"คุณปัท ใครอนุญาตให้เอาลูกฉันมานอนที่ห้องคะ?" ทำให้คนที่กำลังนั่งเหม่อลอย ต้องหันไปมองแม่ของลูก ที่จ้องมองตาเขียวปั๊ด เหมือนเธออยากจะกินเลือดกินเนื้อเขาให้ได้
"ในเมื่อแม่ไม่อยู่ดูแลลูก ฉันเป็นพ่อก็ต้องทำหน้าที่นั้นแทนสิ จะไปรบกวนคุณพ่อคุณแม่ทำไมพวกท่านก็ต้องการพักผ่อนเหมือนกันนะ"
"ไปอุ้มลูกออกมาให้ฉันเลยค่ะ ฉันจะพาลูกกลับไปนอนที่ห้อง"
"ให้ลูกนอนที่นี่ก็ได้ พรุ่งนี้เช้าเดี๋ยวฉันพาไปส่ง"
"ไม่ได้ ลูกต้องนอนกับฉัน เพราะเราก็นอนด้วยกันไม่เคยต้องแยกจากกันเลยสักคืน คุณมีสิทธิ์อะไรจะมาพรากลูกฉันไปจากอกแบบนี้"
"คำก็เรียกหาสิทธิ์ สองคำก็เรียกหาสิทธิ์ ใช่สิฉันรู้ว่าฉันไม่มีสิทธิ์อะไรทั้งนั้น นี่เธอกำลังจะหาพ่อใหม่มาให้ลูกฉันหรือยังไงลักขณา?"
เสียงที่คิดว่าจะไม่ชวนเธอทะเลาะอีก แต่เมื่อคิดถึงความสัมพันธ์ของสารวัตรและอดีตภรรยาก็ทำให้อดไม่ได้ที่จะต้องพูดมันออกมา
"ถ้าหากมันใช่แล้วจะทำไมเหรอคะ ฉันมี
