ทั้งสองเผลอสบตากันเป็นระยะ แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่มีคำพูดอะไรหลุดออกมา ทั้งโต๊ะมีแต่เสียงของไข่มุก จนเฮย์เดนพาไข่มุกไปนอน พลอยวารินทร์กำลังอาบน้ำก็ต้องประหลาดใจเมื่อได้ยินเสียงลูกบิดเปิด สัญชาตญาณของผู้หญิงทำให้เธอรีบคว้าผ้าขนหนูมาเช็ดตัวแล้วสวมเสื้อผ้าอย่างรีบร้อน
“ใครน่ะ” เธอเดาว่าต้องเป็นพ่อของลูกที่อาจคิดไม่ซื่อเล่นตุกติก
แต่เมื่อเปิดประตูห้องน้ำมาก็พบว่าประตูห้องถูกเปิดทิ้งไว้เฉย ๆ นั่นหมายความว่ามีใครบางคนบุกรุกความเป็นส่วนตัวของเธอ
“เฮย์เดนคุณหรือคะ ออกมานะเล่นอะไร” เงียบ ไม่มีเสียงตอบ “เล่นเป็นเด็กไม่สนุกนะคะ” พลอยวารินทร์เดินไปหน้าตู้เสื้อผ้าสีขาวเป็นบานประตูเลื่อนแล้วเลื่อนเปิดดูทุกอย่างเป็นปกติ ดวงตาคู่สวยเหลียวมองประตูห้องนอน มันถูกเปิดออกแล้วผลักเข้ามา หมายความว่าต้องมีคนเข้ามา พลอย
วารินทร์ทรุดตัวนั่งลงที่ขอบเตียงอย่างใช้ความคิด
“คนผีทะเล เล่นอะไรบ้า ๆ อย่านึกว่าจะได้เล่นผี
