EP.6 อยากให้ทุกคนรู้ว่าเธอเป็นของพี่

1572 Words

คีย์จอดรถหน้าคณะ ปลดเข็มขัดแล้วเอี้ยวตัวไปมองคนตัวเล็กที่กำลังจัดกระโปรงให้เข้าที่ “เรียนเสร็จ เดี๋ยวพี่มารับ” เขาบอกน้ำเสียงมั่นคง เกนย่นจมูก “ไม่ต้องก็ได้มั้งคะ เกนกลับเองได้” “ไม่ได้” คำตอบสั้น ๆ แต่แฝงแรงบังคับ จนเธอได้แต่ถอนหายใจแล้วเปิดประตูลงจากรถ คีย์มองตามร่างบางจนเธอเดินลับเข้าไปในตึกเรียน ก่อนเขาจะค่อย ๆ เคลื่อนรถออกจากลานจอด ติ๊ง! เสียงแจ้งเตือนไลน์ดังขึ้น คีย์เหลือบมองหน้าจอ เห็นเป็นกลุ่มเพื่อนสนิท ทอม กับ เบสท์ [กลุ่ม วิศวะพันธุ์ซ่า] ทอม: ไอคีย์ วันนี้ที่สนามมีแข่งรถนะมึง จะมามั้ย? เบสท์: หรือมึงติดเด็กจนลืมเพื่อนไปแล้ววะ ฮ่า ๆ ๆ ทอม: เฮ้ย ๆๆ เด็กมึงนี่ตัวเล็กน่ารักฉิบหาย ระวังโดนแย่งนะเพื่อน! คีย์หัวเราะในลำคอ ส่ายหน้าเล็กน้อยกับข้อความแซวแรงๆ ของเพื่อน แต่ก็ไม่ลืมพิมพ์ตอบกลับไปสั้น ๆ “เดี๋ยวเจอกัน…แต่เด็กกู ใครก็แย่งไม่ได้” เสียงข้อความดังซ้ำอีกครั้ง เบสท์: เออ…แต่ก่อนมึงต้องเอาเด็กมาด้วยนะเพื่อน อยากเห็นของจริงว่ะ ทอม: เออ ๆๆ อย่ากั๊ก! คีย์ไม่ตอบ แต่รอยยิ้มมุมปากกลับก่อตัวขึ้นอย่างมีนัย… ถ้าเป็นเมื่อก่อน เขาไม่เคยคิดจะพาผู้หญิงที่ควงไปสนามแข่ง เพราะมันไม่ใช่ที่ปลอดภัย แต่เกน…เธอไม่เหมือนใคร และเขาอยากให้ทุกคนรู้ว่าเธอคือ “ของเขา” ตกเย็นสนามแข่งรถเถื่อนย่านชานเมือง เสียงเครื่องยนต์ดังกระหึ่มประสานกับเสียงเชียร์จากผู้ชมรอบสนาม กลิ่นน้ำมันและยางไหม้คลุ้งไปทั่วบรรยากาศ รถสปอร์ตหลากสีเรียงรายอยู่ข้างสนาม แต่ละคันแต่งเต็มราวกับจะมาโชว์ศักยภาพกันแบบไม่ยอมใคร คีย์ขับรถเข้ามาจอดในโซน VIP คนรอบข้างหันมามองอย่างรู้กัน เจ้าของรถคันนี้ไม่ใช่ใครที่ไหน เด็กวิศวะปี 4 ที่ทั้งหล่อ ทั้งฝีมือขับรถขั้นเทพ และขึ้นชื่อเรื่องผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า “มาช้าฉิบหาย กูจะโทรตามอยู่แล้ว” เบสท์เดินเข้ามาตบไหล่เพื่อน ข้างๆ มีทอมที่กำลังจุดบุหรี่ยืนยิ้มกวน ๆ “ติดธุระ” คีย์ตอบสั้น ๆ ขณะก้าวลงจากรถ มืออีกข้างหยิบหมวกแก๊ปสีดำมาสวม ปิดดวงตาคมให้เหลือเพียงแสงบางๆ ใต้ปีกหมวก “ธุระชื่อเกนป่ะ?” ทอมแซวทันที คีย์ปรายตามอง “เออ…แล้วมีปัญหา?” น้ำเสียงราบแต่แฝงความกดดันจนเพื่อนต้องหัวเราะแล้วถอยไปหนึ่งก้าว ไม่นานนัก ผู้จัดการแข่งขันก็ประกาศเรียกรถที่ลงแข่งรอบพิเศษคืนนี้ คีย์ก้าวขึ้นรถอย่างมั่นใจ เสียงเครื่องยนต์คำรามขึ้นอีกครั้ง คนรอบสนามต่างจับตามอง คีย์ไม่ใช่แค่ลงแข่ง แต่เขาคือ “ตัวเต็ง” ของสนามนี้ วื้ดดดดดดด! สัญญาณปล่อยรถดังขึ้น รถของคีย์พุ่งออกไปด้วยความเร็ว