ข้าวหอมรีบแย่งงานตรงหน้าของชายหนุ่มทันที จะมากเกินไปแล้วนะ! อยู่ๆก็มายุ่มย่ามกับงานของเธอโดยที่เธอยังไม่อนุญาตเลยด้วยซ้ำ รู้แหละ...ว่ามารยาททราม! แต่ก็น่าจะวางมาดผู้บริหารสักนิด แถมยังเข้ามานั่งในห้องกับนักศึกษาฝึกงานมันใช้ได้ที่ไหน
"อาแค่อยากช่วยข้าว ข้าวทำงานทั้งวันทั้งคืนเอาเวลาไหนไปพักผ่อน ไปอ่านหนังสือล่ะคะ"
พายุวางแขนข้างหนึ่งทาบลงบนโต๊ะตรงหน้าหญิงสาว ก่อนที่จะโน้มหน้าเข้าใกล้กับใบหน้าของเจ้าหล่อนมากขึ้น
"ไม่ได้ขอ คราวหน้าไม่ต้อง!"
ข้าวหอมรีบเก็บงานใส่กระเป๋าอย่างรีบเร่ง แต่ก็ไม่วายหันมาชักสีหน้าไม่พอใจใส่พายุไม่หยุดหย่อน แต่เขากลับไม่ได้สนใจ ยังคงส่งยิ้มหวานและนั่งมองเธออย่างหลงไหลคนตรงหน้าแบบถอนตัวไม่ขึ้น
ยิ่งพอมองใกล้ ๆ แล้วข้าวหอมเป็นผู้หญิงที่สวยเเละมีเสน่ห์มากจริง ๆ ปากเอย จมูกเอย...ถ้าลูกของเราสองคนคลอดมาแล้วหน้าตาน่ารักเหมือนแม่ก็คงดี... เขาดูเพ้อเจ้อนะ แต่เขาจะต้องเอาค
