ล่ารักวิศวะร้าย

ตอนที่ 9 ไพ่ใบสำคัญ

แสงไฟสีส้มดวงเล็กจากมุมห้องทั้งสี่ส่องกระทบพื้นพรมสีเบจทำให้ผนังเรืองแสงอ่อน ๆ จนดูเหมือนยามอาทิตย์อัสดง ม่านโปร่งสีขาวไหวเล็กน้อยจากแรงลมเครื่องปรับอากาศ เตียงขนาดคิงส์ไซส์ปูด้วยผ้าปูสีขาวสะอาดถูกวางไว้กลางห้อง ที่ปลายเตียงมีหญิงสาวในชุดราตรียืนกอดอกดวงตาเหลือบมองลงต่ำราวกับราชินีผู้แสนเย่อหยิ่ง ถัดลงมาอีกหน่อยบนพื้นพรมนั้นมีร่างชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลานั่งอยู่ในสภาพเลื่อนลอย

“ถึงเวลารับกรรมแล้วค่ะพี่นที” จัสมินเอ่ยขึ้นพร้อมความสาแก่ใจที่เห็นชายหนุ่มอย่างมหานทีกองอยู่แทบเท้า

“ละ... ลดา” เขายังคงพร่ำเพ้อถึงหญิงสาวเพียงคนเดียว และนั่นมันก็ยิ่งทำให้จัสมินค่อย ๆ พัดโหมไฟแค้นมากขึ้น

“ได้! ในเมื่อพี่รักมันขนาดนั้นก็จมอยู่กับความทรมานแล้วก็ช่วยตัวเองไปเถอะ!” จากความคิดที่ว่าอยากให้เขาทรยศลดา เกิดเป็นต้องการให้เขาทรมานจากพิษยาเพียงลำพัง เธอตัดสินใจจะเดินหนีไปและทิ้งเขาไว้ทั้งแบบนั้น แต่ในขณะที่เธอกำลังก้าวผ่านชายหนุ่มเลอะเลือนบนพื้น นทีก็เคลื่อนไหวอย่างรุนแรง เขาคว้าแขนของจัสมินแล้วดึงเธอลงไปกับพื้นพรมอย่างบ้าคลั่ง

“ว๊าย!” จัสมินร้องด้วยความตกใจ

เรี่ยวแรงของนทียามปกติก็แข็งแกร่งอยู่แล้ว คงไม่ต้องพูดถึงว่าเมื่อเขากินยาปลุกอารมณ์ในปริมาณที่เกินน้ำหนักตัวมันจะขนาดไหน ไม่อย่างนั้นหญิงสาวคงไม่ตัวปลิวจนล้มลงไปอย่างง่ายดาย

“ลดา” เสียงทุ้มต่ำของเขาเบาราวกับครางในลำคอ ก่อนก้มลงหาริมฝีปากหวาน

“อื้อ~” จัสมินเบี่ยงหน้าหนีจากการพยายามจูบอย่างรุนแรงของเขา

“ฉันไม่ใช่ลดา!” หญิงสาวตะโกนแต่เสียงของเธอก็กลืนหายไปกับริมฝีปากหยักได้รูปของเขา

ปลายลิ้นหนาร้อนเกี่ยวกระหวัดกวาดทุกสิ่งทุกอย่างในโพรงปากเล็กของจัสมินราวกับหากปล่อยไปเขาจะไม่มีโอกาสอีกแล้ว นทีสูบกระทั่งลมหายใจจนหญิงสาวเกือบหมดลมกว่าจะยอมปล่อย

“อืม~”

นทีไม่ได้ยินอะไรอีกแล้ว เขาสูดดมกลิ่นน้ำหอมจากลำคอระหงของจัสมินอย่างบ้าคลั่งเพราะมันเป็นกลิ่นที่เขาเชื่อว่าเป็นกลิ่นของลดา ซึ่งมันก็ยิ่งทำให้เขาระงับอารมณ์พลุ่งพล่านไว้ไม่ไหว

แควก~

เสียงผ้าแยกออกจากกันด้วยแรงมือของชายหนุ่ม เขาฉีกเสื้อคลุมของจัสมินออกอย่างไม่ปราณีเผยให้เห็นชุดราตรีผ้าไหมบางเบาที่อยู่ด้านใน

“เรารักลดา” เขาพูดก่อนกระชากด้านบนของชุดราตรีลงมาจนเห็นเนินอกอวบอิ่มใต้บราปิดจุดทำจากซิลิโคนสีเนื้อ สำหรับคนไร้สติยั้งคิดแล้วเขาเข้าใจไปว่านั่นคือหน้าอก มือแกร่งของเขาถึงได้คว้าไว้ในอุ้งมือก่อนลงไปซุกไซ้ใบหน้าบนเนินอิ่ม แต่ในขณะเดียวกันนั้นคำสารภาพรักที่เขาพ่นออกมาตอนที่ทำแบบนั้นกับเธอมันก็ไม่ต่างจากการทิ่มแทงหัวใจกันโดยตรง

“พี่นที!”

