(ฆ่าเลยเหรอ ขิง นี่แกกำลังอยู่ในวงจรห่าเหวอะไรวะเนี้ย)
ชมวิวพูดโพล่งออกมา หลังจากที่น้ำขิงโทรไปปรับทุกข์กับเพื่อนตั้งแต่รู้ว่ากิจอาจจะถูกจอมทัพฆ่าตายไปแล้วเพราะเรื่องเมื่อคืนก่อน ที่จริงคนอย่างกิจสมควรได้รับโทษอย่างสาสม แต่การตัดสินด้วยศาลเตี้ยแบบนี้มันก็ไม่ถูก น้ำขิงแค่ไม่อยากมีบาปติดตัว และถ้าวิญญาณกิจโกรธแค้นและตามจองล้างจองผลาญกันทุกชาติล่ะ เธอไม่ต้องอยู่แบบหวาดระแวงไปตลอดเหรอ!
“ฉันกลัวผีอะวิว”
(ก่อนจะกลัวผี แกกลัวอีตานั่นฆ่าก่อนมั้ย?)
“แง”
น้ำขิงซุกหน้าลงบนหมอน นอนคว่ำตีเท้าไปมา ก่อนจะลุกขึ้นนั่งพรึบ
“วิว ฉันจะหนีออกไปจากที่นี่”
(ฉันเห็นด้วย ฉันก็ไม่แนะนำให้แกอยู่กับคนใจโหดแบบนั้นหรอก)
“แต่ถ้าแม่รู้ แม่ต้องดุฉันแน่ๆ เพราะยังมีเหมันต์ที่จ้องจะแกล้งฉันอยู่ข้างนอกอะ”
น้ำขิงนึกถึงใบหน้าหล่อแต่ร้ายกาจของเหมันต์ และประโยคสุดท้ายที่เขาทิ้งไว้ให้เธอ
‘จนกว่าจะได้เธอ ฉันไม่ยอมแพ้ง่ายๆ
