16.เธอกำลังเล่นกับไฟ
1221 Words
หลังจากจบกิจกรรม ฉันก็นอนซบอกแกร่ง หายใจหอบเหนื่อย แต่มือยังลูบไล้เล่นกับซิกแพคเป็นก้อนๆ ของเขา ได้โอกาสแล้วก็ขอตักตุนหน่อย นุ่มๆ แน่นๆ แบบนี้ จับแล้วฟิน
"ชอบมากใช่มั้ย"
"คะ?" ฉันผงกหัวขึ้นมอง
"หึ!" เขากระตุกยิ้มมุมปาก
"หึ!" ฉันทำคืนบ้าง เห็นเขาชอบทำจัง
"ไปอาบน้ำไป" เขาไล่ฉัน!!
"!!!" ฉันเม้มปากแน่น แล้วรีบลุกเดินไปห้องนอน ไล่ก็ไปสิ จะอยู่ให้เขาไล่รอบสองทำไม ไล่รอบแรกก็มากพอแล้ว
"หึ่ย… คนอะไร! ได้แล้วก็ไล่ ตอนที่อยากได้ไม่เห็นจะไล่แบบนี้!!!" ฉันก่นด่าตลอดทาง จนถึงห้องนอน ก็พุ่งตัวเข้าห้องน้ำทันที
ฉันอาบน้ำเสร็จ เดินออกมาก็เห็นชุดเดรสสายเดี่ยวผ้านิ่มบางเบา แขวนอยู่หน้าตู้
"เขาเตรียมไว้ให้เหรอเนี่ย" ฉันยกขึ้นดู หน้าบูดบึ้งก่อนหน้า กลับกลายเป็นยิ้มกว้างทันที รีบเปลี่ยนชุด แล้วเดินออกไปหาร่างสูงที่สวมเสื้อผ้าชุดใหม่แล้ว แต่ผมยังเปียกชุ่มอยู่
เขาเงยหน้าขึ้นมอง สายตาคมกริบกวาดมองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า
"มองอะไรคะ" ฉันแกล้งถามเสียงใส
"ดูว่าใส่กลับด้านหรือเปล่า" เขาตอบเรียบเฉย หน้าตายมาก!
"ก็ชมหน่อยก็ไม่ได้ ชิ" ฉันย่นจมูกใส่ แล้วเดินไปนั่งข้างๆ
"เดี๋ยวจะชมให้ตอนหลับ"
"ว่าไงนะคะ?"
"ไม่มีอะไร" เขาหยิบผ้าขนหนูมาซับผมตัวเองต่อ
ฉันมองเขาอยู่นาน มือข้างหนึ่งคว้าผ้าขนหนูผืนน้อยจากมือเขาอย่างถือวิสาสะ แล้วเริ่มเช็ดผมให้แทน
"จะทำอะไร?"
"ก็เช็ดผมให้ไงคะ" ฉันตอบเสียงหวาน พลางเช็ดอย่างเบามือ "ผมเปียกแบบนี้ เดี๋ยวไม่สบายนะ"
"ใครใช้ให้เธอทำ" เขาถามเสียงนิ่ง แต่ไม่ได้ปัดมือฉันออกเลยสักนิด
"ไม่มีใครใช้ แต่หอมอยากทำนี่นา" ฉันยิ้มกว้าง พร้อมกับโน้มหน้าเข้าใกล้เขาอีกนิด
เขาเงียบไป ไม่พูดอะไร หลบสายตาฉันเล็กน้อย แต่ฉันเห็นนะว่าหูเขาแดงนิดๆ
"หูแดงเหรอคะ?" ฉันถามแหย่ๆ แกล้งลูบผมเขาเล่น
"หูแดงเพราะแดด" เขาตอบทันที หน้าตายเหมือนเดิมเป๊ะ
"ไม่เห็นมีแดดนี่ในเรือนะคะ" ฉันทำเสียงขำๆ "รับความจริงเหอะ หอมมีผลต่อหัวใจคุณแล้วแน่ๆ"
"มั่นใจเกินไปแล้วมั้ง"
"ไม่เกินไปค่ะ เพราะถ้าไม่มีผล คุณคงไม่มองหอมบ่อยขนาดนี้"
"หึ" เขาสะบัดหน้าเบาๆ แต่ยังไม่ลุกหนี ยอมให้ฉันเช็ดผมต่อ
"หอมจะรุกทำให้คุณตกหลุมรักให้ได้" ฉันกระซิบบอกข้างหู เป่าลมเล็กน้อย
"ไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก" เขายังคงขรึม
"จะยากแค่ไหน หอมก็จะเอามันมาให้ได้" ฉันจิ้มไปที่อกเขา กระซิบเบาๆ แล้วโน้มหน้าลงไปใกล้ริมฝีปากเขา
จุ๊บ
เพียงแค่ชั่ววินาที แต่ก็เพียงพอที่จะทำให้หัวใจฉันเต้นแรงไปหมด รุกเองหวั่นไหวเอง จะบ้าตาย!
"ครั้งต่อไป ขอมากกว่านี้นะคะ" ฉันยิ้มหวาน แล้วหมุนตัวรีบเดินหนี
ฉันเข้ามาในห้องนอน กรี๊ดกับหมอนด้วยความอาย
"กรี๊ดดดดด กรี๊ดดดด"
ไม่คิดว่าตัวเองจะกล้าขนาดนั้น แต่ได้เริ่มแล้วยังไงก็ต้องไปต่อ เมื่อตั้งสติได้ ก็เดินไปเปิดตู้หาเสื้อคลุมมาสวมทับ แล้วเดินออกไปอีกครั้ง
คราวนี้ฉันยืนพิงขอบประตู มองเขาที่นั่งนิ่งอยู่ที่เดิม
"ยังอึ้งอยู่เหรอคะ?"