จัสมินที่ตอนแรกตั้งใจจะปล่อยเขาไว้ลำพัง เริ่มรู้สึกว่าตอนนี้สถานการณ์มันกำลังเกินการควบคุมไปแล้วจากแรงกดทับของร่างสูงใหญ่

“พี่นที! ฉันบอกว่าฉันไม่ใช่ลดาไงเล่า!”

หูของชายหนุ่มนั้นดับไปแล้ว เขาเลยได้ยินแค่คำที่อยากได้ยินอย่าง ‘ลดา’ เสียงต้านทานของจัสมินจึงกลายเป็นการจุดชนวนให้นทียิ่งรุนแรงมากขึ้นไปอีก ร่างกายที่ต้องการการปลดปล่อยทำให้เขาไม่สนใจสิ่งใด กระทั่งความดิบเถื่อนในตัวที่เขามักจะระงับเอาไว้ ตอนนี้มันได้ปะทุออกมาอย่างสมบูรณ์

ปลายจมูกโด่งสูดกลิ่นจากเนินอกแล้วเลื่อนหายอดถัน ทว่าบราซิลิโคนที่แปะอยู่รวมกับสมองเลอะเลือนทำให้นึกวิธีไม่ออก นทีเข้าใจว่ายังมีผ้าปกปิดเลยกระชากมันปลิวกลิ้งไปเหมือนเหรียญตกพื้นและเมื่อเขาหายิ่งที่ต้อการเจออีกข้างก็หายไปเช่นกัน

“พี่นที! ไอ้คนบ้า!”

แต่ก่อนจะได้ต่อว่าอะไรมากไปกว่านั้น ร่างของเธอก็ต้องแอ่นขึ้นเพราะโพรงปากร้อนของเขาได้ดูดกลืนยอดถันของเธออย่างรุนแรงหิวกระหาย

“อื้อ~” จัสมินบิดตัวเมื่อความเสียวซ่านแรกซาดซัด

มือแกร่งของนทีอีกข้างเค้นคลึงอกอิ่มไปมาก่อนเอื้อมถลกชายกระโปรงชุดราตรีขึ้นมา ชายหนุ่มละจากยอดถันชั่วคราว เขาไล่ประทับริมฝีปากบนเนื้อตัวขาวสว่างของจัสมินไปเรื่อย ๆ จากลิ้นปี่ หน้าท้องแบนราบ ท้องน้อยเนียนสวย

“พี่นที” เสียงของหญิงสาวอ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด

ปลายนิ้วเกี่ยวขอบชั้นในปิดของสงวนลงไปกับเรียวขาสวยปราศจากแผลเป็นหรือรอยดำใด ๆ นทีมองกลีบรักเนียนขาวไร้สิ่งอื่นบดบังแล้วโน้มหน้าหล่อลงชิมมันอย่างหิวกระหาย

“อื้อ พี่นที” จัสมินครางเสียงกระเส่าเมื่อปลายลิ้นหนาร้อนลากเบา ๆ ที่กลีบเนื้อ เธอสะดุ้งขึ้นครั้งหนึ่งเพราะลิ้นหนาของเขาดุนยอดเกสรสีสวยของเธอ

“อ๊า~” หญิงสาวแอ่นตัวขึ้นสูงหลังนทีดูดและรัวลิ้นตรงยอดเกสรสีสวยอย่างรุนแรงก่อนทิ้งตัวลงมาเมื่อเขาผละออก

นทีไม่ได้ปลดกระดุมออกทีละเม็ด เขาทำแค่เอื้อมมือไปด้านหลังผ่านหัวไหล่แล้วรูดเอาเสื้อออกไปพร้อมกันทีเดียว มือของเขาสั่นจนเกือบปลดเข็มขัดออกไม่ได้

กลับกันจัสมินไม่ได้มองภาพนั้นว่าตลกหรืออะไร เธอมองเห็นไหปลาร้าเป็นสันยาวกับไหล่กว้าง กล้ามท้องที่เป็นลอนสวย ลูกกระเดือกในลำคอกับใบหน้าทรงเสน่ห์ของชายหนุ่ม ความแค้นทั้งหมดหายไปชั่วคราวเพราะเคลิบเคลิ้มไปกับเขา

