02.20 น.
กึก...กึก
ในเวลาตีสองกว่า เสียงบางอย่างปลุกให้น้ำขิงตื่นขึ้น เธอหันไปมองทางต้นเสียงคือประตูกระจกระเบียง ความสะลึมสะลือทำให้เธอมองอะไรไม่ชัดเจนนัก แต่เห็นว่าข้างนอกฝนยังไม่หยุดตกและยังคงตกหนักเหมือนเดิม น้ำขิงค่อยๆ ลุกขึ้นนั่งบนเตียง เพ่งมองไปทางประตูที่กระจกที่มีผ้าม่านคลุมอยู่ ทว่าผ้าม่านเปิดออกเล็กน้อยเพราะเธอรูดมันไม่สุดตั้งแต่แรก ทำให้ช่องวางที่มองออกไปเห็นนั้น ส่งผลให้หญิงสาวเบิกตากว้าง
น้ำขิงรีบลุกขึ้นจากเตียงทันที มือไม้เปียกชื้นไปหมดเพราะ เมื่อกี้น้ำขิงมองเห็นเงาตะคุ่มคล้ายกับคนอยู่นอกระเบียงห้องของเธอ แต่มันจะเป็นไปได้ยังไง หรือไม่ เงาที่เห็นก็ไม่ใช่เงาของคน
แต่เป็น...
เฮือก!!!
น้ำขิงแทบกลั้นหายใจเพราะเธอมองเห็นเงาผ่านช่องผ้าม่านอีกครั้งเต็มสองตา และครั้งนี้มันชัดมากจนเธอมั่นใจว่าตาไม่ฝาด แต่หญิงสาวไม่กล้าพอที่จะเดินไปดู เธอกำมือแน่น ตัดสินใจวิ่งออกจากห้องนอนของตัวเ
