“งั้นก็ถูกแล้วนี่ ไปกันเถอะ”
แป้งเดินตามเขาขึ้นรถ ครั้งนี้แป้งไม่ลืมที่จะคาดเข็มขัดแล้วเพราะเธอไม่อยากจะใจเต้นแรงเวลาที่เขาคอยเอื้อมมาคาดเข็มขัดให้เธอ รถขับมาถึงโรงแรมเกือบสองทุ่มแล้วเมื่อทั้งคู่เดินขึ้นลิฟต์เพื่อกลับไปเก็บของที่ห้อง
“บอสรอแป้งสักสิบห้านาทีนะคะ แป้งจะรีบเก็บของค่ะ”
“ได้สิ ถ้าเก็บของเสร็จแล้วก็มาที่ห้องผมเลย”
“ได้ค่ะ”
แป้งเดินกลับห้องเพื่อเก็บของเธอลงกระเป๋าอย่างรวดเร็ว เธอเก็บทุกอย่างใส่กระเป๋าอย่างลวกๆ เพราะไม่รู้อารมณ์ของบอสจอมโหดที่อารมณ์ขึ้นๆ ลงๆ เธอจึงไม่กล้าให้เขารอนาน
เมื่อทุกอย่างถูกใส่ลงกระเป๋าล้อลากสีเงินแล้ว เธอจึงเดินออกมาจากห้องพักพร้อมกับเคาะประตูห้องของเตชินท์
“บอสคะ แป้งเองค่ะ”
“เข้ามาสิ”
แป้งเดินเข้าไปตามคำสั่งของเขา เมื่อเห็นว่าแป้งเดินมาตัวเปล่าเขาจึงได้ถามเธอ
“แล้วกระเป๋าคุณล่ะ”
“แป้งวางเอาไว้ข้างนอกค่ะ คือว่าจะได้ไม่เสียเวลา”
“เอาเข้ามาก่อ
