บทที่ 4 black venom

892 Words

5 นาทีผ่านไป... มิวาเดินกลับมาพร้อมจานผลไม้ที่จัดไว้อย่างสวยงาม “เอ้านี่ พี่ปอกให้กินแล้ว” เธอยื่นจานให้ผู้เป็นน้องชาย “หมอเชนบอกว่าต้องกินอาหารให้ครบห้าหมู่ ผักผลไม้ก็ห้ามขาดนะรู้ไหม” เด็กชายพยักหน้าหงึกหงัก มือเล็กคว้าช้อนจิ้มผลไม้เข้าปาก “ครับผม... วันนี้พี่จะอยู่กับภูวาใช่ไหม” เขาเอียงคอถามเสียงใส แววตาเต็มไปด้วยความหวัง คำถามนั้นทำให้มิวาชะงักกึก ใจหนึ่งอยากตอบว่าใช่ แต่อีกใจก็รู้ดีว่าเธอไม่มีสิทธิ์เลือก ตอนเย็นวันนี้... เธอต้องไปเป็นเด็กเสิร์ฟที่ Black Venom ไนต์คลับชื่อดังที่เงินดีพอให้เธอจ่ายค่ายาน้องได้ครบทุกเดือน แต่ไม่พอค่ารักษาอยู่ดี ถึงแม้ใจจริงจะอยากทำที่ Zero One Club มากกว่า เพราะรายได้ดีกว่า แต่ที่นั่นไม่เคยเปิดรับพนักงานใหม่เลย เงินดีเลยไม่มีใครอยากลาออก แถมยังสมัครยากมาก “เงียบแบบนี้ มีงานใช่ไหม...” ภูวาหลุบตา สีหน้าผิดหวังโผล่มาแวบนึง “มีสิ...” มิวาฝืนยิ้ม แล้วลูบศีรษะของน้องชายเบา ๆ “แต่พี่จะรีบกลับมาหานะ พี่สัญญา” ภูวายิ้มจาง ๆ แล้วกอดตุ๊กตากระต่ายของเขาไว้แน่น ส่วนคนตัวเล็กยกนาฬิกาข้อมือขึ้นดูเวลา แล้วเอ่ยกับน้องชาย “แต่ก่อนจะไป พี่ของีบก่อนนะ ตั้งปลุกไว้แล้ว ได้อยู่กับภูวาหลายชั่วโมงเลย” “อื้ม... พี่พักผ่อนนะ เดี๋ยวภูวาจะเบาเสียง ไม่รบกวนเลย” เขารีบพูดแล้วก้มหน้าก้มตากินผลไม้เงียบ ๆ จากนั้นเจ้าของร่างเล็กเดินไปหยิบหมอนมาวางบนโซฟา พร้อมกับห่มผ้าบาง ๆ แล้วหันไปมองน้องชายที่นั่งกินผลไม้อย่างตั้งใจ เธอไม่รู้ว่าพรุ่งนี้จะเป็นอย่างไร แต่สิ่งเดียวที่แน่นอนคือ...เธอจะทำทุกอย่างเพื่อรักษารอยยิ้มของภูวาให้ได้ แม้ต้องแลกด้วยอะไรก็ตาม เวลา 16.00 น. กริ๊ง กริ๊ง! เสียงนาฬิกาปลุกจากโทรศัพท์เครื่องเก่า ๆ ดังขึ้นท่ามกลางความเงียบสงบในห้องโรงพยาบาล ร่างบางที่นอนกอดหมอนข้างอยู่บนโซฟา ดีดตัวขึ้นมาอย่างรวดเร็ว ดวงตายังแดงเรื่อจากความเหนื่อยสะสม “ภูวา... พี่ไปทำงานก่อนนะ เดี๋ยวพี่รีบมาหา” มิวาลูบหัวน้องชายเบา ๆ พลางฝืนยิ้ม ราวกับจะซ่อนความกังวลที่อัดแน่นอยู่ข้างใน เด็กชายเงยหน้าขึ้นจากหนังสือนิทานเล่มเล็ก พยักหน้ารับอย่างเข้าใจ “พี่มิวารีบไปเถอะครับ แต่... อย่าลืมกินข้าวเยอะ ๆ ด้วยนะ เดี๋ยวไม่มีแรงทำงาน” ประโยคนั้นทำให้เธอถึงกับชะงัก