ตอนที่ 2 ถังข้าวสารทองคำ
1154 Words
“นั่นไง พวกเขามากันแล้ว”
“ใครเหรอ”
“พริ๊นซ์”
“พริ๊นซ์? เจ้าชายน่ะเหรอ”
“ใช่”
“รถหรูคนละคันเลยเหรอ”
“มีบอดี้การ์ดด้วยเหรอ”
“ใช่ บอดี้การ์ดของไทเลอร์น่ะ”
“ไทเลอร์ ไทเลอร์ที่เป็น”
“ซุปเปอร์สตาร์อันดับหนึ่งของประเทศ”
“อะไรนะ นี่เขาเรียนที่นี่เหรอ…กรี๊ดดดดดดด!”
“นั่นไง ออร่ามาแต่ไกล เฮ้ยยยย…แล้วอีกคนใครเหรอสูงหล่อกินกันไม่ลงเลย”
“คาร์เตอร์ ลูกชายของตระกูลที่รวยที่สุดในประเทศนี้”
“โอ้โห”
“แล้วอีกคนล่ะ คนที่เพิ่งลงจากรถตู้”
“มาร์ติน ลูกชายนายกรัฐมนตรี หลานชายของเจ้าของมหาลัยนี้”
“พวกเขาเป็นเพื่อนกันเหรอ”
“ใช่ เพื่อนกันตั้งแต่เล็กจนโต”
“พวกเขาไม่คบคนอื่นหรอก คนละระดับกัน!”
“พวกเขาหันมาแล้ว หลบเดี๋ยวนี้”
ว่าแล้วสาวๆ ที่นั่งกินข้าวอยู่แถวนั้นก็ก้มหน้าลงเมื่อมาร์ตินหันมาทางพวกเธอ
หนึ่งในนั้นเผลอสบตาเข้ากับเขาอย่างจัง
“ฉันกำลังตกหลุมรักเขา” ผู้หญิงคนนั้นกระซิบเบาๆ เธอรู้แล้วว่าทำไมเพื่อนถึงบอกให้ก้มหน้า เพราะทันทีที่สบตาคู่นั้นเธอก็พร้อมตกเป็นทาสเขาทันที
“มาร์ตินกับไทเลอร์น่าจะโสด”
“ฉันยังพอมีหวังใช่ไหม” ผู้หญิงที่เพิ่งสบตามาร์ตินเพ้อ
“ไม่มีหวังหรอกย่ะ พวกเขาไม่เคยชายตาแลคนที่อยู่คนละระดับ” เพื่อนผู้หญิงคนนั้นพูดขึ้น เธอเป็นเพื่อนร่วมชั้นของสามหนุ่ม สามปีที่เรียนด้วยกันเธอไม่เคยได้คุยกับพวกเขาเลย
“แล้วคาร์เตอร์ล่ะ”
“คาร์เตอร์น่าจะคบกับวิโอลิน”
“วิโอลิน นางฟ้าคนสวยน่ะเหรอ”
“อือ”
“โอเค ฉันหมดหวังแล้ว ใครจะไปสู้วิโอลินได้”
“ใช่ สวย รวย ครบ แถมยังได้หัวใจของคาร์เตอร์อีก”
“ได้หัวใจ? ไม่มั้ง คงมีแต่วิโอลินหรือเปล่าที่คิดว่าคาร์เตอร์เป็นแฟน”
“ทำไมเหรอ”
“ฉันไม่เคยเห็นคาร์เตอร์แสดงออกเลยนะว่าชอบวิโอลิน มีแต่วิโอลินที่ตามตื๊อเขา”
“จริงเหรอ”
“จริง แต่มันก็ไม่แปลกหรอก คนแบบคาร์เตอร์จะเอาใครก็ได้ สวยสุดที่นี่ไม่ได้แปลว่าจะถูกใจนี่”
“แต่ยังไงสองคนนั้นก็ต้องลงเอยกัน วงในบอกมาว่า ครอบครัวเขาเชียร์มาก”
“เชียร์แต่ถ้าคาร์เตอร์ไม่เอาก็จบป่ะ”
อยู่ๆ ก็มีน้ำไหลลงมาใส่หัวเด็กสาวคนนั้น
เธอกรี๊ดขึ้นเสียงดังก่อนจะพบว่าเป็นฝีมือของเพื่อนวิโอลินนั่นเอง
“นี่เธอ ทำอะไร” เด็กสาวยืนขึ้นพร้อมกับหันหน้าไปตวาดผู้หญิงคนนั้น
ทว่าเธอกลับถูกสาดน้ำเข้าหน้าอย่างจัง
“นี่แกคิดว่าตัวเองเป็นใคร” เด็กสาวจะเข้ามาเอาเรื่องแต่ก็ถูกเพื่อนของวิโอลินตบสั่งสอน โดยที่มีวิโอลินยืนดูอยู่
“ปากอย่างแกจะตายเร็วรู้ไหม สงบปากสงบคำด้วย” เพื่อนสนิทของวิโอลินพูดขณะจิกหัวผู้หญิงคนนั้นขึ้นมา
“ฉันขอโทษ” เด็กสาวยกมือไหว้ขอโทษ
“กราบขอโทษ” เพื่อนอีกคนของวิโอลินพูดขึ้นอย่างเยือกเย็น
“ฉัน ฉันขอโทษ” เธอแค่พูดแต่ไม่ยอมกราบ
“ไม่หาย”
“พอได้แล้ว!” เสียงของใครบางคนพูดขึ้น
“ไทเลอร์!”
