บทที่ 10 เฝ้าเธอ
2222 Words
เวลา 21.00 น. @โอเอซิสผับ
เสียงเพลงบีทหนักๆ ดังสนั่นไปทั่วทั้งบริเวณผับ วันนี้ปาร์มจองโต๊ะใหญ่เพราะมีเพื่อนจากหลายกลุ่มที่นัดกันมาเที่ยว บางคนเธอแทบไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน ส่วนใหญ่มีแต่ผู้ชายซึ่งเธอโคตรจะอึดอัดเวลาพวกเขามองเธอด้วยสายตาแพรวพราว แต่ก็ไม่มีใครกล้าลุกเข้ามาคุยด้วยสักคน
"ปิ่นดื่มหน่อย แก้วนั้นตั้งแต่เข้ามายังดื่มไม่หมดเลย" มิ้นท์เพื่อนในกลุ่มรายงานเอ่ยขึ้น พร้อมกับเทเหล้าเข้าไปในแก้วของเธอที่ดื่มพล่องไปแค่ครึ่งแก้วเท่านั้น
"เราดื่มไม่เก่ง กลัวเมาน่ะ" เธอบอกเพื่อนไป และไม่ได้ยกแก้วขึ้นมาดื่ม แต่มิ้นท์ก็เข้ามาเซ้าซี้เธออีกจนได้
"มาร้านเหล้ามันก็ต้องเมาปะ ไม่เอาๆ อย่าคีฟลุค จัดเต็มไปเลย เดี๋ยวแบกกลับ ดื่มๆ" ไม่พูดเปล่ายังยกแก้วเหล้าขึ้นมาจ่อตรงปากของเธอ พร้อมกับกรอกเหล้าลงปากในแบบที่เธอปฏิเสธแทบไม่ได้ เสียงเชียร์รอบข้างทำเธอหูอื้อไปชั่วขณะ ไม่รู้ว่าเสียงใครเป็นใคร รสชาติฝาดของเหล้าหลั่งไหลลงในลำคอจนรู้สึกแสบไปหมด
จนกระทั่งเธอดื่มจนหยดสุดท้ายมิ้นท์จึงยอมผละแก้วออกจากริมฝีปากเธอ
"ปิ่นแกเก่งสุดยอดไปเลย เอาอีกแก้วปะ" มิ้นท์ถามมือก็เริ่มเทเหล้าในแก้วเธออีกครั้ง จนคนตัวเล็กต้องส่ายหน้าให้
"ไม่เอาแล้วพอก่อน มึนหัว.." เธอไม่ได้โกหก รู้สึกมึนหัวจริงๆ เมื่อกี้เธอดื่มหมดในยกเดียวแบบไม่มีพัก ดื่มแบบนั้นมันก็ไม่ต่างจากโดนมอมเหล้านั่นแหละ ดื่มอีกแก้วเธอคงน็อคก่อน
"แกอย่ามาป็อดดิ๊ ดื่มอีกแก้ว" พูดจบก็เตรียมจะยกแก้วเหล้าให้เธออีกครั้ง จนปิ่นมุกต้องรีบดันมือมิ้นท์ออก
"ไม่เอาแล้ว อยากเข้าห้องน้ำ" เธอไม่ได้ปวดถ่ายหรืออะไรทั้งนั้น แค่อยากหนีไปเข้าห้องน้ำก่อนที่จะโดนมอมเหล้าให้หมอบเหมือนเพื่อนอีกสองสามคนที่โดนแกล้งให้ดื่มเหล้า
