ชายชรารู้สึกเห็นใจลูกสะใภ้อยู่มาก รู้ดีว่าลูกชายของตนไม่ได้อยากจะแต่งงานตามความประสงค์ของพ่อและแม่นัก ปัทกรณ์ถึงได้ทำตัวเหมือนอย่างที่เคยทำ ทำเหมือนคนที่ยังไม่ได้แต่งงานแล้วแบบนั้น
ท่านไม่อาจจะรับรู้ได้หรอกว่าอนาคตข้างหน้าชีวิตการแต่งงานของลูกชายคนโตจะเดินไปในทิศทางแบบไหน แต่เท่าที่ดูและสัมผัสกับลักขณามา หญิงสาวเป็นคนดีแม้จะมาจากครอบครัวที่มีฐานะแตกต่างจากพวกตนนัก แต่นั่นมันก็ไม่ใช่ปัญหาสำหรับครอบครัวพงศ์การุณ ได้แต่หวังว่าความดีและความน่ารักของลักขณาจะทำให้ลูกชายเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีได้ในเร็ววันนี้
"ถ้าหนูมีอะไรอยากปรึกษาแล้วหาที่พึ่งทางใจไม่ได้ คิดถึงพ่อได้นะหนูอุ้ม"
"ขอบคุณนะคะที่เอ็นดูเมตตาหนูมากขนาดนี้" ลักขณาถึงกับน้ำตาคลอเบ้าขึ้นอีกครั้งอย่างอดไม่ได้ อบอุ่นหัวใจอย่างไม่เคยมีมาก่อนในรอบหลายสิบปี อย่างน้อยการแต่งงานกับปัทกรณ์ก็ไม่ใช่สิ่งเลวร้ายที่สุดในชีวิต ทำให้ได้มารู้จักกับคนต
