ก๊อกๆ
"ตัวเล็กพี่ขอเข้าไปได้ไหม" เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นพร้อมกับเสียงนุ่มทุ้มของพี่ชาย ก่อนหน้านี้อันปล่อยให้น้องสาวอยู่กับตัวเองภายในห้องเพียงคนเดียว เพราะดูจากสถานการณ์ในตอนนั้น ปิ่นคงไม่อยากให้ใครเดินตามขึ้นมา เขาแค่รอเวลาเท่านั้น และเมื่อผ่านไปได้เกือบหนึ่งชั่วโมงเขาจึงขึ้นมาดูน้องสาว
เขาเป็นพี่ชายและมีเธอเป็นน้องสาวเพียงคนเดียว เขาปล่อยให้น้องร้องไห้เสียใจโดยที่ไม่เอ่ยถามไม่ได้ เมื่อไม่มีเสียงตอบรับจากภายในห้องเป็นอันสรุปได้ว่าเขาสามารถเข้าไปได้เลย เพราะถ้าไม่ได้ปิ่นจะเอ่ยห้ามเขาทันทีเหมือนทุกครั้ง
เมื่อเปิดประตูเข้าไปก็เห็นร่างเล็กนั่งอยู่บนเตียงใบหน้าจิ้มลิ้มซีดเผือด ใต้ตาแดงก่ำเหมือนผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก เขาจึงค่อยๆ นั่งลงข้างกายน้องสาวก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงผะแผ่ว
"เรามีเรื่องไม่สบายใจอะไรไหนเล่าให้พี่ฟังสิ"
ปิ่นเงยใบหน้าเศร้าๆ ขึ้นสบตากับเขาพร้อมกับส่ายหน้าเบาๆ "เปล่าค่
