Part:ไอริส
เวลามีความสุขนั้นผ่านไปเร็วเสมอ ตอนนี้เดม่อนขับเรือมาเทียบท่าขึ้นฝั่งแล้ว ได้เวลากลับสู่โลกความเป็นจริงที่ต้องเผชิญ เดม่อนต้องทำงานฉันต้องไปเรียน
"เชิญครับนาย"ลูกน้องเขามาตั้งขบวนรอเป็นแถว ส่วนหนึ่งวิ่งไปขนข้าวของบนเรือ ฉันกับเดม่อนเดินตัวปลิวลงมา
"จะกลับเลยหรอ"ฉันเงยหน้าถามคนตัวโตข้างๆ เมื่อเห็นรถมารอรับ
"ก็คงงั้น"
"ไม่อยากกลับเลย"อย่างน้อยๆ ก็พักอีกสักคืนก็ยังดี ยังตัดใจจากทะเลไม่ได้เลย
"ไม่งอแง"เขาบอกแล้วพาขึ้นรถไปสนามบิน
"เดม่อนอะ"ฉันทำแก้มป่องงอน ทีตอนอยู่บนเรือตามใจฉันตลอดเลย
หลายวันต่อมา
หลังจากกลับมาจากทะเล เดม่อนกลับมาทำงานตามปกติ ส่วนฉันก็เป็นเด็กดีไม่โดดเรียนสักวิชา และรีบกลับบ้านทันทีที่เรียนเสร็จ อย่างเช่นวันนี้
"เดม่อนนน^^"ฉันกึ่งวิ่งกึ่งเดินไปหาเดม่อนที่นั่งอยู่ห้องนั่งเล่นชั้นล่าง
ฟอดด ฟอดด
"คิดถึงมั้ย^^"ฉันกระโดดนั่งตัก หอมแก้มซ้ายขวา
"อือ"เขาตอบในล
