เขมิกากลับมานั่งคิดนอนคิด ลูกสาวกำลังนอนกอดคนเป็นแม่หลับตาพริ้ม ทุกอย่างในชีวิตของเธอที่เกิดขึ้นเวลานี้ ทำให้รู้สึกอึดอัดและลำบากใจขึ้นมาอีกครั้ง ยิ่งกว่านี้พ่อของลูกต้องมาก้มกราบขอร้องอ้อนวอนเธออย่างผู้ชายจนตรอกคนหนึ่ง เธอไม่เคยคิดไม่เคยฝันว่าผู้ชายอย่างธามธาราจะต้องมาขอร้องอ้อนวอนเพราะเรื่องลูก ทั้งที่เขาแสดงออกมาตลอดว่าเขาไม่ได้รักและไม่ได้อยากจะมีลูกกับเธอเลย แต่สิ่งที่เขาทำในวันนี้กลับทำให้เธอรู้สึกสับสน หันไปมองหน้าลูกที่กำลังหลับสนิท นิ้วมือเรียวยกขึ้นลูบผมลูกสาวไปมาเบา ๆ
“แม่ควรจะทำยังไงต่อไปดีเหรอลูกแก้ว หนูอยากจะรู้หรือเปล่าว่าพ่อเป็นใคร แล้วแม่จะเชื่อได้ยังไงว่าพ่อเขาจะรู้สึกรักลูกของแม่จริง ๆ ไม่ใช่เพียงรู้สึกผิดกับสิ่งที่ตัวเองได้ทำมา”
ทำเอาฝ่ามือข้างที่ว่างต้องยกขึ้นปาดเช็ดน้ำตาออกจากใบหน้าอีกครั้ง คืนนี้เธอคงจะนอนไม่หลับไปจนถึงรุ่งเช้าอีกแล้วเป็นแน่
ทางด้านธามธารา ตั้งแ
