บรรยากาศกำลังเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะและความสนุก
ทว่าในเงามืดไม่ไกล แพทริเซีย ยืนมองภาพตรงหน้าด้วยสายตาเจ็บปวดและไม่พอใจ
เธอกำแก้วในมือแน่น ก่อนที่เธอจะเดินเข้ามานั่งที่โต๊ะ ปัง! เสียงกระแทกแก้วลงโต๊ะทำเอาหลายสายตาหันมามอง
“โอ๊ะ ขอโทษค่ะ พอดีมือมันลื่น” เธอแก้ตัวพลางส่งยิ้มหวาน แต่สายตาที่ปรายไปทางเกนเต็มไปด้วยความไม่พอใจ
เกนยังคงยกแก้วเหล้าเล่นอยู่ในมือ สายตาไม่ได้สนใจแพทริเซียมากนัก
แต่แล้วเสียงหวานที่แฝงไปด้วยการยั่วโมโหก็ดังขึ้น
“คีย์คะ”
แพทริเซียหันไปยิ้มหวานให้คีย์ ก่อนจะเอียงคอน้อยๆ แล้วถามอย่างเป็นกันเอง
“แล้วคุณลุงนัดให้คีย์เข้าไปฝึกงานที่บริษัทวันไหนคะ? แพทได้ยินคุณลุงพูดกับคุณพ่ออยู่เหมือนกัน”
ประโยคสั้น ๆ แต่กลับสร้างแรงกดดันรอบโต๊ะทันที สายตาทุกคู่หันมามอง
ทั้งเพื่อนของคีย์ที่รู้สถานการณ์ และเกนที่นั่งอยู่ข้างคีย์
คีย์ชะงักไปนิด แต่ยังคงท่าทีสุขุม
“สัปดาห์หน้า”
