ตอนที่ 1 ข้อแลกเปลี่ยน
668 Words
“ขอร้องล่ะคาร์เตอร์ ให้ฉันกราบก็ได้” ชายหนุ่มในชุดนักศึกษามหาลัยเอกชนชื่อดังคุกเข่าอ้อนวอนใครบางคนที่กำลังนั่งไขว่ห้างบนโซฟาหรู
เมื่อเขาได้ยินคำอ้อนวอนนั้นริมฝีปากหยักได้รูปก็กระตุกยิ้มขึ้นอย่างเย็นชา
“กราบสิ” ว่าแล้วเขาก็ยื่นเท้าออกไปวางต่อหน้าชายคนนั้น
“ค..คาร์เตอร์” เขาเสียงสั่น
“…” รอยยิ้มเหี้ยมปรากฏขึ้นบนใบหน้าอันหล่อเหลา
รูปหน้าของเขางดงามราวกับเทพบุตร งดงามจนแทบไม่น่าเชื่อว่าจะมีอยู่จริงบนโลกมนุษย์...หน้าเทวดาแต่นิสัยซาตานชัดๆ …
“ถ้าไม่มีแล้วไม่กราบ วันนี้ฉันคงต้องเก็บนิ้วนายไว้นะ”
“ไม่นะ คาร์เตอร์ ฉันขอล่ะ ได้โปรด” แล้วชายหนุ่มคนนั้นก็ก้มลงไปกราบเท้าเขาจริงๆ
“ฮึ!” เสียงของชายหนุ่มอีกคนที่นั่งบนโซฟาตรงข้ามหัวเราะขึ้น เขาพ่นควันบุหรี่ออกมา ก่อนจะเหยียดยิ้มอย่างสมเพชคนบนพื้น
“จัดการเลยคาร์เตอร์ ฉันอยากเห็นเลือดจะแย่” เพื่อนของคาร์เตอร์ปั่นประสาทชายหนุ่มผู้น่าสงสาร
“ฉันขอจ่ายดอกก่อนได้ไหมคาร์เตอร์”
“ดอกเหรอ เอาสิ จ่ายมา” คาร์เตอร์ยกยิ้มขึ้นอย่างใจดี
“ฉ…ฉันมีน้องสาว ฉันจะให้น้องสาวมารับใช้นาย เธอสวยมากเลยนะ ดูนี่ รูปของเธอ” ชายคนนั้นอ้อนวอนแล้วก็ยกหน้าจอโทรศัพท์ที่มีรูปหญิงสาวแสนสวยสุดเซ็กซี่ที่ใส่ชุดบิกินี่ให้คาร์เตอร์ดู
เมื่อคาร์เตอร์เห็นรูปเขาก็ขำออกมา และไม่ใช่แค่เขาที่ขำ เพื่อนๆ ทั้งสองคนของเขาก็ขำเช่นกัน เมื่อชายหนุ่มบนพื้นเห็นแบบนั้นก็ขำตามแม้ไม่รู้ว่าทั้งสามขำอะไร
แต่แล้วคาร์เตอร์ก็หยุดขำ…
“นี่นายโง่จริงๆ หรือแกล้งโง่” คาร์เตอร์เอียงคอถามอย่างสงสัย
“อ..อะไรนะ”
“นายคิดว่าคนแบบฉันจะนอนกับคนไม่มีหัวนอนปลายเท้าเหรอ”
“อะไรนะ!”
“คนชั้นต่ำแบบพวกนาย ฉันไม่เอาหรอก”
“ค…คาร์เตอร์…ค…คือว่า”
“ใครๆ ก็อยากอ้าขาให้พวกฉัน ไม่ว่าใคร สวยแค่ไหนก็มาถวายตัว แล้วยัยชั้นต่ำในรูปนั่นเป็นใคร นายถึงคิดว่าจะมีค่าพอมาขัดดอก” คาร์เตอร์พูดไปก็สมเพชไป…หมอนี่มันคิดอะไรของมัน
“ฉันต้องการดอกเบี้ยพร้อมเงินต้น รวมกันก็แค่ สามแสน”
“คาร์เตอร์ฉันยังไม่มี ทั้งตัวฉันมีแค่สามพัน”
“งั้นฉันจะเอาไตนายไปขายละกัน”
“ค…คาร์เตอร์ ฉันขอเวลาอีกเจ็ดวัน นะ ขอร้อง” ชายหนุ่มก้มกราบเขาอีกครั้ง “คือฉันมีน้องสาวอีกคน ลูกติดพ่อเลี้ยง คนนี้ยังซิง ไม่เคยผ่านมือใครแน่นอน” คาร์เตอร์เลิกคิ้วขึ้น เขามองดูความหน้าหนาของลูกหนี้ อยากรู้ว่าจะมาไม้ไหนอีก
ชายหนุ่มกดโทรศัพท์ด้วยมือที่สั่นเทาเพื่อเลื่อนหารูปของน้องสาว…อีกคน…ให้ตายเถอะ ทำไมไม่มีรูปดีๆ บ้างเลยมีแต่รูปจืดชืด…
และแล้วเขาก็เจอรูปที่พอจะดูได้ รูปเธอในชุดนักศึกษา สดใส หน้าตาไร้ซึ่งเครื่องสำอางใดๆ
“นี่ไง เธอชื่อพาฝัน เรียนหมอเลยนะ เพิ่งอยู่ปีหนึ่ง ยังสดและซิง” คาร์เตอร์ปรายตามองไปยังรูปนั้น…รูปเด็กสาวคนหนึ่งที่กำลังยิ้มให้กล้องอย่างสดใส เธอใส่ชุดนักศึกษา สวมที่คาดผมสีดำ ผมยาวสีน้ำตาลสลวย
“ฉันจะให้เวลานายไปหาเงินสิบวัน”
“ขอบคุณมากคาร์เตอร์” ชายหนุ่มยิ้มออกมาอย่างดีใจ
“แต่ต้องเอาน้องสาวนายใส่พานมาถวายภายในสามวัน”
“คาร์เตอร์!”
คาร์เตอร์ยกยิ้มขึ้น…จริงๆ วันนี้พวกเขาแค่ต้องการขู่เล่นๆ ไม่ได้คิดจะทำอะไรไอ้หน้าจืดนี่ตั้งแต่ต้นอยู่แล้ว แต่ในเมื่อมันเสนอเขาก็จะสนองให้ละกัน
- Writer
