พระรามพ่ายรัก ภาค 2

'Happy anniversary 2 year' ฉันหรี่ตามองตัวหนังสือตรงหน้าด้วยแววตาไม่พอใจ เพราะวันครบรอบจะไปสำคัญอะไรในเมื่อคนที่ควรมาอยู่กินเค้กกันดันมีประชุมด่วน ทั้งๆที่เพิ่งจะเป่าเค้กไปหยกๆ "แย่มาก" ทั้งๆที่ที่รักคนนี้ตั้งอกตั้งใจทำเค้กมากับมือ แต่ดันมาโดนเมินเพียงเพราะคำว่าประชุมด่วน แค่นึกถึงใบหน้าหล่อเหลาของผัวแก่ที่กำลังมองฉันด้วยแววตารู้สึกผิดที่ต้องไปประชุมฉันก็อดจะหงุดหงิดมากขึ้นไม่ได้ ก็รู้ว่าฉันจะโกรธแต่ก็เลือกงานแทนที่จะเลือกเมีย! "อุตส่าห์เอฟชุดมาตั้งแพง" ฉันเดินไปที่หน้ากระจกห้องนั่งเล่น ก่อนจะถอดเสื้อคลุมที่ตัวเองใส่ออกเผยให้เห็นชุดคอสเพลย์สุดเซ็กซี่ที่เลือกมาเพื่อบดขยี้ผัวแก่ในวันครบรอบ เพราะพี่รามชอบพูดว่าฉันชอบตื่นตูมเหมือนกระต่ายฉันเลยจัดชุดคุณกระต่ายสาวมาซะเลย ดูสิชุดเดรสเกาะอกแนบเนื้อหากแต่เปิดตาข่ายให้เห็นถึงเนินอกที่เว้าลงไปซะเยอะนี่มันได้มากเลยนะ ฟึ้บ ฉันเดินไปหยิบหูกระต่ายที่เอาไปซ่อนไว้หลังเตียงมาสวมใส่ให้ครบชุดอย่างเซ็งๆ "จะประชุมอะไรนัก" ฉันหันมองประตูห้องทำงานที่ยังคงปิดสนิทด้วยแววตาไม่พอใจ พี่รามเข้าไปได้สามสิบกว่านาทีแล้วไหมทำไมยังเงียบอยู่...ฉันยกยิ้มมุมปากเมื่อคิดอะไรดีๆได้ ในเมื่อประชุมแบบออนไลน์ฉันก็สามารถเซอร์ไพรส์ผัวแก่ได้ตามแผนน่ะสิ แกร๊ง ไม่ต้องคิดนาน เพราะฉันเดินเข้าไปในห้องทำงานของพี่รามทันทีซึ่งการกระทำของฉันทำเอาร่างสูงที่กำลังนั่งขมวดคิ้วจ้องหน้าจอคอมอยู่เหลือบขึ้นมองฉันด้วยความตกใจ พี่รามชะงักไปนิดก่อนเขาจะขยับเมาส์ไปกดอะไรสักอย่างและมองฉันต่อ...ดูแววตาดุดันของเขาที่กำลังมองมาที่ฉันสิ แล้วดูชุดสูทสุดเนี๊ยบที่เจ้าตัวใส่บวกกับแว่นสายตาที่สวมอยู่ มันช่างเข้ากันรับกับใบหน้าหล่อเหลาของผัวแก่ของฉันอะไรขนาดนี้ ...