Chapter 24
สามวันต่อมา...
ยาหยีหยิบมือถือขึ้นมาดูเวลา ก็เห็นตัวเลขดิจิทัลบ่งบอกว่าขณะนี้เป็นเวลาเที่ยงคืน ตั้งแต่ที่เขาหายเงียบไป กว่าจะผ่านไปแต่ละวันมันช่างช้าเหลือเกิน
วันนี้เป็นวันที่เขาจะต้องมาถึงไทย อีกแค่ไม่กี่วินาทีจะขึ้นวันใหม่ แต่ยังไร้วี่แววที่เขาจะกลับมา
ยาหยี : เฮียหายไปไหนคะ
ยาหยี : หนูเป็นห่วงเฮียมาก ๆ เลย
ยาหยี : เฮียเป็นอะไรหรือเปล่าคะ
ยาหยี : เฮียตอบหนูสักนิดได้ไหมคะ
ยาหยี : เฮียไม่ได้ป่วยหรือบาดเจ็บใช่ไหมคะ
ยาหยี : เฮียได้โปรดอ่านข้อความหนูเถอะ แค่เปิดอ่านเท่านั้น ไม่ต้องตอบหนูก็ได้ ขอแค่รู้ว่าเฮียปลอดภัย
ยาหยี : เฮียอย่าเงียบแบบนี้สิคะ หนูใจไม่ดีเลยค่ะ
ยาหยี : หนูคิดถึงอีกแล้ว ได้โปรดอย่าหายเงียบไปแบบนี้เลยค่ะ หนูใจจะขาดแล้วนะคะ
ยาหยี : หนูรักเฮียนะคะ รีบกลับมาหาหนูนะคะ
ในยามเที่ยงคืน แทนที่ยาหยีจะนอนหลับพักผ่อน แต่เธอกลับลุกขึ้นมานั่งกอดเข่า ใช้นิ้วปัดหน้าจ
