กึ่ก~
ปลายรองเท้าหนังก้าวเดินมาหยุดตรงทางขึ้นบันไดบ้าน เขาพบความผิดปกติบางอย่าง คือรองเท้าของบัวชมพูมันหายไป พร้อมกับความมืดไปรอบด้านของหน้าห้องพักเธอ
มือหนาถึงจะล้วงเอาโทรศัพท์มือถือขึ้นมา ทำการเปิดภาพกล้องวงจรปิดอีกครั้ง แต่ก็พบว่าจุดตรงที่นอนของร่างอรชรยังมีผ้านวมคลุมไว้เหมือนเดิม ราวกับว่าคนนอนหลับซุกอยู่ในนั้น
"แปลกๆ " สิงห์พึมพำเบาๆ แล้วรีบเดินไปยังห้องพักของบัวชมพู มันก็เป็นอย่างที่เขาเห็นก่อนหน้านี้ คือผ้านวมวางเหมือนเดิมและอุณหภูมิในห้องก็ยังเปิดเครื่องปรับอากาศทิ้งไว้ ยกเว้นแสงไฟที่ไม่ได้ตั้งแต่ช่วงบ่าย
"เป็นอะไรหรือเปล่า?" เสียงเข้มเอ่ยถาม เดินไปเปิดสวิตช์สว่างทั่วห้องนอน
"ฉันถามว่าเธอเป็นอะไรหรือเปล่า?" ราวกับมีลางสังหรณ์อะไรบางอย่างในใต้ผ้านวมผืนนั้น เขารีบกระชากมันออกแต่แล้วก็เป็นจริง มีเพียงแค่หมอนข้างที่ใช้หลอกว่าเป็นตัวเธอนอนอยู่
"บัวชมพู!"
"บัวชมพู!" เสียงเข้มตะ
