"อื้อ...คุณนิล...เหมยไม่ไหวหรอกค่ะ อ๊ะ...อ๊า...แฮ่ก ๆ" เธอส่งเสียงลมหายใจหอบกระเส่า
"เธอทนได้...เชื่อฉันสิ" นิลกาฬที่ถูกจุดติดเปลวเพลิงแห่งปรารถนาแล้ว เขาไม่มีทางปล่อยเหมยไปง่าย ๆ อย่างน้อยก็ต้องลองดูว่าเหมยช่วยอะไรเขาได้บ้าง เธอจะเยียวยาเขาได้จริง ๆ ไหม
"อ่าส์...คุณอย่ากัดไปทั่วได้ไหม...อื้อ" สาวน้อยครางเสียงสั่นอย่างอ่อนแรง ซบหน้าลงกับไหล่ของนิลกาฬที่เอาแต่ซุกหน้าอยู่แถวเนินอกอวบทั้งสองข้างของเธอ สายตาของเหมยปรือขึ้นมองเลยไปยังแผ่นหลังกว้างที่ยังคงมีเลือดไหลซึมอยู่ แต่รอยแผลสด ๆ ที่เคยปริออกกลับค่อย ๆ ขยับประสานกันช้า ๆ อย่างน่าอัศจรรย์ ยิ่งนิลกาฬรุกรานเธอมากเท่าไหร่ ดูเหมือนว่าแผลจะค่อย ๆ ดีขึ้นอย่างนั้นเหรอ
'นี่มันเรื่องบ้าอะไร แล้วเขาต้องทำถึงขั้นไหนกัน'
"อืม...หลับตาถ้าไม่อยากเห็น" เขาครางบอก เพราะรู้ว่าเหมยกำลังมองบาดแผลที่แผ่นหลังของเขาอยู่ นิลกาฬโลมเล้าร่างนุ่มที่หอมหวานด้วยลิ