เธอรู้โดยสัญชาตญาณว่าคิวต่อไปคือเธอแน่นอน พวกเขาแค่สนุกกันนั่นแหละแต่เธอคงไม่ไหวหรอก ไม่อยากทรมานตัวเองโดยการแฮงค์ในวันรุ่งขึ้น
"เดี๋ยวเข้มไปเป็นเพื่อนไหม ผู้หญิงไปคนเดียวอันตรายนะ" เข้มเพื่อนผู้ชายอีกกลุ่มเอ่ยถาม เพราะเธอนั่งฝั่งตรงข้ามกับเขา เข้มจึงนั่งมองเธออยู่ตลอด แต่เธอไม่ได้รู้สึกอึดอัดอะไรเพราะเขาดูสุภาพที่สุดในกลุ่มเลยก็ว่าได้
"อ่า ไม่เป็นไร เราไปได้" เธอปฏิเสธเพราะอยากไปแค่คนเดียว ไม่อยากให้ใครมายุ่งวุ่นวายเท่าไหร่โดยเฉพาะคนที่เธอไม่ได้สนิทขนาดนั้น
"ให้เข้มไปด้วยเถอะปิ่น ผับนี้ผู้ชายเยอะเดี๋ยวโดนฉุดนะ" เป็นปาร์มที่เอ่ยขึ้น แต่เธอก็ไม่ได้พยักหน้าหรือปฏิเสธแต่อย่างใด เมื่อหยิบโทรศัพท์เสร็จก็รีบลุกขึ้นทันที ตอนนี้เธอไม่ได้เมาอะไรมากจึงสามารถเดินด้วยตนเอง ไม่ต้องให้ใครมาประคองตัว แต่ดูเหมือนเข้มที่รีบตามมาจะไม่ได้รู้สึกเช่นนั้น เพราะเขารีบเข้ามาจับแขนเธอเบาๆ จากทางด้านหลัง
"ฉันเดินเองได้ ไม่ต้องจับหรอก" เธอบิดแขนออกจากเขาโดยยังรักษามารยาทไว้ เพราะคิดว่าเขาคงอยากจะช่วยเธอเท่านั้น และมันก็ไม่ได้ดูรุ่มร่ามอะไร
"อ่า งั้นเหรอแต่ปิ่นหน้าดูแดงๆ นะ ให้เราช่วยประคองไหม กลัวว่าปิ่นจะล้มน่ะ" อีกฝ่ายเกาแก้มอย่างเก้อเขิน ใบหน้าเขาขึ้นซับสีแดงนิดๆ อย่างกับคนเขินอาย
"ไม่เป็นไร ไม่ได้เมาขนาดนั้นสักหน่อย ขอบใจนะ" เธอส่งยิ้มให้อย่างเป็นมารยาทก่อนจะเดินไปด้านหน้าอีกครั้ง โดยที่เข้มเองก็เดินตามหลังเธอมาห่างๆ แต่ด้วยวันนี้เป็นวันศุกร์คนจึงเยอะเป็นพิเศษ
ปิ่นมุกบดเบียดไปกับผู้คนที่ยืนเต้นกันอยู่กลางฟลอร์แดนซ์ มีทั้งผู้หญิงและผู้ชายที่ยืนเบียดกัน คนตัวเล็กแทบจะหายใจไม่ออกทั้งกลิ่นเหล้า กลิ่นบุหรี่ กลิ่นน้ำหอมที่ตลบอบอวลอยู่ในอากาศ เข้มที่ตามเธอมาก็หายไปกับฝูงชนในนี้
ในตอนที่กำลังจะหลุดออกจากฝูงชนที่เต้นกันอย่างสนุกสนาม แต่แล้วแขนของเธอกับโดนใครบางคนกอบกุมไว้ด้วยแรงระดับหนึ่ง จนเธอต้องหันกลับไปมอง..
