หลังจากที่ประกาศว่าจะจีบแม่ของลูกก็ล่วงเลยมาเป็นเดือนกับการจีบภรรยาตัวเองของอชิระ และเป็นหนึ่งเดือนที่ไม่มีอะไรคืบหน้าให้ชื่นใจแต่อย่างใด ขนมหวานยังเฉยชา พูดน้อย ไม่สนใจเช่นเคย แม้จะทำดีกับเธอสารพัด บอกรัก บอกฝันดี ทั้งต่อหน้าและส่งไลน์ไปหา ก็ไร้เสียงตอบรับใดกลับมา แม้แต่สติกเกอร์ตัวเดียวยังไม่ได้
จนวันนี้อชิระต้องนัดเหนือฟ้าออกมาทานข้าวเที่ยง เพื่อปรึกษาปัญหาชีวิตและหาที่ระบาย
"ไงคุณพ่อ ทำไมหน้ามันบอกบุญไม่รับแบบนี้ล่ะ ไม่มีอะไรดีขึ้นเลยเหรอ" คนถูกถามถอนหายใจพรืดยาวด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
"เออ ไม่มีอะไรคืบหน้า ขนมยังเว้นระยะห่างไว้เท่าเดิม ไม่ปล่อยช่องว่างให้กูเดินเข้าไปใกล้เลย คนอะไรใจแข็งจัง"
"ท้อแล้ว" ครั้งนี้อชิระส่ายหน้า
"ท้อได้ไง นั่นน่ะเมียกับลูก ท้อก็บ้าแล้ว"
"แหม...หมั่นไส้ พูดเต็มปากเต็มคำว่าเมียกับลูก ถามขนมก่อนไหมเขาอยากได้มึงไปเป็นผัวหรือเปล่า" อชิระแทบกระอักเลือดกับประโย