ไร้ที่ติ พี่รามเขามันไร้ที่ติจริงๆ! "เด็กพี่ประชุมอยู่" พี่รามบอกเสียงดุ แต่ถึงอย่างนั้นสายตาคมกลับจ้องมองตามเรือนร่างของฉันซะจนฉันหลุดยิ้ม ลุกมากินได้คือลุกมาแล้วมั้งน่ะ ฉันกัดปากตัวเองและเดินไปเท้าแขนบนโต๊ะของพี่รามด้วยรอยยิ้ม "ก็รู้แต่วันนี้วันครบรอบเรานิ" "พี่รู้ รอก่อนได้ไหมล่ะ?" "รอทำไม ทำไมต้องรอ?" "เด็ก" ฉันยิ้มร้ายก่อนจะขยับคุกเข่าคลานเข้าใต้โต๊ะทำงานของพี่ราม ซึ่งนั้นทำเอาเขาก้มลงมามองและเงยหน้ามองหน้าจอเมื่อได้ยินคนเรียกชื่อตัวเอง อ่าเขาประชุมงานอยู่นั่นแหละแต่ถามว่าฉันแคร์ไหมคือไม่...ใครจะประชุมก็ประชุมไปสิ "ว่าไงนะครับคุณแซม" (ผมเพิ่งพูดถึงกลยุทธ์น่ะ เลยอยากให้คุณเสริมเพิ่มเติมหน่อย) "อ่า.." มุมปากฉันขยับยิ้มทันทีที่พี่รามหลุดครางออกมาในตอนที่ฉันใช้มือลูบไปตามเป้ากางเกงของเขา แต่ว่าก็ว่าเถอะของเขานี่มันใหญ่ได้ใจฉันจริงๆนะขนาดว่ายังไม่ขยายยังพองได้ขนาดนี้ "ผมคิดว่าบริษัทคุณอาจต้องแยกออกมาในระดับภูมิภาคก่อน เพราะขืนสู้ในระดับประเทศเลยบริษัทหน้าใหม่อย่างคุณจะแย่เอา" (ผมก็ว่างั้น แล้วคนอื่นว่าไง) ฉันได้ยินเสียงเม้าส์คลิกอีกครั้ง และพี่รามคงปิดเสียงทางตัวเองไป เพราะตอนนี้มีแต่เสียงจากอีกฝั่งที่ประชุมกันอยู่ ฉันรูดซิปกางเกงพี่รามพร้อมกับกดริมฝีปากลงไปจูบที่แก่นกายที่กำลังนอนสงบนิ่งด้วยความคิดถึง "ไงคะเบบี้" "ให้ตาย" พี่รามสบถเสียงเบา แต่ถึงอย่างนั้นเจ้าตัวก็ไม่คิดจะห้ามจริงจังจนฉันเหลือบตาขึ้นมองสบตาคมพร้อมกับแลบลิ้นเลียตามอันเดอร์แวร์ของเขาจนมันชื้น พี่รามพ่นลมหายใจออกมาเบาๆไม่ให้อีกฝั่งที่ประชุมจับผิดท่าทีที่เปลี่ยนไปของเขา ฟึ้บ ฉันงัดแก่นกายใหญ่ออกมารูดรั้งไม่ยั้งแรงจนมันค่อยๆขยายใหญ่ ก่อนจะขยับริมฝีปากไปกดจูบที่ส่วนหัวพร้อมตวัดลิ้นเลียด้วยสัมผัสหนักๆจนพี่รามครางต่ำในลำคออีกครั้ง เขาเริ่มอยู่ไม่สุขแต่ถึงอย่างนั้นก็พยายามนั่งคีพลุคนักธุรกิจต่อ เอาสิที่รักคนนี้จะลงลิ้นให้เขาใจขาดตายเลย ถือเป็นการลงโทษที่เทกัน! "อื้ม..เด็ก" พี่รามวางมือลงบนหัวฉันในตอนที่ฉันเริ่มอ้าปากครอบครองแก่นกายใหญ่เข้าในโพรงปาก ฉันขยับหัวขึ้นลงตามความยาวของแก่นกายร้อนพร้อมกับใช้มือช่วยรูดรั้ง เพื่อเพิ่มความกระสันให้ร่างสูงที่กำลังนั่งกระสับกระส่ายอยู่ด้วยความเสียวซ่านที่ฉันกำลังก่อ (คุณรามมีอะไรอยากจะแนะนำทางเราอีกไหมครับ?) พี่รามกระแอมไอพร้อมกับเสียงคลิกที่ดังขึ้นอีกครั้งเป็นการเป็นเสียงจากทางเรา