เสียงเครื่องยนต์ตัดลมดังสนั่น ล้อเสียดสีกับพื้นถนนจนเกิดประกายไฟ ทุกโค้ง เขาเข้าได้อย่างเฉียบคมจนคู่แข่งแทบตามไม่ทัน เพียงไม่กี่นาที รถของคีย์ก็ทะยานเข้าเส้นชัยเป็นคันแรก เสียงเชียร์ดังสนั่นลั่นสนาม หลังจบแข่ง คีย์เดินกลับมาหาเพื่อน เสียงมือถือดังขึ้น ชื่อบนหน้าจอคือ “เกน” “ว่าไง” เขากดรับ เสียงหวานของเธอดังลอดออกมาเล็กน้อยจากปลายสาย “พี่คีย์…เกนเลิกเรียนแล้วนะคะ” เขามองเวลา ก่อนจะตอบเสียงทุ้ม “อยู่ตรงนั้น เดี๋ยวพี่ไปรับ” หน้ามหาวิทยาลัย เวลา 20.45 น. เกนยืนรออยู่ใต้เสาไฟ เธอสวมเสื้อนักศึกษา กระโปรงทรงเอพอดีเข่า เสียงเครื่องยนต์คุ้นหูดังใกล้เข้ามา เธอหันไปมอง เห็นรถของคีย์แล่นเข้ามาจอดตรงหน้า “ไปกินอะไรมั้ย” เขาถาม “ไม่ค่ะ อยากกลับ” เธอตอบสั้นๆ แต่คีย์กลับหัวเราะ “งั้นไปสนามกับพี่” เกนขมวดคิ้ว “สนามอะไรคะ?” “เดี๋ยวก็รู้” คีย์พาเกนมาที่สนามแข่ง ทันทีที่รถคีย์แล่นเข้ามาอีกครั้ง สายตาหลายคู่ก็หันมามองเป็นตาเดียว โดยเฉพาะเกนที่นั่งอยู่เบาะข้าง เธอรู้สึกได้ถึงแรงจ้องจากผู้หญิงหลายคนรอบสนาม “พี่พามาที่นี่ทำไม” เกนถามขณะลงจากรถ “พี่อยากให้ทุกคนรู้ ว่าเธอเป็นของพี่” คีย์ตอบตรงๆ เขาจับมือเธอไปโอบเอวแล้วพาเดินฝ่าฝูงชนเข้าไปด้านใน เสียงทอมดังขึ้นทันทีที่เห็น “ไอ้สัสคีย์! นี่เด็กที่มึงกั๊กไว้นี่หว่า” เบสท์หัวเราะ “ของจริงโคตรน่ารักว่ะ มึงนี่ร้ายจริง” คีย์ปรายตามองเพื่อนแบบเอาจริง “อย่าแม้แต่จะคิด” น้ำเสียงต่ำทำให้ทั้งทอมและเบสท์ยกมือยอมแพ้ทันที เกนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ แอบยิ้มเล็กน้อย ก่อนจะหันไปยกมือไหว้ทั้งสองคนอย่างสุภาพ “สวัสดีค่ะ” เสียงใสฟังดูจริงใจจนทั้งทอมกับเบสท์ชะงักไปเล็กน้อย “เอ่อ…สวัสดีครับ” ทอมตอบพลางหันไปมองคีย์ด้วยสายตาล้อ ๆ เบสท์หัวเราะเบา ๆ “โอเคว่ะ มารยาทดี ไม่แปลกที่มึงจะกั๊ก” คีย์เหลือบตามองเพื่อนเหมือนจะบอกให้หยุดแซว แล้วกระชับวงแขนรอบเอวเกนแน่นขึ้น ราวกับจะประกาศให้ชัดว่าเธอเป็นของเขาเพียงคนเดียว เกนมองรอบๆ อย่างประหม่า เสียงเครื่องยนต์ดังกระหึ่มจนหัวใจเต้นแรง แต่ไม่รู้ว่ามันเป็นเพราะความตื่นเต้น หรือเพราะมือใหญ่ของคีย์ที่โอบเอวเธอแน่นตลอดเวลา เมื่อการแข่งขันรอบใหม่เริ่มขึ้น คีย์พาเธอไปยืนตรงจุดที่มองเห็นชัดที่สุด “คืนนี้พี่ลงรอบสุดท้ายอีกที” เขาก้มลงกระซิบข้างหู เสียงทุ้มทำให้แก้มเธอร้อนผ่าวอย่างไม่รู้ตัว “แล้วยืนรอพี่อยู่ตรงนี้ ห้ามไปไหน” คีย์ย้ำเสียงจริงจัง ดวงตาคมจ้องมองคนตัวเล็กราวกับจะฝังคำสั่งไว้ในหัวอยู่แล้ว เกนได้แต่พยักหน้าเชื่อฟัง คีย์กดจูบสั้นๆ ที่ขมับราวกับประทับตรา