พี่ชายข้างห้อง 1 : ติวหนังสือ
1084 Words
"น้ำหวาน! วันนี้ฉันไปนอนคอนโดแกนะ"
หลิวเพื่อนสนิทของน้ำหวานเอ่ยอย่างอารมณ์ดี จนน้ำหวานรู้สึกได้ถึงความผิดปกติของเพื่อนสาว
"เอาสิ! แกคิดยังไงถึงไปนอนกับฉัน"
"วันนี้ฉันจะไปติวหนังสือห้องพี่วิทย์ พี่รหัสของฉันไง"
"แค่ไปติวหนังสือต้องอารมณ์ดีขนาดนี้เชียว"
"แน่สิยะ! พี่รหัสฉันหล่อจะตาย"
"หน้าอย่างนั้นเหรอหล่อ"
น้ำหวานพูดพลางเบะปาก แล้วก็กรอกตามองบนเวลาที่พูดถึงวิทย์ซึ่งเป็นพี่รหัสของเพื่อนสาว ความจริงสำหรับน้ำหวานวิทย์เป็นคนที่หล่อมากคนหนึ่ง แต่ด้วยอคติทำให้เธอพูดออกไปอย่างนั้น
"แบบพี่วิทย์ไม่หล่อใครจะหล่อยะ"
หลิวพูดพลางทำหน้าเพ้อฝัน เธอแอบปลื้มวิทย์ตั้งแต่ตอนรับน้องแล้ว ยิ่งได้เป็นน้องรหัสของวิทย์เธอยิ่งได้รับรู้ว่าเขาเป็นคนดีมาก ที่สำคัญคนที่วิทย์ชอบคือน้ำหวานเพื่อนสนิทของเธอเอง แต่เพื่อนของเธอไม่ยอมรับรู้อะไรเลย
"แกคิดยังไงถึงไปติวหนังสือกับอีตานั่น"
"ก็พี่เขาเก่ง เรียนได้ที่หนึ่งของคณะเลยนะ"
"ชิ!"
"อะไรของแก! นี่แกจะโกรธพี่เขายันลูกบวชเลยหรือไง"
"เออสิ! พูดหมาๆ อย่างนั้นใครมันจะลืม"
น้ำหวานยอมรับตามตรง ถึงเรื่องจะผ่านมานานหลายปีแล้วแต่เธอยังไม่ลืม เพราะวิทย์มักจะเรียกเธอว่า 'ยัยอ้วน' ถึงตอนเด็กเธอจะอ้วนจริงๆ ก็เถอะ
"แกแน่ใจนะว่าจะไม่ไปติวหนังสือห้องพี่วิทย์กับฉัน"
"แน่ใจ! ฉันไม่ชอบตาแว่นนั่นเท่าไหร่"
"สอบตกฉันไม่รู้ด้วยนะ"
"ก็แค่สอบเก็บคะแนนฉันอ่านเองก็ได้"
"จ๊ะ! แม่คนเก่ง ถึงจะเก็บคะแนนแต่ถ้าไม่ผ่านอาจารย์ให้สอบซ่อมนะ"
"รู้แล้วน่า...จะไปไหม"
"ไปสิจ๊ะ...แค่พูดถึงพี่วิทย์ทำไมต้องของขึ้นด้วย"
"ก็คนมันเกลียด"
"เกลียดพี่เขาขนาดนี้อย่าให้ฉันรู้นะว่าแอบไปกินกัน" หลิวเอ่ยแซวอย่างอารมณ์ดี
"เชอะ! ฝันไปเถอะ หน้าอย่างพี่วิทย์ไม่ได้แอ้มฉันหรอก"
น้ำหวานจีบปากจีบคอพูด เมื่อเอ่ยถึงหนุ่มข้างห้อง วิทย์เป็นพี่ชายข้างบ้านที่หล่อและก็เรียนเก่งมากซึ่งต่างกับเธอลิบลับ แม่ของเธอชมเขากรอกหูทุกวัน ความจริงแล้วน้ำหวานอิจฉาในความเพอร์เฟกต์ของวิทย์ เพราะเขาทั้งหล่อทั้งเรียนเก่ง
นอกจากน้ำหวานกับวิทย์จะอยู่คอนโดห้องติดกันแล้ว บ้านที่ต่างจังหวัดของทั้งสองคนก็อยู่ติดกันอีกด้วย พ่อแม่ของทั้งสองบ้านก็รู้จักมักคุ้นกันเป็นอย่างดี
แม่ของน้ำหวานมักจะเอาเธอไปเปรียบเทียบกับวิทย์เสมอ ทำให้น้ำหวานไม่ค่อยชอบหน้าเขาเท่าไหร่ แต่ไม่รู้อะไรดลใจแม่ของเธอให้ซื้อคอนโดห้องติดกับเขาให้เป็นของขวัญที่สอบเข้ามหาลัยได้ เธอจึงจำใจต้องอยู่ห้องนี้ ตลอดระยะเวลาสามปีที่อยู่ข้างห้องวิทย์เธอไม่ค่อยได้คุยกับเขาเท่าไหร่
