อุ้มรักผูกดวงใจ

แค่คนขัดดอก...2

“ก็จะกลับบ้านน่ะสิ” ดารินตอบกลับเสียงห้วน

“ฉันยังไม่บอกให้เธอไป เพราะฉะนั้นเธอก็ยังไปไหนไม่ได้” ความเผด็จการเกิดขึ้นกับชายหนุ่มอีกครั้ง เขาจะยอมให้เธอไปได้ยังไง ในเมื่อเขายังรักเธอไม่เต็มอิ่มเลย

“แต่ฉันจะกลับบ้าน” ดารินเอ่ยเสียงเข้ม เธอก็เป็นคนที่รั้นคนหนึ่ง เพราะฉะนั้นการที่เขาพูดแบบนี้มันยิ่งอยากทำให้เธอพยศมากขึ้น

“ไม่ได้ ต่อไปนี้เธอต้องไปอยู่ที่คอนโดกับฉัน” อชิราสั่งเสียงเข้ม แม่คนตัวเล็กที่ครางอยู่ใต้ร่างของเขา ถึงกับหันขวับจ้องมองเขาด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความไม่พอใจ

“คุณจะเอาเปรียบกันมากเกินไปแล้วนะ” ดารินเอ่ยเสียงเข้ม

“ฉันไม่ได้เอาเปรียบเธอหรอกนะ เธอคิดดูสิว่าที่ผืนนี้มันจำนองได้เท่าไหร่ บวกดอกเบี้ยอีกเท่าไหร่ นี่ฉันยังเอาคืนไม่คุ้มเลยนะ เธอคิดว่าค่าตัวเธอคืนเดียวมันพอสำหรับโฉนดใบนี้มั้ยล่ะ” เป็นอีกครั้งที่เขาดูถูกเธอจนเธอรู้สึกหน้าชา เมื่อคิดตามที่เขาพูดมันก็ยิ่งทำให้เธอปวดหัวใจ

"ค่ะ ตัวฉันมันไม่ได้มีค่าขนาดนั้น เพราะฉะนั้นคุณจะให้ไปตายก็ต้องยอมใช่มั้ยคะ" ถ้อยคำประชดประชันจากผู้หญิงหัวรั้นทำให้เขาลอบยิ้มขึ้นมาทันที

"ไม่ได้ให้ไปตายสักหน่อย ก็แค่ให้ไปมีความสุขด้วยกัน" อชิรายังคงเย้าหญิงสาวไม่เลิก

"ความสุขของคุณคนเดียวสิไม่ว่า" เสียงแดกดันหลุดมาจากเรียวปากเล็ก

"ก็ได้ยินเสียงครางของเธออยู่นะ เพราะฉะนั้นมันเป็นความสุขของเราสองคนน่ะถูกแล้ว" แววตาของชายหนุ่มเต็มไปด้วยความสุข ในขณะที่คนตัวเล็กแทบควันออกหูเลยทีเดียว

"แล้วจะให้ฉันไปเมื่อไหร่" เมื่อรู้ว่าไม่สามารถเอาชนะได้ หญิงสาวจึงยอมเปลี่ยนเรื่อง เพื่อไม่ให้ตนเองแผลเหวอะหวะไปมากกว่านี้

"วันนี้ ตอนนี้" เป็นอีกครั้งที่ชายหนุ่มทำให้หญิงสาวอยากกรีดร้อง แต่เธอก็ทำได้เพียงจ้องหน้าเขาด้วยความโกรธเคืองเท่านั้น

"ฉันต้องกลับไปเก็บของที่บ้านก่อน" หญิงสาวเอ่ยเสียงเขียว

"ไม่ต้องเอาอะไรไปทั้งนั้น วันนี้ฉันจะพาเธอไปซื้อเอง" อชิรากล่าวราวกับทุกอย่างมันง่ายไปหมด

"ค่ะ" หญิงสาวรับคำด้วยความเหนื่อยใจ เธอกำลังคิดจะเอาคืนเขาโดยการผลาญทรัพย์สมบัติของเขา แต่เธอไม่รู้เลยว่าทรัพย์สมบัติของอชิรา ต่อให้เธอผลาญทั้งชาติก็ไม่มีวันหมด