(พระราม)
หลายวันต่อมา
8.11 am.
"ที่รักกินข้าว"
"อือ"
ผมหันมองที่รักที่ขยับลุกจากเตียงเข้าไปล้างหน้าแปรงฟันในห้องน้ำด้วยท่าทีสะลึมสะลือ แต่ไม่กี่วิต่อมาเจ้าตัวก็วิ่งหน้าตั้งออกมาจากห้องน้ำพร้อมกับเบิกตามองผมอย่างไม่เชื่อสายตา
"พี่ราม!"
"ตะโกนอะไร?"
ผมเลิกคิ้วมองน้องที่วิ่งเข้ามากอดผมซะเต็มแรงจนผมต้องพยุงทั้งที่รัก และตัวเองไม่ให้ล้มลงไปกองกันที่พื้น ผมยิ้มบางๆและกดจูบที่ขมับเธอเบาๆ
"พี่ไม่ไปทำงานเหรอคะ?"
ที่รักเงยหน้ามองผมพร้อมเบิกตากว้างอย่างมีคำถาม แต่อันท่าทีแบบนี้มันทำเอาผมอดจะยิ้มตามไม่ได้ ทำอะไรก็น่าเอ็นดูไปหมดคนอะไร
"วันนี้วันหยุดไง เธอไม่ดีใจเหรอที่พี่หยุด?"
"แน่นอนสิไม่งั้นจะวิ่งออกมาถามเหรอพ่อคุณ!"
"หึ พี่หยุดครับวันนี้สัญญาว่าจะพาเด็กไปเที่ยวเล่นแล้วไง"
"งื้ออ รอที่รักแป๊บนะคะเดี๋ยวไปแปรงฟันก่อนจะมาจูบ"
ผมหัวเราะมองตามร่างเล็กที่วิ่งดุ๊กดิ๊กกลับเข้าไปอาบน้ำผมจึงกลั