ฉันตวัดเรียวลิ้นสลับดูดดึงแก่นกายใหญ่ที่กำลังขยายพร้อมรบอย่างเต็มกำลัง แสดงออกว่าพี่รามกำลังพร้อมจะรบมากๆแล้ว "ครับ เหมือนที่ผมแนะนำไปเมื่อสักครู่นี้..." เสียงพี่ราวขาดหายเพราะเขาที่กำลังสะกดกลั้นอารมณ์ดิบที่กำลังปะทุ แต่ฉันกลับยิ่งสนุกที่ได้มีโอกาสแกล้งยิ่งแกล้งหนักเข้าไปอีก เพราะฉันรู้ดีว่าจะทำยังไงให้คนอย่างพี่รามระเบิด ฉันใช้ฟันครูดตามแก่นกายร้อนจนพี่รามคำรามอีกครั้งแต่ถึงอย่างนั้นเจ้าตัวก็พยายามกลั้นใจตอบอีกทางอย่างกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น "ผมอยากให้บริษัทคุณขยายกิจการในระดับภูมิภาคให้มีรากฐานที่มั่นคงก่อนที่จะขยับไต่ระดับมาแข่งในระดับประเทศ และในส่วนงบประมาณรายจ่ายของพนักงานผมจะลองคำนวณคร่าวๆให้ในตอนที่พวกคุณตกลงจะให้บริษัทผมดูแลแล้ว" (ครับ งั้นทางเราจะประชุมกันต่อและจะติดต่อทางคุณไปเพื่อยืนยันอีกครั้ง) "ยินดีครับ ขอบคุณมากที่ไว้ใจ" พี่รามรีบจบบทสนทนาส่วนฉันกำลังเร่งเร้าริมฝีปากตัวเองขยับกลืนกินแก่นกายที่กำลังใหญ่คับปากอย่างลำพองใจ แต่หลังจากเสียงพับโน้ตบุคที่ถูกปิดลงฉันก็รับรู้ได้เลยว่าคนที่จะถูกเล่นงานต่อจากนี้ไม่ใช่พี่รามอีกแน่ๆ "ยัยเด็ก" "อื้ออ" "ดื้อนัก" "อึ่ก" ฉันจับต้นขาพี่รามไว้พร้อมเหลือกตาในตอนที่เขาขยับลุกยืนพร้อมดึงรั่งผมฉันจนฉันต้องคลานตามออกมา แล้วจะคายแก่นกายเขาออกก็ไม่ได้เพราะเขาจับหัวฉันกดอ่ะ! "อย่าคิดว่ามองอ้อนแล้วพี่จะปรานี" "อืออ อึ่ก!" ตายอีรักมึงตายแน่! ฉันหลับหูหลับตาขยับริมฝีปากกลืนกินแก่นกายพี่รามต่อแต่ครั้งนี้มันกลับรุนแรงมากขึ้น เพราะพี่รามเขาก็กำลังกระแทกกระทั้นแก่นกายเข้ามาในโพรงปากฉันอย่างไม่คิดจะปรานีเหมือนที่พูด ดวงตาคมกริบหลุบลงมองฉันที่กำลังปรื้อตามองเขาทั้งน้ำตา แต่เขากลับขบกรามกดหัวฉันให้เข้าหาแก่นกายเขามากขึ้น พร้อมกับเอวสอบที่กดสวนแก่นกายเข้าใส่โพรงปากฉันไม่ยั่งแรง "อื้มม จะแตกแล้วพี่จะอ่า!" "อื้ออ" ฉันกำขากางเกงพี่รามจนมันยับยู่ยี่ในตอนที่เขาปลดปล่อยความต้องการอัดเข้ามาเต็มๆปากฉันจนมันล้น