พลอยวารินทร์บ่นแต่ก็รีบทำตามคำขอ จับหัวซิบด้านหลังขึ้นมาแต่กลิ่นน้ำหอมจาง ๆ มาปะทะจมูกของเธอเอง เขากำยำไปทั้งเนื้อทั้งตัว บอกตรง ๆ เธอจำรูปร่างของเขาตอนเปลือยที่เคยเห็นครั้งเดียวไม่ค่อยได้ เมื่อต้องมาใกล้ในระยะประชิดขนาดนี้มันก็อดจะเขินจนใบหน้าแสดงอาการร้อนผ่าวแก้มแดงระเรื่อขึ้นมาอย่างฉับพลัน เธอขยับซิบที่บิดเบี้ยวไปให้เข้าที่ ไม่นานก็รูดขึ้นได้ปกติ
“เสร็จแล้วค่ะ”
พลอยวารินทร์หันหลังกลับแต่เขากลับรั้งเอวของเธอเอาไว้ “อย่าเพิ่งไป”
“ปล่อยฉันนะคะคุณจะทำอะไร” พลอยวารินทร์บิดตัวแต่เข้าทางเขา เฮย์เดนจับเธอหมุนมาเผชิญหน้าในระยะประชิดจนได้กลิ่นกายของกันและกัน “ผมอยากตอบแทนที่คุณเป็นแม่ที่น่ารัก ผมซื้อของมาฝาก”
พลอยวารินทร์เพิ่งเห็นว่าเคาน์เตอร์ปูนในห้องน้ำมีถุงจากห้างสรรพสินค้าหรูวางอยู่ ถุงสีเทานั้นถูกเขาเอื้อมมือไปหยิบแล้วยื่นให้เธอ “ผมซื้อชุดว่ายน้ำมาฝากคุณด้วย พวกเราจะได้ใส่เป็นธีมเดียวกัน
