พี่ชายข้างห้อง 2 : ดวลเหล้า
1203 Words
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
"ใครมา!"
น้ำหวานพูดกับตัวเอง ก่อนจะรีบเดินไปที่ประตู พอบานประตูเปิดออกเธอก็ทำหน้าแปลกใจ เพราะร้อยวันพันปีวิทย์ไม่เคยมาห้องของเธอ อยู่มาสามปีเมื่อวานเป็นครั้งแรกที่เขามาเคาะประตูห้อง
"มีอะไรหรือเปล่าคะ"
"พี่ก็มาติวหนังสือให้หวานไง อย่าบอกนะว่าลืม"
"ไม่ได้ลืม! แค่ไม่คิดว่าพี่จะมา"
"ถ้าเป็นหวานยังไงพี่ก็ต้องมาอยู่แล้ว"
"หวานสำคัญขนาดนั้นเชียว"
"สำคัญสิ! สำคัญมากด้วย"
"พูดบ้าอะไร จะเข้ามาไหม"
น้ำหวานแสร้งทำหน้าบึ้งกลบเกลื่อนความเขิน ก่อนจะเปิดบานประตูออกกว้าง ทั้งคำพูดและแววตาของวิทย์ตอนนี้มันทำให้หัวใจของเธอเต้นแรง น้ำหวานรีบหันหลังให้ชายหนุ่มแล้วเดินเข้ามาในห้อง วิทย์ได้แต่ยิ้มและก็เดินตามเธอเข้ามาในห้อง
"เริ่มติวกันเลยไหม"
วิทย์เอ่ยถามเจ้าของห้องที่เอาแต่นั่งหน้าบึ้งอยู่บนโซฟา
"ก็ได้ค่ะ"
น้ำหวานรับคำอย่างว่าง่าย ก่อนจะเดินมาที่โต๊ะญี่ปุ่นที่เธอจัดไว้เป็นมุมอ่านหนังสือ เรื่องที่ขุ่นข้องหมองใจเธอขอพับไว้ก่อน เพราะถึงยังไงเขาก็หวังดีมาติวให้เธอถึงห้อง
น้ำหวานไม่อยากจะเชื่อตัวเองเลยว่าจะทนนั่งติวหนังสือกับวิทย์ได้ถึงสี่ชั่วโมง แถมยังเข้าใจเนื้อหาทั้งหมดที่เขาติวให้อีกด้วย ถ้าเธออ่านเองมีหวังหลับตั้งแต่สามบรรทัดแรก เธอเริ่มเข้าใจแล้วว่าทำไมคนในคณะถึงชอบมาให้เขาติวให้
"จบแล้ว! เมื่อยตัวไปหมดเลย"
น้ำหวานเอ่ยขึ้นหลังจากที่การติวหน้าสุดท้ายผ่านพ้นไป พร้อมทั้งบิดขี้เกียจไล่ความเมื่อยขบ
"ดึกแล้วหิวไหม พี่สั่งข้าวมาให้แล้วนะ อีกเดี๋ยวก็คงมาถึงแล้ว" วิทย์เอ่ยด้วยน้ำเสียงอบอุ่น
"พี่ไปสั่งตั้งแต่ตอนไหน"
"ตอนที่หวานไปเข้าห้องน้ำไง"
"หวานไม่ค่อยหิว หวานอยากกินไอ้นี่มากกว่า"
น้ำหวานพูดพลางเดินไปในห้องครัว เธอกลับออกมาพร้อมกับเหล้าสองขวด ความจริงน้ำหวานไม่ค่อยได้ดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์สักเท่าไหร่ ด้วยความที่อยากจะแกล้งเด็กเรียนอย่างวิทย์ เธอก็เลยเอาเหล้าที่เหลือจากงานวันเกิดของเธอเมื่อเดือนก่อนออกมา
"กินเป็นเพื่อนหวานหน่อยนะ"
"จะดีเหรอ? หวานมีสอบนะ"
"สอบวันจันทร์โน่น...นี่มันพึ่งจะวันศุกร์เองนะหรือว่าเด็กเรียนอย่างพี่กินเหล้าไม่เป็น"
"แล้วเราล่ะ กินเก่งนักเหรอ"
"มาดวลกันป่ะล่ะ!"
น้ำหวานเอ่ยท้าทาย เธอหารู้ไม่ว่านอกจากวิทย์จะเรียนเก่งแล้ว เขายังกินเหล้าเก่งอีกด้วย
"ถ้าหวานอยากกินจริงๆ พี่จะกินเป็นเพื่อน"
เมื่อถูกคนตรงหน้าท้าทายวิทย์จึงตอบตกลงทั้งๆ ที่เขาก็รู้ว่าน้ำหวานกินเหล้าไม่เป็น ดีไม่ดีกินไปแค่แก้วเดียวก็คอพับแล้ว
"ดีงั้นเรามาเริ่มกันเลย"
น้ำหวานเอ่ยขึ้น พร้อมกับรินเหล้าเพียวๆ แล้วยื่นให้วิทย์ ขณะที่ทั้งสองคนกำลังดวลเหล้ากันอยู่นั้นอาหารที่วิทย์สั่งไว้ก็มาส่งพอดี
วิทย์เดินไปรับอาหารที่หน้าประตูห้อง เขาแกล้งเดินเซเหมือนกับว่าเมาหนักมาก น้ำหวานได้แต่นั่งหัวเราะชอบใจ เพราะคิดว่าตัวเองแกล้งวิทย์ได้สำเร็จ
"ไหวป่ะพี่วิทย์" น้ำหวานเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงอ้อแอ้
"ไหวสิ! แต่พี่ว่าหวานไม่ไหวแล้วนะ"
"อย่างหวานนี่นะไม่ไหว ไม่อยากจะคุยยังกินได้อีกเยอะ"
หวานพูดเสียงอ้อแอ้ ก่อนจะฟุบหน้าลงบนโต๊ะญี่ปุ่น
"หวาน"
"..."