"..." เขาเงยหน้าขึ้นมาช้าๆ ดวงตาคมกริบมองฉันนิ่งราวกับจะอ่านใจ
"เธอกำลังเล่นกับไฟรู้ตัวมั้ย"
"เล่นเหรอคะ?" ฉันแกล้งทำตาโตใส่ แล้วเดินเข้าไปใกล้ "หอมไม่ได้เล่น หอมจริงจังต่างหาก"
"หึ" เขาหัวเราะในลำคอ "ปากดีแบบนี้ ต้องโดนจัดสักรอบ"
"แน่ะ คิดแต่เรื่องแบบนี้อีกแล้ว" ฉันยิ้มเอียงคอ "อย่าคิดว่าหอมไม่รู้ทันนะคะ"
"เธอรู้ทันแล้วจะทำยังไง?" เขาเลิกคิ้วเล็กน้อย ไม่ยอมแพ้ฉันเช่นกัน
"ก็ปล่อยให้คุณทำไงคะ" ฉันยักคิ้ว ตอบหน้าตาเฉย
"...เธอนี่มัน!!..." เขาเงียบไป ไม่พูดต่อ แต่แววตาเขาเปลี่ยนไป มันมีประกายบางอย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อน
"หยุดยั่วได้แล้ว เดี๋ยวฉันจะอดใจไม่ไหว"
"ก็ไม่ต้องอดสิคะ"
"เตยหอม!!"
แค่เขาเรียกชื่อฉันด้วยเสียงต่ำๆ แบบนั้น หัวใจก็แทบจะหลุดออกมาเต้นตรงหน้าเขาอยู่แล้ว
"หอมอยู่ตรงนี้ค่ะ" ฉันนั่งลงบนตักเขา โอบกอดรอบคอแกร่ง
"อยากได้มากกว่าจูบเมื่อกี้สินะ" เขารั้งเอวคอดของฉันเข้าไปชิดจนใบหน้าของเราห่างกันเพียงคืบ
"ปะ...เปล่าซะหน่อย" ฉันยันอกเขาไว้ เมื่อเขาจะเอาจริง
"แน่ใจ?" เขาเลิกคิ้วสูง
"อะ...อาจจะนิดนึง..." ฉันตอบตะกุกตะกัก กล้าๆ กลัวๆ บอกไม่ถูก ไม่คิดว่าเขาจะสู้กลับแบบนี้นี่
"หึ" เขายิ้มมุมปาก แล้วโน้มหน้าลงจนฉันเผลอหลับตาปี๋ เตรียมรับสัมผัสหวานๆ อีกครั้ง แต่...
"ไว้ก่อน" เขากระซิบข้างหู แล้วยกฉันลงนั่งโซฟา
"คุณเฟอร์กัล!" ฉันถลึงตาใส่เขาทันที ไอ้คนบ้า!
"อยากได้ต้องพยายามให้มากกว่านี้" เขาพูดทิ้งท้าย แล้วลุกเดินออกไป ปล่อยฉันทิ้งใบหน้าแดงซ่านอยู่คนเดียว
"โอ๊ยยยย!! คุณมันร้าย!!" ฉันร้องออกมาสุดเสียง ทิ้งตัวลงกับโซฟาอย่างหมดแรง นี่ฉันกำลังเล่นกับไฟอยู่จริงๆ สินะ
ฉันนั่งอยู่ตรงนั้น มือทุบหมอนเบาๆ ระบายอารมณ์ที่คุกรุ่นอยู่ข้างใน
"ให้ตายสิ! ไอ้คนขรึมปากแข็ง!" ฉันพึมพำเสียงเบา แล้วหยิบหมอนขึ้นมากอดแน่น
ตึก ตึก
ยังไม่ทันได้สงบใจดี เสียงฝีเท้าก็ดังขึ้น ฉันหันขวับไปมองร่างสูงที่เดินกลับมา
"ว่าไงคะ เสียดายจูบเมื่อกี้เหรอ?" ฉันยิ้มกวน
เขาชะงักไปชั่วครู่ มองฉันนิ่งก่อนถอนหายใจ
"เธอนี่มัน…อันตราย"
"อันตรายยังไงคะ?" ฉันกระพริบตาปิ๊งๆ ทำหน้าซื่อ
"..." เขานิ่งไปอีกครู่หนึ่ง ก่อนจะยื่นมือมา แล้ววางมือลงบนศีรษะฉัน
"น่ารำคาญ" น้ำเสียงเรียบ ตรงข้ามกับฝ่ามืออุ่นๆ ที่ลูบหัวฉันอย่างเบามือ
"แล้วทำไมยังลูบล่ะคะ?" ฉันเงยหน้าขึ้นมองเขา ยิ้มหวานยิ่งกว่าเดิม
"เพราะเธอหน้าเหมือนแมว" เขาตอบแบบไม่สบตา แล้วเดินผ่านฉันไปนั่งที่โซฟาอีกตัว
ฉันหันตามเขาไป หัวใจเต้นตึกตักอย่างห้ามไม่อยู่ ปฏิกิริยานี้ของเขามันคืออะไรกันนะ
"คุณเฟอร์กัล…"
"อะไรอีก"
"แมวน่ะ…น่ารักนะคะ" ฉันทำท่าแมว
"..." เขาไม่ได้ตอบอะไร เพียงแต่เอียงหน้าหนีไปอีกทาง แต่ปลายหูของเขาแดงขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด เขาเขินฉันแน่ๆ แบบนี้ต้องรุกหนักๆ แล้วสิ
หัวใจดวงน้อยๆ ของเขาคงอยู่ไม่ไกลเกินเอื้อมแล้วล่ะ คิก คิก
- Writer