ก่อนจะเดินลงไปที่สนามเพื่อเตรียมตัวแข่งรอบสุดท้าย เสียงเครื่องยนต์และกลิ่นน้ำมันตลบอบอวลรอบตัว แต่เกนก็ยังยืนอยู่ตามที่คีย์สั่ง ทว่าจู่ๆ ก็มีเงาร่างสูงโปร่งเดินผ่านด้านหน้า ทำให้เธอหันไปมองด้วยความคุ้นตา “อ้าว…พี่คิน” เสียงเล็กๆเรียกคนรู้จักอย่างดีใจ คินคือพี่ชายข้างบ้านสมัยเด็ก ลูกชายของเพื่อนพ่อเธอ สูง หล่อ คมเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยน “เกน? มาที่นี่ได้ยังไง” คินเลิกคิ้วถาม น้ำเสียงทั้งแปลกใจและยินดีที่ได้เจอ “เอ่อ…มากับเพื่อนค่ะ” เกนตอบพร้อมยิ้มบางๆ แม้ในใจจะรู้ว่าถ้าคีย์เห็นคงไม่ชอบใจแน่ แต่อีกด้านหนึ่ง ทอมกับเบสท์ที่ยืนมองอยู่ไม่ไกลถึงกับสบตากัน ก่อนที่เบสท์จะหัวเราะหึ “ไอ้ทอม มึงดูดิ มีผู้ชายมาคุยกับเด็กมัน” “ของเพื่อนกำลังจะโดนขโมยว่ะ” ทอมตอบพลางหยิบมือถือขึ้นมา แชะภาพเกนกับคินที่ยืนคุยกัน จากนั้นก็ส่งเข้าไลน์กลุ่ม [วิศวะพันธุ์ซ่า] ทันที พร้อมข้อความยั่ว “เฮ้ย ไอ้คีย์ มึงรีบมาดู ของมึงกำลังจะโดนสอยแล้วโว้ย” เสียงประกาศชัยชนะดังแข่งกับเสียงเชียร์รอบสนาม แต่คีย์กลับไม่แม้แต่จะเงยหน้ามองผลการแข่งขัน เขายังหอบเล็กน้อยจากแรงเครื่องและความเร็วเมื่อครู่ มือหนากำพวงมาลัยแน่น ก่อนเสียงแจ้งเตือน ติ๊ง ๆ ๆ จากไลน์กลุ่มจะดังขึ้น ทอม: ของมึงกำลังจะโดนสอยว่ะ [แนบรูป] เกนยืนคุยกับผู้ชายหน้าตาดี ดวงตาคมของคีย์หรี่ลงทันที ความร้อนพุ่งขึ้นมาแทนความเหนื่อย เขาแทบไม่เชื่อสายตา ไม่แม้แต่จะตอบเพื่อน เขากระชากหมวกกันน็อกออกจากหัว โยนให้ทีมงานแล้วก้าวฉับๆ ออกจากลานแข่งทันที เกนยังยืนคุยกับพี่คินอย่างสุภาพ ยิ้มบางๆ ตามมารยาท ก่อนที่เสียงรองเท้าผ้าใบจะกระทบพื้นดัง ตึก ตึก ตึก จนเกนต้องหันไปมอง “เกน” เสียงทุ้มต่ำกว่าปกติ แฝงแรงกดดันจนเธอสะดุ้งเล็กน้อย “พี่คีย์” เธอเรียกชื่อเขาอย่างลังเล แต่ก็ไม่ทันได้อธิบายอะไร เพราะมือหนาก็เขามาโอบเอวเธอไว้แน่นแล้ว เขาดึงคนตัวเล็กเข้ามาแนบลำตัวราวกับประกาศความเป็นเจ้าของ คีย์ปรายตามองคินเพียงเสี้ยววินาที แววตาคมนั้นเย็นเฉียบ “ผมแฟนเกน” เขาเอ่ยเสียงเรียบ แต่ชัดทุกคำจนอีกฝ่ายต้องชะงัก คินยกมือขึ้นเล็กน้อยเป็นเชิงถอย “อ่า…โอเค ผมแค่ทักเฉยๆ งั้นพี่ไปก่อนนะเกน” เกนยิ้มแห้งๆให้คิน ก่อนที่จะพยักหน้างึกๆ เป็นคำตอบ คีย์โน้มหน้าลงมากระซิบข้างหูเกน “พี่บอกให้ยืนรอ ไม่ได้ให้ยืนคุยกับคนอื่น” เสียงต่ำกระแทกหัวใจเธอรัวๆ เขาจับมือเธอแน่นแล้วพาเดินออกจากตรงนั้นทันที ท่ามกลางสายตาล้อเลียนของทอมกับเบสท์ที่ยืนรอดูอยู่ไม่ไกล

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more