"น้ำหวาน!!"
"จะตะโกนทำไม หวานอยู่ใกล้แค่นี้"
"พี่ขอโทษที่ทำให้ตกใจ ก็หวานฟุบหน้าลงกับโต๊ะนานแล้วพี่เลยเป็นห่วง"
"หวานไม่เป็นอะไรหรอกน่า กินเหล้าแค่นี้เอง"
"ไม่เป็นอะไรก็แล้ว พี่จะได้ไม่ต้องเป็นห่วง"
"ใครขอร้องให้พี่มาห่วง"
น้ำหวานพูดด้วยน้ำเสียงอ้อแอ้ แววตาเต็มไปด้วยความน้อยใจ
"หวานเมามากแล้วเข้าไปนอนไป"
"ไม่เอาหวานจะกินเหล้าต่อ"
"อย่าดื้อได้ไหม"
"ใครมันจะไปดีเท่ายัยแจงแฟนพี่กันล่ะ"
"พี่กับแจงไม่ได้เป็นแฟนกันนะ แจงแค่มาขอให้พี่ติวหนังสือให้เฉยๆ"
"ใครจะเชื่อ เดินควงกันไปทั่วมหาลัยอย่างนั้น"
น้ำหวานพูดพร้อมทั้งร้องไห้ฟูมฟายไปด้วย เธอก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงรู้สึกน้อยใจวิทย์มากขนาดนี้
"หึงพี่เหรอ"
"หึงแล้วไง พี่วิทย์เคยสนใจยัยอ้วนคนนี้ด้วยเหรอ"
"โอ๋ๆ...ไม่ร้องนะครับคนดี พี่สนใจหวานคนเดียวนะครับ"
วิทย์ดึงน้ำหวานเข้ามากอด พร้อมทั้งลูบหลังเป็นการปลอบประโลม เขาลืมตัวไปเลยว่ากำลังแกล้งเมาเหล้าอยู่
"ไม่ต้องมาพูดดีเลย เพราะหวานทั้งอ้วนทั้งขี้เหร่ใช่ไหม พี่วิทย์ถึงไม่เคยสนใจหวานเลย"
น้ำหวานพูดพร้อมทั้งร้องไห้หนักกว่าเดิม เมื่อนึกถึงคำพูดที่วิทย์เคยพูดกับเธอสมัยยังเด็ก
"สนใจสิ! ที่ผ่านมาพี่สนใจแค่หวานคนเดียวเลยนะ สนใจมาตั้งแต่เด็กแล้ว"
"ใครเชี่อก็บ้าแล้ว หวานยังไม่ลืมนะที่พี่เรียกหวานว่ายัยอ้วน"
"ไม่เอาน่าหวาน ถ้าหวานยังโกรธพี่เรื่องนั้นพี่ก็ขอโทษแล้วไง"
"ขอโทษแล้วมันหายเจ็บตรงนี้ไหมล่ะ"
น้ำหวานพูดพลางเอานิ้วชี้มาจิ้มตรงหัวใจของตัวเอง
"พี่รู้ว่าคำพูดของพี่ทำร้ายจิตใจหวาน พี่ถึงสำนึกผิดอยู่นี่ไง"
"อ๋อ! ที่มาติวให้หวาน เพราะสำนึกผิดที่เรียกหวานว่ายัยอ้วนสินะ"
หวานรีบผละออกจากอ้อมกอดของวิทย์ พร้อมทั้งมองเขาตาเขียว
วิทย์ถึงกับเกาหัว เขาพยายามใจเย็นและก็ทำความเข้าใจอารมณ์ขึ้นๆ ลงๆ ขอคนเมาที่อยู่ตรงหน้า
"ไปกันใหญ่แล้วหวาน...ที่พี่พูดไปอย่างนั้นพี่ก็แค่ไม่อยากให้ใครมาจีบหวาน"
"สมใจพี่แล้วใช่ไหม...ตอนนี้ไม่มีใครมาจีบหวานสักคนเลย"
"ดีแล้วไง...หวานจะได้เป็นของพี่คนเดียว"
"พูดบ้าอะไรของพี่ เห็นว่าหวานเมาแล้วจะพูดอะไรก็ได้เหรอ"
"ยอมรับแล้วเหรอว่าเมา"
"ไม่เมา! แค่ไม่เหมือนเดิม"
"ไปนอนได้แล้ว พี่จะกลับห้อง"
"ไม่เอา! หวานจะนอนกับพี่"
น้ำหวานพูดพลางเอามือลูบไล้แผงอกกำยำ ก่อนจะค่อยๆ เลื่อนมือเรียวลงมาตรงแก่นกลางความเป็นชาย วิทย์คว้ามือเล็กของเธอเอาไว้แทบไม่ทัน
"หวานรู้ตัวไหมว่ากำลังทำอะไร"
"รู้สิ! หรือว่าหวานสวยไม่พอสำหรับพี่วิทย์"
พูดจบน้ำหวานก็ถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกทีละชิ้น จนกระทั่งเหลือเพียงร่างกายที่เปล่าเปลือย
- Writer