ก่อนจะถอดถอนแก่นกายตัวเองออกอุ้มฉันขึ้นนั่งบนโต๊ะทำงานแทนจนฉันต้องรีบหันมองโน้ตบุ๊คเพราะกว่าว่าเขาจะยังไม่ปิดมัน แต่พี่รามจัดการปิดมันไปเรียบร้อยก่อนจะอุ้มฉันขึ้นมานั่งแล้ว "แฮะๆ" ฉันหัวเราะแก้เก้อ พร้อมกับมือใหญ่ที่เอื้อมมาเช็ดคราบรักของเขาออกจากมุมปากให้ฉัน "เล่นอะไรไม่รู้เรื่องเลย" "ก็พี่ไม่ใส่ใจรักอ่ะ" "ใส่ใจสิพี่ใส่ใจเราที่หนึ่งอยู่แล้วไหม" ใบหน้าฉันงองำทันทีที่พี่รามอธิบายแบบนั้น ขณะที่มือเขากำลังลูบไล้จับไปทั่วร่างกายฉันราวกับกำลังชอบใจในชุดที่ฉันตั้งใจใส่มายั่ว...คิๆเงินพันที่เสียไปมันคุ้มละถ้างั้นน่ะ "ถ้าพี่ใส่ใจรักพี่จะไม่มานั่งประชุมแบบนี้หรอก" "พี่ก็ไม่รู้ว่าเลขาจะลงเวลาประชุมผิดพลาด เธออย่างอนสิ" "นี่มันวันสำคัญรักเลยไม่อยากให้ใครมารบกวนเวลาของเรา" ฉันจับมือใหญ่มาวางบนแก้มตัวเองก่อนจะขยับใบหน้าถูไถไปมาอย่างออดอ้อน "รักไม่ได้อยู่กับพี่แบบนี้มากี่วันแล้ว" "พี่ขอโทษ จริงๆพี่ไม่อยากละเลยเรา" ฉันเม้มปากมองพี่รามที่กำลังประคองใบหน้าฉันอยู่ ก่อนเขาจะขยับลงมาประกบปากจูบไล้เรียวลิ้นเลียตามริมฝีปากฉัน ก่อนฉันจะขยับตามไปขบกัดปลายลิ้นเขาเบา ก่อนเราจะขยับใบหน้าหาองศาที่สามารถขยับลิ้นผัวพันกันได้ถนัด ฟึ้บ สูทที่พี่รามใส่อยู่ถูกฉันถอดออกก่อนจะตามด้วยเสื้อเชิ้ตที่แสนจะปลดกระดุมง่ายเหลือเกินในตอนที่เราต่างมีอารมณ์ พี่รามใช้เวลาไม่นานก็กลับมาดึ๋งดั้งอีกครั้งจนฉันต้องใช้เรียวขาเกี่ยวเอวเขาเข้ามาใกล้กัน "เข้ามาเร็วๆสิคะ" "จะไม่เบิกทางหน่อยหรอ?" "มันไม่ถึงใจ" "ยัยเด็ก" "เด็ดก็ว่า อื้อ!" ฉันกัดปากพ่นลมหายใจในตอนที่แก่นกายใหญ่กำลังขยับกดส่วนหัวเข้ามา ก่อนฉันจะครางลั่นด้วยความเสียวในตอนที่พี่รามกระแทกทีเดียวจนสุดลำ "ถึงใจพอยัง?" "ยังต้องเอารักแรงๆก่อน" "หึ" กูล่ะชอบจริงๆผัวหึเนี้ย มันเร้าใจจริงๆนะกับการตอบแบบมาดๆแต่การกระทำนี้โคตรจะต้องการฉันอ่ะ ฉันหลับตาครางเสียวในตอนที่แก่นกายใหญ่เริ่มขยับกระแทกกระทั้นพร้อมกับแขนแกร่งที่สอดเข้าใต้ข้อพับขาของฉัน "อ๊ะอ๊ะ แรงๆ อื้มม