หลายวันผ่านไป
ตั้งแต่ฉันช่วยผู้หญิงคนนั้นไว้ ตอนนี้เธอฟื้นตัวดีขึ้นเยอะเลย ถึงแม้ยังไม่พูดอะไรมาก แต่ก็ยิ้มตอบฉันได้บ้าง เวลาฉันถือข้าวเข้าไปให้ เธอก็ยกมือรับอย่างเบาๆ ไม่ได้ตื่นกลัวเหมือนวันแรก ฉันดูแลเธอทุกวัน คุยบ้าง เช็ดหน้า เช็ดตัวให้บ้าง ฉันไม่อยากให้เธอรู้สึกว่าตัวคนเดียว
"กินข้าวเยอะๆ นะคะ จะได้มีแรง" ฉันวางถาดลงบนโต๊ะเล็กๆ ข้างเตียง
เธอพยักหน้าเบาๆ ดวงตาแดงช้ำเริ่มมีแววมีชีวิตมากขึ้นแล้วนิดหน่อย ฉันยิ้มให้เธอ ก่อนจะจัดผ้าห่มให้ดีๆ แล้วหันมองออกไปนอกหน้าต่าง เห็นร่างสูงยืนพิงรถอยู่ตรงต้นไม้ไม่ไกลนัก เขายืนอยู่ตรงนั้นเหมือนทุกวัน เขามาเงียบๆ และก็ไปเงียบๆ ไม่เคยเข้ามาในบ้านหลังนี้ ไม่เคยพูดอะไรเรื่องเธอเลย
บางครั้งฉันแอบคิดว่าเขาคงไม่พอใจ แต่ก็ไม่เคยห้ามฉันจริงๆ สักที แค่เขายอมให้เธอพักอยู่ที่นี่ ก็ถือว่าใจดีมากแล้ว
"วันนี้อากาศดีนะคะ" ฉันหันไปพูดกับเธออีกครั้ง ขณะเปิดหน้าต่างใ
