เช้าวันต่อมาลักขณาตื่นขึ้นมาพบเพียงแค่ความว่างเปล่า ไร้เงาของคนที่เคยนอนหลับพริ้มอยู่ข้างกายเช่นทุกวัน เขาไปไหนนะหรือว่าไม่ได้กลับมานอนบ้านตั้งแต่เมื่อคืนนี้แล้ว ความรู้สึกบางอย่างก็ชวนให้รู้สึกเศร้า หรือว่าเขาจะไปนอนค้างกับใครที่ไหนอีกหรือเปล่า ไม่ได้คาดหวังว่าเขาจะเลิกทำตัวเหมือนแต่ก่อนตอนที่เคยแอบแซ่บกันอยู่ เพราะชีวิตของเขามันก็ยังเป็นของเขาอยู่วันยังค่ำ ในเมื่อเขายื่นคำขาดมาแล้วว่าไม่ให้เธอทำตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ เธอก็จะไม่ไปยุ่งกับให้เขาต้องรำคาญใจ หญิงสาวเก็บเตียงนอนจนเรียบร้อย ก่อนจะเดินเปิดประตูเพื่อออกไปช่วยแม่ครัวทำอาหารเช้าให้กับทุกคนในบ้านได้รับประทานกันเช่นทุกวัน
"คุณอุ้มไม่ต้องลงมาทำก็ได้นะป้าเกรงใจน่ะจ้ะ" ป้าสมศรีแม่ครัวใหญ่ประจำบ้านบอกกล่าวขึ้นอย่างเกรงใจนัก
"เกรงใจอะไรหนูคะป้า หนูชอบทำอาหารอยู่แล้ว หนูเบื่อที่จะนั่งอยู่เฉย ๆ ขอให้หนูได้ช่วยงานทุกคนนิดหน่อยก็ยังดีนะคะป้
