17
ไม่หันหลังกลับ
สามวันผ่านไปอย่างรวดเร็วสำหรับโจรใจบาปอย่างวนิดาและรดา แต่ผ่านไปอย่างเชื่องช้าราวกับนาฬิกาที่ถ่านใกล้หมดสำหรับคนที่ถูกกักขัง ตลอดสามวันมานี้ทั้งรดาและวนิดาไม่เคยเข้ามาเช็กดูเหยื่อเลยสักครั้ง
“เดี๋ยวคุณพ่อจะกลับมาแล้ว” รดาเดินเข้ามาในห้องน้ำพร้อมด้วยชายฉกรรจ์ที่ยังสวมหมวกกันน็อค พวกนั้นตรงมาแก้มัดปลดพันธนาการให้พวกเธอ
“สภาพดูไม่ได้เลยนะ ทำดีมากลูกรดา” วนิดาแสยะยิ้มขณะเยี่ยมหน้าผ่านประตูห้องน้ำ ปานเดือนเห็นว่าเธอใช้ไม้เท้าค้ำร่างกาย คงเป็นผลจากที่โดนถีบตกบันไดครานั้น
“หลังจากนี้พวกแกอยากฟ้องอะไรคุณพ่อก็ฟ้องไปเลยนะ ก็อยากรู้เหมือนกันว่าเขาจะเชื่อใคร”
“ดูมั่นใจมากเลยนะ ทั้งที่ทำระยำกับพวกฉันขนาดนี้” ปานเดือนเปล่งเสียงถามอย่างคลั่งแค้น
“ก็พอตัวอยู่ค่ะคุณน้า” รดาหัวเราะคิกคักตอบ
“เอาตัวคุณนายมานี่สิ ฉันจะถีบมันตกบันไดบ้างเหมือนที่มันทำกับฉัน” วนิดาออกคำสั่งลูกน้อง
