ตอนที่8
1037 Words
ตอนนี้เป็นเวลาบ่ายโมงกว่า หลังจากที่น้ำขิงจัดของเข้าที่ก็ลงมายังชั้นหนึ่งของบ้าน ภายในบ้านค่อนข้างเงียบ หันไปทางไหนก็ว่างเปล่าไม่เจอใคร มีบ้างที่สาวใช้เดินสวนไปมาเพราะกำลังทำความสะอาดกันอยู่ สาวใช้ที่เห็นน้ำขิงก็หยุดโค้งทักทายก่อนจะรีบก้มหน้าก้มตากันทำงานต่อ น้ำขิงมองปฏิกิริยาของคนที่นี่ก็รู้สึกว่าตัวเองเหมือนเจ้าหญิงอย่างไรชอบกล เธอไม่ชินจึงคอยผงกหัวให้สาวใช้ตอบเสมอ อยากจะชวนคุยแต่ก็ดูเหมือนทุกคนจะยุ่งกันอยู่ เธอเลยได้แต่มองตามและยู่ปากให้ตัวเองหนึ่งที เพราะไม่รู้จะทำอะไร
หน้าที่ของน้ำขิงคือคอยดูแลลูกชายคุณลุง และตีสนิท (?) กับอีกฝ่าย หลักๆ เลยก็คือทำยังไงก็ได้ให้ลูกชายคุณลุงพบเจอคนแปลกใหม่เช่นเธอ น้ำขิงก็ไม่รู้ว่าก่อนหน้านี้เขาเป็นคนแบบไหนและมีเพื่อนบ้างรึเปล่า และอีกหนึ่งอย่างที่น้ำขิงต้องทำคือรอสัมภาษณ์งานสัปดาห์หน้า เธอพึ่งเรียนจบหมาดๆ อยู่ในช่วงที่หางานทำ น้ำขิงยื่นเรสุเม่ให้กับบริษัทชื่อดังแห่งหนึ่งและฝั่งนั้นก็สนใจใบสมัครของเธอจึงนัดสัมภาษณ์ น้ำขิงตื่นเต้นมาก และเธอก็อยากได้งานที่นี่มากๆ ด้วย
ระหว่างรอให้ถึงวันนั้นน้ำขิงคงว่างมาก ตอนนี้หญิงสาวเดินไปมาภายในโถงห้องนั่งเล่นของคฤหาสน์ ก่อนจะเห็นมะพร้าวเดินดุ่มๆ อยู่ไม่ไกล คนตัวเล็กจึงวิ่งไปหาอีกฝ่ายทำให้มะพร้าวหยุดสองเท้ากึก
“พี่มะพร้าวจะไปไหนเหรอคะ”
“อ๋อ มะพร้าวกำลังจะไปตลาดค่ะ”
“ขิงไปด้วยสิคะ”
“ไม่ได้ค่ะๆ ข้างนอกร้อนมาก และมะพร้าวก็จะนั่งวินไป คุณน้ำขิงไปไม่ได้หรอกค่ะ”
น้ำขิงทำหน้าเซ็งเล็กน้อย ทำไมเธอจะนั่งวินไม่ได้ วินมอเตอร์ไซต์นี่แหละน้ำขิงนั่งไปเรียนทุกวัน แต่ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะไม่ให้เธอไปท่าเดียว
“คุณน้ำขิงจะเอาอะไรรึเปล่าคะ”
“ขิงอยากทำอาหารที่เป็นของโปรดพี่จอมทัพน่ะค่ะ”
“ของโปรดคุณจอมทัพ?”
“ใช่ค่ะ เขาชอบกินอะไรเหรอคะ”
น้ำขิงทำสีหน้าอยากรู้ ใบหน้าน่ารักจิ้มลิ้มของเธอทำให้มะพร้าวเอ็นดูไม่น้อย
“ถ้าเป็นกับข้าว คุณเขาก็กินได้ทั้งนั้นแหละค่ะ แต่ขนมหวาน จะมีของที่ชอบมากๆ อยู่หนึ่งอย่างนั่นก็คือบัวลอยไข่หวาน”
“บัวลอยไข่หวาน?”
“ใช่ค่ะ โดยเฉพาะบัวลอยไข่หวานของคุณนาตยาที่ทำมาฝาก ถูกปากคุณจอมทัพที่สุดเลยล่ะค่า”
น้ำขิงนึงถึงช่วงที่ผ่านมาที่แม่ของเธอทำบัวลอยไข่หวานแทบทุกอาทิตย์ทั้งที่น้ำขิงไม่ได้ชอบกินขนาดนั้น และแม่ของเธอก็ต้องควบคุมน้ำตาลในร่างกาย ทว่าทำขนมหวานสิ่งนั้นบ่อยจนน้ำขิงยังรู้สึกสงสัย
ที่ไหนได้ก็ทำมาฝากลูกชายคุณลุงนี่เอง!