นทีเองก็ไม่ได้มองหญิงสาวตรงหน้าเป็นลดาอีกต่อไป เนื่องจากสติของเขาไม่มีแล้ว อย่างเดียวที่มีคือความต้องการการปลดปล่อยความร้อนรุ่มในร่างกายออกไป

“พี่นที อึก จัสมินเจ็บค่ะ!” เธอร้องเพราะเขาสอดแก่นกายเข้ามารวดเดียวจนสุดทำให้เธอรู้สึกจุกแน่นไปทั้งร่าง

“ฮึก!” ส่วนทางด้านชายหนุ่มเองก็ขบกรามแน่นไม่ต่างกัน ช่องรักคับแคบที่กำลังโอบรัดความเป็นชายของเขาทำเอาแทบคลั่ง ซึ่งมันก็ไม่นานเลยเมื่อเขาเริ่มขยับยกสะโพกแล้วดันเข้าช้า ๆ ความบ้าคลั่งที่แท้จริงก็กลืนกินทุกอย่างไปหมด

นทีไม่ได้รอให้คนด้านล่างปรับตัว ไม่ปราณี ไม่ทะนุถนอม

ผับ! ผับ! ผับ! ผับ!

“อื้อ อ๊า~” จัสมินได้แต่ร้องครางไปกับแรงกระแทกของชายหนุ่ม เธอผงกหัวขึ้นมองของสงวนของตนครั้งหนึ่งก็พบว่าแก่นกายของนทีมันใหญ่จนเธอนึกไม่ถึง ทุกครั้งที่เขากดสะโพกกระแทกเนื้อบาง จัสมินก็รู้สึกเหมือนช่วงล่างของเธอจะหลุดตามแก่นกายของเขาอยู่ร่ำไป

“หนู ไม่ไหว อ๊า~” เธอร้องขอความเมตตาแต่กับคนที่เต็มไปด้วยฤทธิ์ของยามีหรือจะรับฟัง

“แน่น!” นทีจับเรียวขาของจัสมินแยกออกจนมองเห็นกลีบสวยลู่ไปตามแรงของเขา ภาพงดงามเช่นนี้มีแต่จะทำให้เขาคลุ้มคลั่งมากขึ้นกว่าเดิม

“อ๊า พี่นที” ยิ่งหญิงสาวครางเป็นชื่อเขาออกมา เขาก็ยิ่งถาโถมเข้ามาจนเธอทนไม่ไหว “จะ เสร็จแล้ว~”

“อึก!” แต่เขายัง... เพราะอย่างนั้นเขาถึงปล่อยมือจากเรียวขามาคว้าร่างหญิงสาวขึ้นมาโอบอุ้มแล้วยืนเต็มความสูง

“อ๊า กรี๊ด” จัสมินหวีดร้องออกมาด้วยความเสียวซ่าน

ท่อนแขนแกร่งคล้องรับน้ำหนักเบาหวิวจากเรียวขาของหญิงสาว ในขณะที่แก่นกายกระแทกเข้าออกช่องรักอย่างถนัดถนี่ จัสมินรู้สึกราวกับตนล่องลอยอยู่บนอากาศแต่ถ้าหากไม่กอดเกี่ยวรอบคอเขาไว้ เธอก็จะร่วงหล่นลงมา

“อื้ออ! พี่นทีเบาหน่อยค่ะ อ๊าา~” จัสมินร้องขอเสียงอ่อนพร้อมกับร่างที่กำลังขยับขึ้นลงไปตามแรงกระแทก

“อ๊า!” นทียังคงถาโถมสะโพกอย่างไม่ลืมหูลืมตา ก่อนจะวางหญิงสาวลงบนเตียงนุ่ม เขาก้มลงไปกอดร่างบอบบางไว้แล้วเร่งจังหวะกดสะโพกรัวถี่

“อะ มะ... ไม่ไหวแล้ว อ๊า~” ร่างของจัสมินกระตุกเกร็ง

“อ๊า” นทีกอดหญิงสาวไว้แน่นพลางส่งเสียงแหบพร่าที่ข้างหู และเร่งจังหวะเป็นครั้งสุดท้ายก่อนปลดปล่อยฉีดพ่นของเหลวเข้าโพรงรักทุกหยาดหยด

