และแล้ว เกนก็เลือกที่จะทำสิ่งที่เหมือนเอาน้ำมันไปราดบนกองไฟ
เธอหันไปยิ้มหวานให้พัท ก่อนเอ่ยเสียงใส
“ไปกันค่ะพี่พัท”
เสียงเธอยังไม่ทันจางหายไปจากอากาศ มือหนาของคีย์ก็คว้าข้อมือเล็กทันที แรงบีบไม่ถึงกับทำให้เจ็บ แต่ชัดเจนว่ามันคือคำสั่งมากกว่าการขอร้อง
“เกน” เสียงทุ้มต่ำของคีย์กดลึกในลำคอ ราวกับเขากำลังข่มอารมณ์อย่างสุดกำลัง
พี่พัทเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย มองสลับระหว่างสองคนเหมือนจะเข้าใจอะไรบางอย่าง
“เอ่อ…งั้นไว้เราค่อยคุยกันก็ได้” เขาว่าพร้อมถอยหลังออกไปอย่างสุภาพ
แต่เกนยังไม่ยอมขยับ “ก็แค่คุยเรื่องงาน ทำไมต้องทำหน้าแบบนี้ด้วยคะ” เธอถามเหมือนไม่รู้ ทั้งที่หัวใจเต้นแรงเพราะรู้ว่าเธอกำลังเล่นกับไฟ
คีย์โน้มตัวลงมาจนใบหน้าใกล้กันเพียงคืบ เสียงเข้มกดต่ำลง
“เพราะเธอเป็นของพี่ เข้าใจมั้ย”
สายตาคมกริบของคีย์ตวัดไปทางแพทริเซียแวบหนึ่ง แล้วคีย์ก็ดึงเกนให้เดินตามเขาไปอย่างไม่มีทางเลือก คีย์ไ