เธอไม่คุ้นหน้าเขา และคิดว่าไม่เคยรู้จักเขามาก่อนจนต้องบิดแขนออก แต่แรงของอีกฝ่ายดูจะมากกว่าเธอเพราะมันสลัดไม่หลุด
"คนสวยมากับใคร จะไปไหนงั้นเหรอ?" เขาเอ่ยขึ้นพร้อมกับส่งยิ้มแพรวพราวมาให้เธอ เขาเป็นชายหนุ่มร่างสูง ใบหน้าคมคาย ดูจากสายตาก็น่าจะแก่กว่าเธอสักสองสามปี
"ปล่อยด้วยค่ะ" เธอเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงสุภาพ เพราะคิดว่าอีกฝ่ายคงเมาและทักผิดคนก็เป็นได้ แต่สายตาที่เขาทอดลงมายังเธอนั้น เหมือนกับตั้งใจเข้ามาทักเธอ
"อย่าหยิ่งสิ เดี๋ยวไปส่ง" ในตาเขาหวานเยิ้มอาจเป็นเพราะดื่มเข้าไปเยอะ เนื้อตัวถึงได้มีกลิ่นเหล้าติดอยู่จนเธอฉุนจมูก
"อย่ามายุ่งได้ไหม ปล่อยนะ" เธอพยายามบิดแขนออก แต่อีกฝ่ายกลับเพิ่มแรงจนเธอต้องนิ้วหน้าเพราะความเจ็บ
"ไม่ยุ่งก็ไม่ได้สิ ไปนั่งโต๊ะพี่ไหมเดี๋ยวเลี้ยงเหล้าเอง"
"ปล่อยด้วย พอดีมากับแฟนค่ะ แฟนไม่ชอบให้คุยกับคนอื่น" ในเมื่อเขาไม่ปล่อยเธอเลยเอาแฟนมโนขึ้นมาอ้าง เผื่ออีกฝ่ายจะยอมถอยออก แต่...
"ไหนแฟนน้องงั้นเหรอ อยู่คนเดียวแปลว่าโสดหรือเปล่า :) " มันยิ้มมุมปาก พร้อมกับพยายามลากแขนเธอให้ตามเขาออกไป แต่ไม่ทันที่จะได้ลากไปไหน แขนอีกฝ่ายก็โดนใครอีกคนบิดจนกระดูกลั่น
"ปล่อยไอ้สัส!!" เสียงอันคุ้นหูมาพร้อมกับที่เขาดึงแขนของเธอให้หลบไปอยู่ข้างหลังแกร่ง
"อ๊ากกก!!" เสียงร้องของอีกฝ่ายดังลั่น
เธอไม่รู้ว่าอีกฝ่ายทำสีหน้าแบบไหน แต่ฟังจากเสียงคงเจ็บน่าดู เพราะหมอนั่นร้องโคตรดัง คนตัวเล็กได้แต่ลอบมองเสี้ยวหน้าของคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอ แล้วกระซิบเสียงแผ่วอย่างแปลกใจ
"ไฟ.." เขามาอยู่ที่นี่ได้ไง...
ไม่ทันที่จะได้เอ่ยถามข้อสงสัยใดๆ เสียงของหนุ่มหน้าคมคนนั้นก็ดังขึ้นพร้อมกับชี้หน้าไฟอย่างโกรธเคืองกัน
"มึงเป็นใครวะ คนนี้กูเห็นก่อน มันก็ต้องเป็นของกูดิ"
เสียงตะโกนนั้นทำเธอตกใจไม่น้อย จนต้องเอื้อมมือเข้ามาจับเสื้อของไฟเอาไว้ เจตนาของอีกฝ่ายชัดเจน ไอ้บ้านั่นมันจะเอาเธอจริงๆ ด้วย
