นาฬิกาเดินมาถึงเวลาเก้านาฬิกาขนมหวานถึงออกจากห้องนอน หากเมื่อคืนเธอไม่เอาแต่ครุ่นคิดถึงสิ่งที่อชิระพูดมาว่าจะขอเวลา ขอโอกาสและหากเธอยังไม่รู้สึกดีขึ้นมาเขาจะเดินจากไป เธอก็คงไม่ต้องตื่นสายขนาดนี้
ร่างบางในชุดอยู่บ้านสบายๆ เดินลงบันไดมา พลางกวาดสายตามองหาเพื่อนร่วมชายคาที่ปกติจะต้องมานั่งรอเธอที่ห้องรับแขก แต่วันนี้ไม่รู้ไปไหน หากจะบอกว่านั่งอยู่ด้านนอกก็คงจะดูเว่อร์จนเกินไป คนอย่างอชิระนี่นะจะยอมลงทุนทำอะไรขนาดนั้น
แต่เพื่อความแน่ใจขนมหวานจึงเดินออกมาที่หน้าบ้าน และสิ่งที่เห็นคืออชิระยังคงนั่งพิงเสาไฟอยู่เหมือนเดิม ซึ่งตอนนี้เป็นเวลาเก้านาฬิกาเข้าไปแล้ว เธอไม่รู้หรอกว่าเขานั่งอยู่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อคืนหรือเพิ่งมานั่งตอนเธอใกล้จะตื่น แต่จะนั่งเมื่อไหร่ก็ไม่เกี่ยวกับเธอสักนิด อยากนั่งก็นั่งไป
ขนมหวานยืนมองอชิระที่มองมาเช่นกัน ต่างคนก็ต่างมองกันและกันปราศจากเสียงพูดอะไรออกมาสักคำ ก่อนขนมหวา
