หลังจากวันนั้นเดม่อนก็เดินไปไหนมาไหนกับฉันได้อย่างเปิดเผย ไม่ว่าฉันจะจุ๊บจะหอมเขาก็ไม่ว่า แถมยังทำตัวเหมือนตอนอยู่กับฉันสองคนด้วย ถึงจะวางมาดอยู่หน่อยๆ ก็เถอะ แต่ก็แลกมากับการที่ฉันมีบอดี้การ์ดส่วนตัว และต้องเรียนการป้องกันตัว หนึ่งในนั้นคือยิงปืน
ปัง! ปัง! ปัง!
เสียงยิงปืนดังสนั่น ฉันที่พึ่งมาเรียได้ไม่กี่วันก็ยังกลัวปืนอยู่ เดม่อนฝึกฉันโหดมาก!
ปัง! ปัง! ......
อยู่ๆ เสียงปืนก็หยุดลงพร้อมกัน ทำให้ฉันหันไปมองว่าเกิดอะไรขึ้น เห็นคนหล่อเดินเท่ๆ เข้ามา ลูกน้องต่างโค้งหัวให้เป็นแถว ก่อนจะแยกย้ายไปฝึกต่อ
"เดม่อน^^"ฉันวางปืนลงถอดที่ครอบหูแล้วรีบวิ่งเข้าหาไป
"ดูนี่สิ"ฉันโชว์มือที่มีตุ่มพองจากการจับปืนให้ดู
"....."เขามองมือฉันด้วยสายตาที่เจ็บปวด ก่อนจะกอดคอฉันเข้าไปจุ๊บเหม่ง
"มันไม่เจ็บมากหรอก"ฉันเห็นสีหน้าเขาก็รู้สึกเป็นห่วง ฉันรู้ว่าเขาเป็นห่วงฉันมากๆ แต่มันก็เลี่ยงไม่ได้ที่ฉันต้องเรียนย