น้ำตาแทบเอ่อขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว เด็กแค่สิบขวบแต่กลับต้องห่วงพี่สาวที่ทำงานหนักยิ่งกว่าผู้ใหญ่หลายคน เธอจึงตอบน้องชาย กดเสียงแผ่ว ๆ “พี่ไม่ลืมหรอก... ขอบคุณนะภูวา” เพียงชั่วพริบตาเจ้าของใบหน้าสวยก็ก้มลงหอมแก้มน้องชาย “พี่รักภูวานะ” “ผมก็รักพี่มิวานะครับ” สิ้นคำพูดของน้องชาย หญิงสาวหันหลังเดินออกจากห้องในโรงพยาบาลไปยังป้ายรถเมล์หน้าแฟลตเก่า ระหว่างรอรถ เธอมองท้องฟ้าที่เริ่มเปลี่ยนสี สายลมยามเย็นพัดผ่านแต่กลับไม่ได้ช่วยให้หัวใจรู้สึกผ่อนคลายเลยแม้แต่น้อย “เหนื่อยก็ต้องทน... ถ้าไม่ทำ แล้วภูวาจะอยู่ยังไง” ไม่นานนัก ทันทีที่รถเมล์สายที่คุ้นเคยแล่นเข้ามา เท้าเล็กก็ขึ้นไปนั่งริมหน้าต่าง รวบรวมแรงใจไว้ ไม่ให้ท้อไปเสียก่อนเพราะรู้ดีว่า คืนนี้ก็ยังต้องทำงานอีกยาวไกล... เมื่อมิวาไปถึงคลับ Black Venom สถานที่ทำงานยามค่ำของเธอ บรรยากาศด้านหน้าเต็มไปด้วยแสงไฟนีออนและเสียงเพลงเบสหนัก ๆ ดังลอดออกมาจากด้านใน พื้นที่ด้านหน้าคลับเป็นเขตของพนักงานเสิร์ฟและบาร์เทนเดอร์ ส่วนด้านในสุดของคลับคือโซนพิเศษที่เธอไม่เคยมีโอกาสแม้แต่จะเฉียดเข้าไป นั่นคือ “คาสิโนลับ” กับห้องประชุมของผู้มีอำนาจในธุรกิจสีเทา มิวาเดินตรงไปยังห้องล็อกเกอร์ หยิบชุดทำงานซึ่งเป็นเดรสกระโปรงสั้นสีดำแซมทอง ที่เธอพับเก็บไว้ในตู้เสื้อผ้าส่วนตัวออกมา แต่ก่อนที่เธอจะได้เปลี่ยนชุด เสียงหนึ่งก็ดังขึ้นด้านหลัง “มิวา เปลี่ยนชุดแล้วตามมาด้วยนะ วันนี้มีประชุมพนักงานทั้งร้านก่อนเริ่มงาน” เธอหันไปมองผู้จัดการร้านพี่ฝนที่ยืนเท้าสะเอวมองพนักงานสาวแต่ละคนอย่างเร่งรีบ “ประชุมวันนี้จัดที่โซนด้านในนะ เตรียมตัวให้เรียบร้อย” มิวาพยักหน้าเบา ๆ ก่อนถอนหายใจออกมาเงียบ ๆ ‘ประชุมด้านในเหรอ...’ นั่นหมายถึงห้องประชุมที่ติดกับเขตคาสิโน เป็นพื้นที่ที่เธอไม่เคยมีโอกาสย่างเท้าเข้าไปเลยแม้แต่ครั้งเดียว มือบางกำชุดแน่นขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะเดินไปที่ห้องน้ำเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้า หัวใจเริ่มเต้นแรงแปลก ๆ อย่างไม่มีสาเหตุ คืนนี้... อะไรรอเธออยู่ข้างในกันแน่นะ?

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more