ทางฝั่งของเฟอร์กัล
หลังจากที่พี่น้องออกไปคุยกันข้างนอก เขากับเซรินจึงต้องอยู่ในห้องโถงสองคน เขามองผู้หญิงที่นั่งอยู่ตรงข้าม ด้วยความรู้สึกโล่งใจที่เธอไม่ใช่ศัตรูของเตยหอม และรู้สึกผิดที่ไม่ให้เธอเจอกับลีออน
"ขอบคุณนะคะสำหรับทุกอย่างที่ผ่านมา" เธอเอ่ยขึ้นก่อน เพราะรู้สึกขอบคุณเขาจริง ๆ ที่อนุญาตให้เตยหอมช่วยเธอไว้
"ฉันก็ขอโทษที่ไม่ให้เจอไอ้ลีออน" เขาเอ่ยคำขอโทษ ที่ไม่ค่อยได้เอ่ยจากปาก เพราะเขารู้สึกผิดจริง ๆ
"ฉันเข้าใจค่ะ" เซรินยิ้มให้เขา เธอไม่ได้ถือโทษโกรธเขาแม้แต่น้อย เธอเข้าใจเรื่องทุกอย่าง
ทั้งสองยิ้มอ่อนให้กันหลังจากปรับความเข้าใจกัน จากนั้นในห้องก็เงียบลงอีกครั้ง ไม่มีใครพูดอะไรต่อ จนกระทั่งสองพี่น้องที่เพิ่งเจอกันกลับมา
"เตยหอมจะกลับไปกับกู" ลีออนพูดขึ้นทันทีที่หยุดยืนกลางห้องโถงต่อหน้าทั้งสอง
"ไม่ได้!" เฟอร์กัลลุกพรวดขึ้น ปฏิเสธทันที
"ไม่ได้อะไร นี่น้องกู!" ลีออนจับมือเตยหอ