ทว่าทุกอย่างไม่ได้หยุดแค่นี้ นทีแทบไม่หยุดพักเลยด้วยซ้ำเนื่องจากยาปลุกเซ็กซ์ไม่ยินยอมให้ร่างกายคลายความร้อนรุ่ม แม้น้ำขาวขุ่นจะไหลล้นออกมาแล้วก็ตาม ความแข็งขืนของเขาก็ยังคงอยู่ ดังนั้นจึงไม่แปลกหากสะโพกของเขาจะยกขึ้นแล้วแทรกแก่นกายเข้าโพรงรักอีกรอบ

“อ๊า พี่คะ” จัสมินสะดุ้งเพราะคิดว่ามันจบลงแล้ว

“อึก” นทีตั้งหน้าตั้งตาสาวความเป็นชายไปเรื่อย ๆ กระทั่งน้ำขาวขุ่นฉีดเข้าสู่ร่างกายของหญิงสาวซ้ำแล้วซ้ำเล่าโดยที่ไม่รู้เลยว่าอีกด้านหนึ่งของประตูมีใครยืนอยู่

ก่อนงานเลี้ยงเริ่มเล็กน้อย ณ อาคารอำนวยการ มหาวิทยาลัย K

“อาจารย์คะ ถือไหวหรือเปล่าคะ” ลดาเอ่ยทักเมื่อเห็นอาจารย์หญิงวัยกลางกำลังถือของพะรุงพะรังกำลังเดินลงบันไดอย่างยากลำบาก

“หนูช่วยดีกว่าค่ะ” ลดาเห็นว่าเป็นโอกาสสร้างความประทับใจให้กับอาจารย์เลยปรี่เข้าไปช่วยถือข้าวของ

“ขอบใจจ้ะ”

“แล้วนี่อาจารย์จะไปไหนคะ”

“ไปงานเลี้ยงศิษย์เก่าน่ะ พอดีลืมของขวัญพิเศษเลยกลับมาเอาแต่คนอื่นเขาเข้างานกันหมดแล้ว อืม...หนูช่วยอาจารย์หอบไปได้ไหมเดี๋ยวให้ค่ารถกลับ”

“ได้เลยค่ะ” ลดายิ้มรับด้วยความเต็มใจ

ประจวบเหมาะกับเมื่อถึงงานอาจารย์ก็พาเธออ้อมไปอีกทางเพื่อเก็บของขวัญ ทำให้เธอเห็นนทีถูกประคองไปโดยพนักงานโรงแรมเข้าพอดี

“เอ๊ะ! นั่นนทีนี่...เป็นอะไรหรือเปล่านะ” เธอชะเง้อมองก่อนตัดสินใจสะกดรอยตามทั้งคู่ไปอย่างเงียบเชียบ

เธอหยุดยืนมองตัวเลขหน้าลิฟต์ที่ทั้งคู่ขึ้นไปก่อนว่ามันหยุดที่ชั้นใดแล้วค่อยกดลิฟต์อีกตัวตามขึ้นไปเพื่อหลีกเลี่ยงการถูกพบเห็น กระทั่งลิฟต์เปิดออกเธอค่อย ๆ เดินช้า ๆ และเห็นจัสมินที่กำลังแบกร่างนทีที่วุ่นวายกับการเปิดประตูห้องพักอย่างยากลำบากก่อนเข้าไปในนั้น

ลดาเดินเข้าไปอย่างเงียบเชียบแล้วแนบหูลงไปกับบานประตูพยายามฟังทุกเสียงที่เล็ดลอดออกมา

ไม่ว่าจะเป็นเสียงหอบหายใจอย่างเร่าร้อนของผู้ชาย เสียงทุ้มต่ำที่พึมพำด้วยความเข้าใจผิดและเสียงการต่อต้านเล็กน้อยของจัสมิน ตามด้วยเสียงที่ไม่ต้องตีความก็เข้าใจ

ลดาผละร่างออกจากประตูหลังคิดว่าไม่จำเป็นต้องฟังต่อ เธอไม่ได้รู้สึกเจ็บปวดหรือเสียใจเลยแม้แต่น้อยที่นทีอยู่กับคนอื่น เพราะเธอกำลังสัมผัสได้ถึงโอกาสที่ยิ่งใหญ่

ลดายืนพิงผนังข้างประตูห้องนั้นเงียบ ๆ รอยยิ้มเย็นชาผุดขึ้นที่มุมปาก ดวงตาฉายความครุ่นคิดอะไรบางอย่างที่หมุนวนอยู่ในหัว

‘หึ! โง่จริง ๆ จัสมิน! ...ขอบคุณนะที่มอบไพ่ใบสำคัญให้ฉัน!’

ลดาสูดลมหายใจลึกคล้ายกำลังเดินขึ้นเครื่องเล่นในสวนสนุกก่อนถอยห่างออกจากประตูอย่างแผ่วเบา