หลังจากหลิวเอาเสื้อผ้าและของใช้มาเก็บในห้องของน้ำหวานเรียบร้อยแล้ว เธอก็รีบไปที่ห้องของวิทย์ทันที น้ำหวานจึงทำได้แค่ไปหยิบหนังสือวิชาที่จะสอบเก็บคะแนนในอาทิตย์หน้ามาเปิดอ่าน แต่อ่านไปก็เท่านั้นเพราะมันไม่เข้าหัวเธอสักนิด
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
เสียงเคาะประตูหน้าห้องดังขึ้น น้ำหวานจึงรีบลุกขึ้นไปเปิดเพราะเข้าใจว่าหลิวกลับมาห้องแล้ว แต่พอเปิดบานประตูออกกับเป็นคนที่เธอไม่อยากเจอมากที่สุด
"มาเคาะห้องหวานทำไม"
น้ำหวานเอ่ยถามวิทย์ด้วยใบหน้าที่บึ้งตึง
"พี่มาชวนหวานไปติวหนังสือที่ห้องพี่"
วิทย์เอ่ยชวนน้ำหวานด้วยความสนิทสนม พร้อมทั้งส่งยิ้มมีเสน่ห์ให้ ส่วนเจ้าของห้องเอาแต่ยืนหน้าบึ้ง
"ไม่ไปคนเยอะ หวานอึดอัด"
"ติวหลายๆ คนสนุกดีนะ"
"หวานไม่ชอบคนเยอะ"
"ถ้าพี่ติวให้หวานแค่คนเดียวหวานจะติวไหม"
"พี่จะมาติวให้หวานทำไม หวานไม่ได้อยากให้พี่ติวให้สักหน่อย"
"พี่ได้ข่าวว่าคะแนนวิชานี้ของหวานไม่ค่อยดีไม่ใช่เหรอ"
"แล้วพี่วิทย์มายุ่งอะไรด้วย"
"พี่ไม่ได้อยากยุ่งหรอก แต่ป้าแก้วฝากให้พี่ให้ดูแลหวาน"
วิทย์ยกแม่ของเธอขึ้นมาอ้าง เพราะเขาไม่อยากให้เธอสอบตก
"ดูแลประสาอะไร...อยู่ข้างห้องมาสามปีไม่คุยกับเราสักคำ"
น้ำหวานบ่นเบาๆ แต่มันก็ดังพอที่จะทำให้วิทย์ได้ยิน
"ใครว่าพี่ไม่ดูแลเรา"
"ก็หวานว่าอยู่นี่ไง! หวานอยู่ข้างห้องพี่มาสามปีแต่เราคุยกันแทบนับคำได้ ถ้าพี่ไม่เป็นพี่รหัสยัยหลิวเราคงไม่ได้คุยกันด้วยซ้ำ"
น้ำหวานพูดยืดยาว ใบหน้าสวยบึ้งตึงด้วยความโกรธ
"ตั้งแต่วันแรกที่หวานย้ายมาอยู่ข้างห้อง พี่ดูแลหวานมาตลอดเลยนะ"
"ไม่เคย! อย่ามาขี้ตู่"
"พี่ฝากหลิวเอาไปให้หวานตลอดนะ ไม่ว่าจะเป็นแซนด์วิชกับนมในทุกเช้า ยาแก้ปวดประจำเดือน ชีทสรุปทุกรายวิชา กับข้าวมื้อดึกเวลาที่หวานอ่านหนังสือ"
"หวานไม่เชื่อ! ใครมันจะทำอะไรให้คนอื่นเยอะแยะอย่างนี้"
"พี่ไง! ไม่เชื่อก็ถามหลิวดูสิ"
"จะคุยกันอีกนานไหมคะ ทุกคนรอพี่วิทย์อยู่นะ"
หลิวที่พึ่งจะโดนพาดพิงถึง โผล่หน้าออกมาจากประตูห้องของวิทย์แล้วเอ่ยถามขัดจังหวะขึ้น ทำให้การสนทนาของทั้งสองคนหยุดลง
"เดี๋ยวพี่ไป...หลิวพาเพื่อนอ่านทบทวนรอนะ"
"โอเคค่ะ! อย่าคุยกันนานนะคะ เดี๋ยวมดแถวนี้มันจะกัดเอา"
หลิวแซวก่อนจะรีบปิดประตูห้อง เพราะโดนสายตาพิฆาตของพี่รหัส
"ว่าไงจะไปติวกับเพื่อนไหม"
"ไม่!"
"พรุ่งนี้ตอนเย็นพี่จะมาติวให้นะ...ตัวต่อตัวโอเคไหม?"
"แล้วแต่"
น้ำหวานตอบก่อนจะปิดประตูเสียงดัง วิทย์ได้แต่ยิ้มก่อนจะเดินกลับไปที่ห้องของตัวเอง
- Writer