ชอบจังรักชอบนะคะอาจารย์" "เลิกสอนไปนานแล้วเถอะ" "ยังไงก็ชอบอ๊ะอ๊ะ" ฉันเงยหน้าครางลั่นเพราะแก่นกายที่กระแทกโดนจุดเสียวภายใน และยิ่งเขารู้ว่าฉันเสียวเจ้าตัวยิ่งขยับจี้ซะถี่จนฉันสะบัดใบหน้าไปมาด้วยความทรมาน "แรงๆ อ๊ะอ๊ะอาจารย์อื้ออ" พรึ่บ "เด็กดื้อ" เพี้ยะ! "อ๊า!" ริมฝีปากฉันอ้ากว้างในตอนที่พี่รามอุ้มลงมายืนหันหน้าเข้ากับโต๊ะแต่ด้านหลังหันเข้าหาพี่ราม เขาใช้มือฟาดเข้าที่ก้นฉันเต็มแรงจนความรู้สึกแสบซ่านแล่นไปทั่วร่างกายโดยเฉพาะบริเวณก้น "อ๊ะอ๊ะ..จุกอ่ะพี่รามอื้ออ" "แน่นฉิบหายเลย..อืมม" ฉันจับข้อมือพี่รามที่เอื้อมมาบีบเคล้นเต้านมสวยไว้จนทำให้ความเสียวซ่านมันเพิ่มอีกระดับ พร้อมกับแรงกระแทกที่เพิ่มอย่างเร็วและแรงจนร่างกายฉันสะเทือนไหว "แรงๆ ตีรักแรงๆ" "ได้" เพี้ยะ! เพี้ยะ!! "อ๊า!!" ร่างกายฉันกระตุกเกร็ง เพราะถึงจุดสุดยอดพร้อมกับความเสียวซ่านที่แผ่กระจายไปทั่วร่างกาย มุมปากฉันยกยิ้มอย่างรู้สึกดีขณะที่พี่รามกำลังกระแทกเน้นหนักและกระตุกปลดปล่อยน้ำรักอัดเข้ามาซะเยอะจนมันเอ่อล้นลงตามโคนขาของฉัน... "มันโดนชุดคุณกระต่ายง่ะ" "เดี๋ยวพี่ซื้อให้ใหม่" พรึ่บ พี่รามอุ้มกระเตงฉันขึ้นฉันจึงกดซบลงไปกดเม้มตามต้นคอหอมของเขาอย่างหยามใจ ก่อนพี่รามจะวางฉันนอนลงบนเตียงนุ่มโดยมีเขาตามลงมาคร่อมฉันจึงประคองใบหน้าหล่อไว้อย่างหลงใหล "ชอบไหมคะ?" "ชอบ" "ชุดน่ารักไหม?" "ที่สุด" "รักนะคะ" "รักเหมือนกันครับ" พี่รามกดจูบที่ริมฝีปากเบาๆก่อนจะผละออกมาสบตากันด้วยความรักอีกครั้ง "Happy anniversary 2 year นะครับ" "อื้ออ รักจังตาแก่" "ใครแก่กัน?" พี่รามขมวดคิ้วยุ่งจนฉันหลุดขำ "อ่ะไม่แก่เอวยังห้าจีแบบนี้จะไปแก่ไรล่ะเนาะ" "ให้ตาย มันเขี้ยวว่ะ" "แงง กลัวจังแต่จะยอมให้คุณเสือกัดนะเพราะเขาเป็นเหยื่อ" พี่รามแลบลิ้นเลียริมฝีปากพร้อมกับขยับเรียวขาฉันออกกว้าง ทั้งยังโน้มลงมากดจูบลงที่ต้นคอฉันเบาๆ "พี่จะกัดให้จมเขี้ยวเลยครับคนเก่ง" "อื้ออ" แต่ก็อย่างว่าแหละค่ะว่าตาแก่คนนี้เขาน่ะถึงอกถึงใจ พูดจริงทำจริงตลอดไม่งั้นเอาที่รักคนนี้ไม่อยู่หรอก คิกๆ..