"ของมึงเหี้ยไรว่ะ ผู้หญิงไม่เล่นด้วยยังจะตามตื๊อไม่เลิกอีก" ไฟชักสีหน้าพร้อมกับผลักอกอีกฝ่ายให้ถอยห่างออกไป จนเขาเซไปหลายก้าวแต่เมื่อตั้งหลักได้ก็เกือบจะเข้ามาหาเรื่องอีก
"มึงอย่ายุ่ง เดี๋ยวจบไม่สวย ไอ้ลูกหมาส่งเธอมาให้กู"
เมื่อได้ยินอีกฝ่ายพูดแบบนั้นไฟถึงกับกัดฟันกรอด ยังไม่อยากหาเรื่องใครในนี้เพราะรู้ดีว่าไม่ใช่ถิ่นเขา หมาหมู่มันเยอะ
"มึงนั่นแหละที่จะ 'ศพ' ไม่สวย อย่ายุ่งกับคนของกู" ร่างกำยำประกาศลั่นให้อีกฝ่ายรับรู้ว่าเธอไม่ใช่ของใคร แต่เธออยู่ในความดูแลของเขาในคืนนี้ ถ้าเกิดมีใครคิดจะลองดีเขาก็ไม่ได้ห้าม
"ไฟอย่าหาเรื่องเลย ไปเหอะ" แต่เป็นคนตัวเล็กที่ดึงเสื้อของเขาให้ถอยออกมา เพราะไม่อยากโดนการ์ดไล่ออกเพราะมีเรื่องชกต่อยกัน เขาจึงยอมตามเธอมาในที่สุด
ปิ่นมุกจับมือเขาลากมายังโถงทางเดินที่จะผ่านไปยังห้องน้ำ ในบริเวณนี้ปลอดผู้คนและเสียงไม่ดังเท่ากลางผับเท่าไหร่ ได้ยินแค่เสียงดนตรีแผ่วๆ เท่านั้น
"ไหนเพื่อนเธอวะ ปล่อยให้อยู่คนเดียวได้ไง" เมื่อไม่มีใครเขาก็เปิดประเด็นขึ้นทันที ก่อนจะดึงแขนเธอให้หยุดลากเขาได้แล้ว
"ฉันแค่มาเข้าห้องน้ำ" เธอบอกเขาเสียงค่อย ไม่กล้าเถียงเขาแต่อย่างใดเพราะเหตุการณ์เมื่อกี้ทำเธอใจป็อดไปแล้ว
"ทำไมไม่ไปกับเพื่อนวะ ไม่รู้เหรอว่ามันอันตราย โดนฉุดขึ้นมาจะทำยังไง" เขาขมวดคิ้วมุ่นจ้องหน้าเธออย่างไม่พอใจกัน สีหน้าเหมือนคนจะฆ่าแกงเธอเสียอย่างนั้น
ตกลงเป็นห่วงเธอ หรืออยากฆ่าเธอเนี่ย!!
"จะไปรู้เหรอ ยังไม่เคยโดนสักหน่อย" คนตัวเล็กยังกวนตีนเขาไม่เลิก ทั้งที่เมื่อกี้เกือบเอาตัวเองไม่รอด ปิ่นมุกแค่ไม่อยากให้สถานการณ์ระหว่างเธอกับเขาเครียดนี่นา กลัวโดนเขาฆ่าหมกผับมากกว่าอีก ก็สีหน้าเขาโคตรน่ากลัวเลยเหอะ!
"เธอแม่ง! ทำตัวให้ฉันหงุดหงิดอยู่เรื่อยเลย โคตรไม่ได้ดั่งใจเลยโว๊ย!!" เขาชักสีหน้าหงุดหงิดมาให้ก่อนจะเข้ามาเขย่าตัวเธอแรงๆ อย่างคนที่ทำให้เขาหงุดหงิดจนแทบจะบ้า
เขาห่วงเธอ แต่เธอไม่ห่วงตัวเองบ้างเลย มันทำให้เขาโคตรจะโมโห กูจับทุ่มได้ไหม!!