“บัวลอยสูตรคุณแม่ ขิงทำเป็นค่ะ ฝากพี่มะพร้าวซื้อของมาให้หน่อยนะคะ”
“อ๋อ ได้ค่ะ ไม่มีปัญหาค่ะ!”
มะพร้าวเอ่ยก่อนจะเดินจากไป น้ำขิงยกสองแขนขึ้นกอดอกพลางคิดในใจว่าคนอย่างคุณชายจอมทัพน่ะ มีแต่คนเอาอกเอาใจ มีทุกอย่างเพียบพร้อมและได้แต่ความรักจากคนรอบข้างมากมาย ทำไมนะถึงได้ทำตัวนิสัยไม่ดีให้พ่อตัวเองหนักใจ เธอไม่เข้าใจซะเลย
“ว้าว น่ากินมากเลยค่ะคุณน้ำขิง”
“เก่งมากๆ เลยค่า”
มือเล็กเปิดฝาหม้อบัวลอยไข่หวานที่เสร็จเรียบร้อยแล้วส่งกลิ่นหอมหวานไปทั้งครัว มะพร้าวและสาวใช้ในครัวปรบมือเปาะแปะให้คุณหนูคนใหม่ที่ทั้งสวยและเก่งพลางชมกันไม่ขาดปาก น้ำขิงส่งยิ้มตอบให้ทุกคนและไม่คิดว่าการที่ทำบัวลอยไข่หวานได้จะมหัศจรรย์อะไรเบอร์นั้น คนที่นี่เค้าอวยกันเก่งจังแฮะ
“ขิงทำเผื่อพี่ๆ ทุกคนด้วยนะคะ อยู่ในหม้อนั้นค่ะ”
“ขอบคุณนะคะคุณน้ำขิง ฮิๆ น่ากินชะมัดเลยเนอะพวกเรา”
“ใช่ๆๆ”
มะพร้าวหันไปถามสาวใช้คนอื่นๆ ที่พากันดีใจที่เธอทำเผื่อไว้หม้อใหญ่ น้ำขิงถอดผ้ากันเปื้อนออกจากร่างกาย ก่อนจะหันมองที่สาวใช้คนหนึ่งที่วิ่งหน้าตื่นเข้ามาในครัว
“คุณจอมทัพกลับมาแล้วค่ะ!!”
ใบหน้าหวานเบิกตากว้าง ส่งผ้ากันเปื้อนในมือให้มะพร้าวก่อนจะรีบวิ่งออกจากห้องครัวเพื่อไปยังประตูทางเข้าคฤหาสน์ วันนี้จอมทัพกลับเร็วกว่าที่เธอคิดเพราะมะพร้าวบอกว่าอีกฝ่ายมักจะกลับบ้านดึก แสดงว่าคุณลุงคงโทรบอกเขาล่ะว่าเธอมาอยู่ที่นี่แล้ว
ยอมกลับบ้านเร็วแสดงว่าเปิดใจให้กันแล้วสินะ
น้ำขิงเม้มปากแน่นเมื่อเห็นว่าสาวใช้สองคนยืนต้อนรับจอมทัพที่ลงจากรถยนต์คันหรูของตัวเองก่อนร่างสูงใหญ่เจ้าของใบหน้าเรียบนิ่งจะส่งกุญแจให้คนรถขับไปจอดที่ลานจอดรถของคฤหาสน์ เขาก้าวดุ่มๆ เข้ามาในบ้าน เป็นจังหวะเดียวกับที่น้ำขิงวิ่งออกมา เธอจงใจวิ่งเข้าไปดักหน้าจอมทัพจนอีกฝ่ายหยุดสองเท้าลง
“สวัสดีค่ะพี่จอมทัพ”
น้ำขิงยกมือไหว้คนอายุมากกว่าเธอหลายปีและส่งยิ้มเป็นมิตรให้ สายตาเย็นชากดลงมองคนตรงหน้าที่เขาเคยผลักตกลานน้ำพุ บัดนี้อีกฝ่ายวิ่งมาดักหน้าเขาและบนใบหน้ามีรอยยิ้มประดับอยู่
เป็นรอยยิ้มที่ไม่มีความไม่เกรงกลัว...กล้าที่จะดักหน้าเขาทั้งที่ไม่เคยมีใครทำ
ถือว่าใจกล้าดี
“หลบ”
♡♡♡
พูดน้อยเป็นสโลแกนหลัก เฮ็ดสิ่งเฬวๆเป็นสโลแกนรอง
#พูดคุยคอมเมนต์กันได้นะคะพี่สาวที่น่ารัก ฝากกดใจจิ้มๆเป็น กลจ ให้ฮันด้วยนะเจ้าค่ะ เบิ้บบู??
- Writer
