12
ฉันไม่ให้คุณนอนด้วย
ทั้งปราบต์และเจ้าตัวเล็กต่างเงียบกริบไม่ปริปากพูด ต่างคนต่างดูออกว่าเธอเปลี่ยนไป ทั้งน่ากลัวและน่าปลอบโยนอยู่ในที ปรายฟ้าปล่อยให้ปราบต์นำทางไปจนถึงห้องพักบนชั้นยี่สิบเจ็ด
“โห! ห้องใหญ่โตมากเลยค่ะพ่อ” เด็กหญิงปิงปิงตาโตเป็นประกาย ปลดเป้สีชมพูจากแผ่นหลังได้ก็วิ่งสำรวจทั่วห้องดีลักซ์แฟมิลี่
“น่าจะพาไปพักโรงแรมสวนสนุกที่พัทยา มีสวนน้ำและของเล่น...โอ๊ะ!” ประธานหนุ่มโฆษณายังไม่ทันจบประโยคก็โดนปรายฟ้าสกัดด้วยการหยิกเข้าที่แขน
“ขอโทษค่ะ ฉันแค่จะปรามให้คุณหยุดพูดเดี๋ยวนี้”
“ทำไมล่ะครับ”
“ไม่สนุกนะคะถ้าเกิดพวกเขางอแงอยากอยู่ต่อ”
“ผมไม่เดือดร้อน”
“ฉันเดือดร้อนค่ะ” เห็นความกวนหน้าซื่อแล้วก็อยากหยิกให้อีกสักทีจริงๆ ปรายฟ้าตาเขียวใส่เขาเสร็จก็หันไปสั่งเด็กแฝดที่ยังสำรวจทั่วห้องชุด “ปกป้อง ปิงปิงไปอาบน้ำเลยค่ะ”
ลูกสาวลูกชายของปรายฟ้ารับคำเสียงใสแล้ววิ่งไปยังฝั่งห้องนอ