สาวๆ ที่กำลังมีเรื่องกันหันไปก็พบกับสามหนุ่มยืนอยู่
เสียงเอะอะโวยวายของพวกเธอทำให้ทุกคนสงสัยว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น
“หยุดรังแกคนอื่นได้แล้ว” ไทเลอร์พูดต่อ
“พวกนี้ว่าวิโอลินก่อน” ลิ่วล้อของวิโอลินรีบแก้ตัวแทน
“พอเถอะ พวกเธอนั่นแหละ ฉันบอกแล้วว่าอย่าไปยุ่ง ก็ยังจะไปยุ่ง” วิโอลินต่อว่าเพื่อนทั้งสองก่อนจะหันไปหาสามหนุ่ม
“จะไปทานข้าวกันเหรอ ลินไปด้วย”
“…” ทั้งสามไม่มีใครตอบ แต่แล้วคาร์เตอร์ก็หันหลังเดินออกมา เพื่อนทั้งสองที่เห็นแบบนั้นก็เดินตามมาติดๆ
พวกเขาเดินเข้าไปยังโรงอาหารสุดหรูหราที่ขายอาหารหลากหลายชาติ ราคาอาหารนั้นมีตั้งแต่ก๋วยเตี๋ยวชามหลักสิบไปจนถึงสเต๊กเนื้อหลักพัน ลูกค้าวีไอพีของแต่ละร้านไม่จำเป็นต้องไปต่อคิวซื้อ เพราะจะมีคนมาคอยรับออเดอร์ ซึ่งโต๊ะของสามหนุ่มนั้นก็มีคนคอยมาให้บริการเสมอ
วันนี้คาร์เตอร์เลือกทานพาสต้ากับซุปครีมเห็ดทรัฟเฟิล ระหว่างนั่งรออาหารเขาก็หยิบไอแพตขึ้นมาตรวจงาน
“อาทิตย์หน้าร้านก็ตกแต่งเสร็จแล้ว จะเข้าไปดูหน่อยไหม” มาร์ตินถามเพื่อนทั้งสอง
“อาทิตย์หน้ามีงานอีเว้นท์เกือบทุกวัน กูฝากพวกมึงสองคนช่วยดูด้วยนะ พวกมึงว่าไงกูก็ว่าตาม” ไทเลอร์ฝากฝังเพื่อนทั้งสองขณะยกแก้วลาเต้ขึ้นจิบ
“อืม เดี๋ยวกูไปดูกับมาร์ตินเอง” คาร์เตอร์พูดขณะตรวจงาน
“อย่าลืมหาเวลาไปโปรโมทโชว์รูมรถด้วยนะ” เขาบอกไทเลอร์ “รถรุ่นใหม่เพิ่งมาถึง อย่าลืมเอาไปขับด้วย”
คาร์เตอร์พูดกับไทเลอร์ดาราหนุ่มซูเปอร์สตาร์ที่ไม่ว่าเขาหยิบจับอะไรก็มีคนอยากใช้ตาม
“อืม” ไทเลอร์รับปาก
“ยัยวิโอลินอะไรเนี่ยทำตัวเป็นอันธพาลขึ้นทุกวันนะ” มาร์ตินพูดกับคาร์เตอร์
“มึงจะแต่งงานกับยัยนี่จริงเหรอ”
“มึงคิดว่าไง” คาร์เตอร์หันไปมองหน้าเพื่อนรัก
“เล่นๆ กูไม่ว่า แต่ถ้าแต่งจริง กูเลิกคบ”
“…” คาร์เตอร์พ่นลมออกมาขำๆ เมื่อได้ยินสิ่งที่มาร์ตินพูด
“แล้วน้องสาวของไอ้ผู้ชายคนนั้นล่ะ?” ไทเลอร์เปรย
“เฮอะ มึงถามได้ไทเลอร์ วิโอลินมันยังไม่เอาเลย นับประสาอะไรกับคนไม่มีหัวนอนปลายเท้า” มาร์ตินยิ้มเยาะ “ใช่ไหมคาร์เตอร์”
“…อือ...กูแค่อยากสั่งสอนไอ้หมอนั่นว่าไม่ควรพูดอะไรพล่อยๆ”
“แล้วถ้ามันเอาน้องมันมาให้จริงล่ะ มึงจะทำยังไง”
“กูไม่ทำยังไง กูต้องการเงิน ไม่ใช่ผู้หญิง” คาร์เตอร์ตอบ
“เฮอะ ไอ้กระจอกนั่นทำอย่างกับละครที่ไอ้ไทเลอร์เล่น มันคิดจะเอาน้องสาวมาขัดดอก เอาน้องมาตกถังข้าวสารล่ะสิไม่ว่า แถมยังเป็นถังข้าวสารทองคำด้วยนะ” มาร์ตินขำออกมา ขณะที่ไทเลอร์เอียงคอมองมาร์ตินเพราะไม่นึกว่ามาร์ตินจะดูละครที่เขาเล่น
“มึงเป็นแฟนคลับกูเหรอ” ไทเลอร์แซวเพื่อนรัก
“บ้า กูไม่เคยดู” มาร์ตินปฏิเสธเสียงสูง
คาร์เตอร์ก้มอ่านรายงานในไอแพตต่อ แม้สายตาจะไล่กวาดไปตามตัวอักษรแต่สมองกับนึกถึง…รูปยัยหน้าจืดนั่น…
- Writer
