ZİŞAN ADAR:
Babamın sesiyle gözlerimi kapattım. “Ne işi vardı Gülnihalin kapımız da” diyen babam aynı cümleyi belki yüzünce kez tekrar etti. Belki de devam edecekti benden istediği cevabı alana kadar.
“Bilmiyorum diyorum baba, anam benim üstüme attı ama valla bilmiyorum. Benimle bir ilgisi yok”
Annem bu anı bekliyormuş gibi lafa atladı. “Sen bir şey biliyorsun Zişan. Üstünü kapatmaya çalıştın. Ama bak Allah bize gösterdi. Kapının önünde gördüm ben, ikiniz de birbirinize baktınız. Ne halt karıştırdın dökül hemen. Bak yarın öbür gün evlenip gideceksin eğer bu yüzden bize laf gelirse öldürürüm seni” dedi buz gibi sesiyle.
İnanamıyormuş gibi anama baktım. Bunu bana nasıl söyleyebilirdi. Daha birkaç saat önce evleneyim diye ılıman davranan kadın gitmiş yerine başka biri gelmiş gibiydi.
