจะตาย" เพลิงนิลว่าเสียงเรียบ
"ตามมาไวดีนี่" ตรีศูลถึงกับชักสีหน้าใส่ ตื่นตะลึงกับความเปลี่ยนแปลงของเพลิงนิลอย่างไม่จบสิ้น ต้นคอของเขายังเจ็บและรู้สึกถึงของเหลวที่ยังไหลซึมออกมา