"ไฟ! อย่าเขย่า! ปวดหัว..." เมื่อเขาเขย่าแรงๆ เธอที่ดื่มไปพอสมควรก็ถึงกับมึนหัวจนตาลายไปหมด ตอนแรกก็ทรงตัวได้อยู่แต่ตอนนี้ฤทธิ์แอลกอฮอล์เริ่มจะออกแล้ว เธอมึนจนแทบจะหงายหลังจนเขาต้องหยุดเขย่าแล้วจับตัวเธอเอาไว้
"ไหนดูดิ๊" มือหนากุมใบหน้าของเธอเอาไว้ เพราะมันแดงซ่านไปหมด
"ปวดหัวแล้ว เมื่อกี้โดนกรอกเหล้าด้วยแหละ มึนอ่า" เธอเอ่ยขึ้นเสียงแผ่วคล้ายจะฟ้องกัน ก่อนจะส่ายหน้าเบาๆ ไล่อาการมึนหัวให้ออกไปจนเขาต้องจังหน้าเธอให้อยู่นิ่งๆ ก่อนจะยื่นใบหน้าหล่อเข้ามาใกล้จนลมหายใจอุ่นร้อนปัดเป่าใบหน้าเธอ
"หน้าเธอแดง..." ปากก็แดงฉิบหาย
เขาใช้สายตาสำรวจใบหน้าสวยอย่างพิจารณา ในตาเธอฉ่ำเยิ้มเล็กน้อย ริมฝีปากเจ่อเหมือนอย่างเคย ผิวแก้มแดงเปล่งปลั่งจนต้องใช้ปลายนิ้วลูบไล้อย่างเผลอไผล มันนุ่มมือจนลืมไปเลยว่ากำลังทำอะไรอยู่
"อื้อ~" จนคนตัวเล็กครางผะแผ่ว เขาถึงได้ดึงสติกับมาเพราะเอาแต่ลูบแก้มเธอไม่เลิก
"ไหนโต๊ะเธอเดี๋ยวไปส่ง" เขาเอ่ยถามขึ้น แค่อยากรู้ว่าเธอนั่งตรงไหน เขาจะได้จับตาดูเพราะก่อนหน้านี้เขาไม่รู้ว่าเธอนั่งตรงจุดไหน ถ้าเกิดเขาไม่ได้เดินออกไปสูบบุหรี่เมื่อกี้คงไม่ได้เจอเธอที่กำลังโดนฉุด
ปิ่นมุกได้ยินที่เขาถามแต่ก็เอาแต่ส่ายหน้าให้เขายกใหญ่
"ไม่ไปแล้ว เดี๋ยวโดนมอมเหล้าอีก พวกผู้ชายมองฉันเต็มเลย ไม่ชอบเลยอ่า"
เธอพูดเสียงออดอ้อนโดยธรรมชาติ ไม่รู้ว่าใช้น้ำเสียงแบบนี้กับเขาออกไป ร่างแบบบางยืนโอนเอนจนเขาต้องดึงร่างเธอให้ซบบนอกแกร่งก่อนที่เธอจะร่วงลงไปกองกับพื้น
"งั้นไม่ต้องกลับ ไปโต๊ะฉันแล้วกัน"
เสียงเขากระซิบอยู่บนหัวเธอ ปิ่นมุกได้แต่พยักหน้าตอบรับเขาไป ก่อนจะผละออกจากอกหอมกรุ่นของเขา ให้ไฟจูงมือเธอมายังโต๊ะของเขาที่อยู่ไม่ไกลนัก
ที่โต๊ะเขามีผู้ชายอีกสองคน คาดว่าหน้าจะเป็นพวกเพื่อนเขา เมื่อพวกเขาเห็นไฟจูงมือมากับเธอก็ถึงกับอมยิ้มแซวยกใหญ่
"โห ไอ้ไฟมึงหายไปแป๊บเดียวได้หญิงมาแล้วเหรอวะ ไม่ใช่เล่นๆ เลยนะโว๊ย" เพื่อนเขาที่นั่งอยู่ข้างในสุดเอ่ยทักขึ้น
"คนนี้โคตรสวยเลย มึงไปหามาจากไหนวะ" แล้วนี่ก็อีกคนที่อยู่ถัดออกมา
"ทำไมคุ้นๆ เหมือนเคยเจอที่ไหน" เพื่อนเขาอีกคนที่เธอเคยเห็นผ่านๆ เวลาพวกเขามาบ้านของไฟเอ่ยขึ้น พร้อมกับทำหน้าสงสัย
"ใช่คนที่อยู่หมู่บ้านเดียวกันกับมึงหรือเปล่า ขาวๆ แบบนี้มีคนเดียว" เพื่อนเขาเลิกคิ้วถามอีกครั้ง จนไฟได้แต่ถอดหายใจออกมาก่อนจะตอบกลับไป
"อือ"
"เหยดเข้!! ใช่คนนี้ที่กูเล็งไว้นี่หว่า ไอ้ไฟเอามาเสิร์ฟให้ถึงที่เลย ขอบใจมึงมากว่ะ ไม่คิดว่ามึงจะใจป้ำขนาดนี้"
- Writer
