วิทย์ได้แต่มองน้ำหวานตาค้าง ยัยเด็กอ้วนของเขาโตเป็นสาวเต็มตัวแล้ว เธอมีรูปร่างสมส่วนใบหน้ารูปไข่สวยสะดุดตาและมีผิวขาวอมชมพูน่าทะนุถนอม วิทย์หัวใจเต้นแรงเมื่อน้ำหวานขยับเข้ามาใกล้
"พี่วิทย์เป็นของหวานนะ"
"หวานรู้ตัวไหมว่ากำลังทำอะไร"
"รู้สิ! หวานไม่ได้เมาจนไม่รู้เรื่องนะ"
น้ำหวานพูดพลางแกะกระดุมเสื้อของวิทย์ออกทีละเม็ด
"แน่ใจนะหวานว่าจะทำอย่างนี้"
"แน่ใจสิคะ! หรือว่าพี่อยากให้หวานหยุดแค่นี้"
"..."
วิทย์ไม่ตอบรับหรือปฏิเสธ เขามองน้ำหวานอย่างใช้ความคิด ถ้าวันนี้เขาล่วงเกินเธอพรุ่งนี้ตื่นขึ้นมาน้ำหวานจะให้อภัยเขาไหม เธอจะหาว่าเขาฉวยโอกาสเวลาเธอเมาหรือเปล่า วิทย์ได้แต่คิดวนไปวนมา แต่สายตาคมก็บังเอิญเห็นกระถางต้นไม้ที่ตั้งอยู่ข้างๆ หวาน ตอนนี้มันเปียกชุ่มเหมือนกับว่าพึ่งจะมีคนมารดน้ำ วิทย์จึงยิ้มมุมปาก ก่อนจะรีบหุบมันลง เมื่อน้ำหวานมองมาที่หน้าเขา
"หวานเข้าใจแล้วค่ะ คนไม่รักต่อให้มาแก้
