ตอนที่9
625 Words
น้ำเสียงทุ้มเข้มแฝงไปด้วยความน่าเกรงขามเอ่ยขึ้น น้ำขิงขนลุกซู่เมื่อเห็นนัยน์ตาคมกริบของเขามองกลับมา มันทั้งน่ากลัวและบ่งบอกทุกอย่างในสายตาคู่นั้นว่ากำลังรู้สึกอย่างไร เธอกลืนน้ำลายเหนียวหนืด แต่มาถึงขั้นนี้แล้วก็ต้องสู้ต่อ
“กลับมาแล้วเหรอคะ”
“...”
“ขิงทำบัวลอยไข่หวานไว้ในครัว พี่จอมทัพหิวรึยังคะ—”
“บอกให้หลบไป”
น้ำเสียงและสีหน้าของจอมทัพแสดงออกชัดเจนว่ากำลังไม่พอใจคนตรงหน้า เมื่อเช้าของวันนี้จอมทัพเดินทางไปส่งบิดาที่สนามบิน เพราะเขารู้ว่าวันนี้เป็นวันเดียวกับที่ลูกสาวของนาตยาจะย้ายเข้ามา จอมทัพไม่อยากเจออีกฝ่าย จึงออกจากบ้านตั้งแต่เช้าเพื่อไปรอบิดาตัวเองที่สนามบินและเดินทางไปทำงานต่อ ชัชวาลบอกเอาไว้มากมายถึงเรื่องผู้หญิงที่ชื่อน้ำขิงจะมาอยู่ในบ้านเรา พักหลังมานี้เขาได้ยินแต่ชื่อน้ำขิง อะไรก็น้ำขิง มันแทบจะทำให้จอมทัพอยากขยาดน้ำขิงและกลายเป็นคนที่เกลียดเครื่องดื่มที่ชื่อน้ำขิงไปเลย เขาโคตรจะรำคาญชายหนุ่มรู้ว่าบิดาตั้งใจเอาผู้หญิงคนนี้มาเพื่ออยู่ใกล้เขา แต่ด้วยเหตุผลอะไรจอมทัพไม่รู้
แต่ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไร เขาก็ไม่ยอมให้มีใครเข้ามายุ่งวุ่นวายในชีวิต ไม่ว่าจะเป็นใครหน้าไหน
นัยน์ตาคมเข้ม จากที่เรียบนิ่งแปรเปลี่ยนเป็นแข็งกร้าวในฉับพลัน จนคนตรงหน้าที่ถูกสายตาดุดันนี้จ้องมองก็รู้สึกขนลุกอยู่ไม่น้อย เธอกำลังทำใจดีสู้เสือร้าย ประดับรอยยิ้มเอาไว้บนใบหน้าตลอดเวลาแม้ว่าอีกคนจะไม่ได้สนใจมันสักนิด
“พี่จอมทัพ”
“ฉันจะบอกอะไรเธอไว้อย่าง”
นับว่าเป็นประโยคยาวที่สุดที่จอมทัพจะพูดออกมากับน้ำขิง เธออ้าปากหวอก่อนจะรีบหุบลง น้ำขิงพยักหน้าหงึกๆ ฝ่ามือเปียกชื้นกำเข้าหากันแน่น
“ถ้าอยากอยู่ที่นี่ อย่ายุ่งกับฉัน”
“...”
“อยู่ให้ห่างจากฉัน ถ้าไม่อยากเดือนร้อน”
น้ำเสียงออกคำสั่งก้องกังวาลอยู่ในโสนประสาทของน้ำขิง เธอประมวลผลที่ได้ยินด้วยสติที่พร่าเบลอเล็กน้อย ใบหน้าหวานจากที่มีรอยยิ้มก็ค่อยๆ ตึงลง แต่แค่ครู่เดียวเท่านั้น ก่อนที่คนตัวเล็กจะเงยหน้าจ้องตากับจอมทัพ และฉีกยิ้มออกมาอีกครั้ง
“ทำไมเหรอคะ พี่จอมทัพไม่ชอบอะไรขิงเหรอ”
เป็นคำถามที่เธอเคยถามเอาไว้เมื่อหลายวันก่อน และเป็นคำถามที่ทำให้เขาผลักเธอตกบ่อน้ำพุ น้ำขิงจำฝังใจไม่เคยลืมแม้จะผ่านไปเป็นสัปดาห์
“ถ้าไม่ชอบอะไรก็บอกมาตรงๆ นะคะ ขิงจะปรับให้ เพราะที่ขิงทำไป ขิงแค่จะช่วยคุณลุงค่ะ”
“...”
จอมทัพจ้องคนตรงหน้าด้วยสายตาประเมินเมื่ออีกฝ่ายเอาพ่อของเขามาอ้าง ก่อนที่แววตาดุดันจะมองตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าของเธอ และมองไล่ขึ้นมาอีกรอบจนหยุดที่ใบหน้าอวดดี
ในสายตาของเขา เต็มไปด้วยความเหยียดหยามทั้งสิ้น
“เป็นเมียพ่อฉันอีกคน?”
♡♡♡
นั่นปากเร๊อะะ สุดๆไปเลยพี่ชาย อิน้องอย่าไปยอมค่ะ สู้ดิ สู้!!
คนเฬวอย่าเธอต้องเจอคนอย่างชั้น จะมีสักตอนไหมที่ไรท์จะไม่เรียกบักห่าว่าคนเฬว จงเรียกต่อไปต่ะ
#อย่าปล่อยให้ไรท์เตอร์พูดมากอยู่คนเดียว ได้โปรดคอมเมนต์เม้ามอยกัน ไรท์จะรีบเข้าไปเม้ามอยด้วยทันทีเจ้าค่ะ
- Writer
