บทที่ 22
ความมึนตึงของเขาเกิดขึ้นตั้งแต่ที่หล่อนรับสายเจ้านายจนกระทั่งตอนนี้ ตอนที่หล่อนกำลังนั่งอยู่ในรถคันงามของเขา
คาเวลล์อาสามาส่งหล่อนที่ร้านที่เจ้านายนัด หล่อนเกรงใจเขา ปฏิเสธออกไป แต่เขาบอกว่าถ้าปฏิเสธ เขาจะไม่พบหล่อนอีก ทำให้หล่อนจำต้องยินยอม
“คุณอย่าโกรธฉันเลยนะคะ ฉันขัดคำสั่งเจ้านายไม่ได้จริงๆ น่ะค่ะ”
“บอกแล้วไงครับว่าผมไม่มีสิทธิ์โกรธคุณ คุณจะทำอะไรก็ได้ที่คุณสบายใจ รวมถึงการมาหาผู้ชายที่คุณรักอย่างเจ้านายที่รักของคุณด้วย”
“มันไม่ใช่อย่างนั้นนะคะ คือว่า...” หล่อนพยายามจะอธิบายแต่เขาไม่ยอมฟัง
“ช่างเถอะครับ ผมยินดีด้วยที่คุณกำลังจะสมหวัง”
“คาเวลล์ มันไม่ใช่อย่างนั้นค่ะ ฉันกับเจ้านายเราไม่ได้เป็นอะไรกันเลย”
“แต่คุณแอบรักเขาไม่ใช่หรือครับ”
“ก็ใช่ค่ะ แต่ว่า...”
“เอาเถอะ ผมจะไม่ถามให้คุณลำบากใจอีกแล้ว” เขาตัดบทขึ้น
“ใช่ร้านนี้ไหมครับ”
เขาเลี้ยวรถเข้ามาจอดที่หน้าร้านกาแฟเล
